جوان آنلاین: زینب بهرامی که در کانال تلگرامیاش از مدارس ژاپن روایت میکند در تازهترین مطلبش گزارش داده است: امروز با یه همکار ژاپنی از وزارت آموزش پرورش صحبت میکردم. گفتم برای من خیلی شگفتانگیزه که ژاپن با این همه کمبود زمین و خونههای کوچیک و فضای اندک، مدارسش چطور اینقدر درندشت و بزرگن و آدم راحت تو مدارس بین ساختمانها و حیاطها گم میشه! گاهی حس میکنم اینجا استرالیا یا امریکاست که ابداً دغدغه زمین وجود نداره! خندید گفت آره میبینی؟ سیستم ژاپن از همون ۱۵۰، ۱۶۰ سال قبل انگار این شکلیه که نصف مساحت هر شهر رو به محیطهای آموزشی (مدرسه، دانشگاه، انستیتیو) اختصاص بدن و نصفش رو برای سکونت استفاده کنند! واقعاً تو محیط مدارسی که من تابه حال دیدم، تو هر کدوم حداقل یه مجتمع با ۱۰۰ یا ۲۰۰ تا آپارتمان میشد، ساخت! منظور من از بزرگ بودن مدارس ژاپن فضای سبز نیست! اتفاقاً اصلاً فضای سبز بیخودی ندارن. هرچیزی که داخل مدارس ساختن باید یه کاربرد آموزشی داشته باشن؛ منظورم امکانات وسیعه. اینجا سالن خوشنویسیه. با ظرفیت ۸۰ صندلی. تعداد شیر آبها رو فقط ببینید که مختص شستن وسایل و پاک کردن جوهر و ایناست.