جوان آنلاین: ورزشکاران ناشنوا از مشکلات معیشتی زیادی رنج می‌برند. با اینکه مسئولان همواره وعده رسیدگی به ملی‌پوشان و مدال‌آوران را داده‌اند، اما شواهد نشان می‌دهد هنوز بسیاری از ورزشکاران کشورمان بزرگ‌ترین دغدغه‌شان نداشتن شغل و مشکلات مالی است. این در حالی است که حتی بحث اعزام‌های بین‌المللی آنها نیز با چالش‌هایی مواجه است و کمبود بودجه فدراسیون ناشنوایان روی عدم اعزام تیم‌ها تأثیر مستقیمی دارد. علیرضا ساعتیان عنوان قهرمانی جودوی المپیک ناشنوایان را در کارنامه دارد و طعم کمبود‌ها و مشکلات را شخصاً لمس کرده است. ساعتیان که ریاست استعدادیابی جودوی ناشنوایان کل کشور را برعهده دارد در گفتگو با تسنیم به بخشی از چالش‌های ورزشکاران ناشنوا اشاره کرده است: «همه ناشنوایان با خود صدای سکوتی را حمل می‌کنند، اما این صدا هیچ وقت درنمی‌آید. به نظرم همین قضیه هم نعمت الهی است که من کم‌شنوا هستم و با کمک سمعک می‌توانم بشنوم. حس می‌کنم حرفی هم بزنم به جایی نمی‌رسد. مسئولان باید توجه بیشتری به ورزشکاران ناشنوا داشته باشند. ۱۵ سال عضو تیم ملی بودم. اکنون رئیس کمیته جودوی ناشنوایان استان تهران و رئیس استعدادیابی جودو ناشنوایان کشور هستم.» لغو اعزام تیم‌ملی به مسابقات جهانی قزاقستان در ابتدای سال در شرایطی رخ داد که به گفته ساعتیان هزینه اعزام این تیم با تیم‌های فوتبال قابل قیاس نیست: «هزینه اعزام ما به مسابقات جهانی و المپیک یک‌پنجاهم فوتبالیست‌ها هم نمی‌شود. فروردین‌ماه امسال قرار بود به مسابقات جهانی قزاقستان اعزام شویم، اما به دلیل بدهی فدراسیون، تغییر ریاست و عدم تأمین مبلغ از سوی حامی مالی به مسابقات نرفتیم. متأسفانه ما وعده‌وعید زیاد شنیده‌ایم.»
اشتغال جودوکا‌های ناشنوا در تاکسی‌های اینترنتی تنها محل درآمد این ورزشکاران محسوب می‌شود. به گفته رئیس استعدادیابی جودوی ناشنوایان، حضور ملی‌پوشان در اردوی تیم‌ملی موجب ضرر مالی ورزشکاران می‌شود: «اکثر بچه‌های تیم‌ملی جودوی ناشنوایان در تاکسی اینترنتی کار می‌کنند. بیشتر آنها ناشنوا هستند و مثل من کم‌شنوا نیستند. با خیلی‌ها برای پیدا کردن شغل برای آنها صحبت کرده‌ام، اما می‌گویند نمی‌توانیم به آنها شغلی بدهیم. بعضی از شاگردانم صاحب فرزند و اجاره‌نشین هستند. واقعاً نمی‌دانیم اگر فرزندشان دارویی نیاز داشته باشد چه کاری باید انجام بدهند. تازه بخشی از درآمدشان را هم باید صرف تعمیر و رسیدگی خودروی‌شان کنند. برخی از بچه‌های تیم‌ملی کارگر روزمزد هستند. آنها روزی ۵۰۰ هزار تومان دستمزد می‌گیرند و وقتی در اردوی ۱۰ روزه تیم ملی حاضر می‌شوند، ۵ میلیون ضرر می‌کنند. در چنین شرایطی بچه‌ها حواس‌شان بیشتر متمرکز بر مشکلات اقتصادی‌شان است. خواهش من این است که به شرایط این بچه‌ها بیشتر توجه شود.»
