در ميان همه روزهاي پس از انتخابات سال 88، قيام
9 دي عليه فتنه گران و آشوب آفرينان، نماد ديني و واكنش اجتماعي يك ملت عليه اهانت
به فرهنگ اسلامي - سياسي ايران است. اسلام و فرهنگ عاشورايي كه مهمترين نشان و نماد انقلاب
اسلامي است در روز عاشوراي سال 88 آلوده به اهانت توهين كنندگاني شد كه واكنش
اجتماعي به اين مسئله قيام 9 دي را رقم زد تا نشاني از عذرخواهي يك ملت از صاحب
اين قيام تاريخي و ديگر شهداي كربلا باشد.
عاشورا عامل و محرك اصلي شكل گيري قيام ديني، انقلاب
اسلامي و جمهوري اسلامي ايران بوده است كه هر گاه از سوي فتنه گران با خدشه و بي
احترامي همراه باشد با واكنش هاي تند اجتماعي مواجه خواهد شد. عاشورا به عنوان ضامن
انقلاب و جمهوري اسلامي ايران، روزها و صحنه هايي را به خود ديد كه پاك كردن آن
نيازمند يك قيام ملي و تاريخي بود.
حاميان شورش هاي پس از انتخابات 24 خرداد سال 88
سعي داشتند براي پيشبرد اهداف خود همچون سال ها و روز هاي پيش از انقلاب سال 57 از
نمادهاي مذهبي بهره بگيرند اما غافل از اين بودند كه كسانيكه در خيابان ها دست به
اعتراض زده اند بر خلاف دوران انقلاب، با عبور از دين، حتي تا اهانت به اسلام و
قيام عاشورا پيش خواهند رفت.
اگر بپذيريم كه رهبران و حاميان فتنه مخالف
اهانت ديني و عبور از فرهنگ سياسي – اجتماعي ايران بوده اند، نوع رفتار طرفداران آنها
در روز عاشوراي سال 88 نشان داد كه اين اقليت به دنبال مسئله ديگري بر خلاف هويت
تاريخي كشور هستند. از اين منظر حاميان و رهبران فتنه مي بايست خود را از شورش هاي
خياباني جدا مي كردند...
اما آيا چنين رويكردي مورد توجه قرار گرفت يا
اينكه حاميان فتنه به راه خود ادامه دادند تا اينكه قيام يك ملت به عذرخواهي از
عاشوراييان بپردازد؟ مسئله اين است كه با وجود 9 دي حتي مي توان اين نوع عبور از
دين اسلام را پاك كرد كه از سوي عده اي انجام شد و عده اي ديگر آن را مورد حمايت
قرار دادند؟
تا كي بايد منتظر عذرخواهي حاميان چنين حركتي ماند؟
و رهبران فتنه چه زماني را براي پوزش خواستن از قيام عاشورا و فرهنگ يك ملت انتخاب
خواهند كرد؟
