بررسي اخبار و تحولات روزهاي اخير روسيه و آمريکا و همچنين تحرکات
نظامي آنها نشان مي دهد که احتمال تقابل نظامي بين دو طرف تا حد زيادي افزايش
يافته است. از جمله مسائلي که به اين گمانه زني شدت بخشيده مي توان به موارد زير
اشاره کرد:
1. پرواز هواپیماهای نظامی روسی
بر فراز اقیانوس آرام،
2. حضور ناوهاي روسي در بندرهاي کوبا،
3. تصميم روسیه مبني بر تقویت ناوگان خود در دریای سیاه در سال 2014 میلادی
با اعزام زیر دریایی ها و ناوهای نسل جدید،
4. تصميم آمریکا مبني بر حضور نظامی در سراسر جهان و افزايش همکاری دفاعی
با متحدان خود به رغم کاهش نیروهای مسلح و بودجه آنها،
5. تشدید فعالیت آمریکا برای پیشبرد سپر موشکی در شرق
اروپا،
6. حضور و فعالیت گسترده ماموران
سازمان های سیا و اف.بی.آی آمریکا در اوکراین،
7. اعزام گروه 600 نفری از نظامیان آمريکا به لهستان و کشورهای کرانه دریای
بالتیک،
8. افزايش گشت زنی
هوایی ناتو در شرق اروپا و اعزام کشتی های نظامی به دریای بالتیک و کرانه های شرقی
دریای مدیترانه،
9. اعزام ناوچه تایلور، ناو فرماندهی Mount Whitney و ناوشکن Donald Cook از سوي آمريکا به دریای سیاه
10. استقرار ناو شناسایی فرانسوی
Dupuy
de Lôme در دریاي سياه،
11. تاکيد روسيه بر اين نکته که استفاده از تسليحات اتمي را براي حفظ
منافع خود ناديده نخواهد گرفت.
بر اين اساس به نظر مي رسد عليرغم
آنکه تعمیق شکاف میان روسیه و واشنگتن هنوز از حد جنگ لفظی فراتر نرفته است، اما
مسکو و واشنگتن با تحريکات نظامي قصد دارند رف مقابل را متوجه اين نکته کنند که
هرگونه اشتباهي مي تواند تاوان سنگيني در پي داشته باشد. به اين ترتيب مي توان
چنين اذعان داشت که بحران اوکراین، نظام بین الملل را
با معضلی به نام تقابل قدرت های بزرگ در تحولات جاری منطقه ای و جهانی در نقاط
مختلف کره خاکی مواجه است و ممکن است در آينده اين بحران از جنگ لفظي و اعمال
تحريم هاي اقتصادي فراتر رفته و به يک درگيري نظامي تمام عيار مبدل شود. امري که
اگر چه در حال حاضر هر دو طرف تمايلي به وقوع آن ندارند، اما در عين حال آن را به
عنوان تهديدي بالقوه در نظر مي گيرند.
روسیه بدون شک پیروز این میدان خواهد بود 
