جوان آنلاین: کمتر از یک ماه تا آغاز جام‌جهانی فوتسال زمان باقی است و یکی از اصلی‌ترین دغدغه‌های سرمربی ایران در این فاصله اندک، عدم همدلی در این رشته است، به‌طوری‌که صراحتاً می‌گوید اگر بگویم در فوتسال وفاق وجود دارد، راست نگفته‌ام: «همه باید برای تیم‌ملی سر بدهند، اما اگر بگویم در فوتسال دوست هستیم، دروغ گفته‌ام.»
جام جهانی فوتسال از ۲۲ شهریور تا ۱۵ مهر‌ماه به میزبانی ازبکستان برگزار می‌شود و ایران همراه تاجیکستان، تایلند و افغانستان، نماینده‌های قاره آسیا در آن هستند. تیم‌ملی فوتسال ایران که نهمین حضور خود را در این رقابت‌ها تجربه می‌کند در این دوره با فرانسه، ونزوئلا و پاناما همگروه شده و کار خود را از ۲۴ شهریور در مصاف با ونزوئلا آغاز می‌کند.
درست در آستانه جام‌جهانی برخی بازیکنان تصمیم به خداحافظی از تیم‌ملی گرفتند تا یکی از اصلی‌ترین سؤالات خبرنگاران در نشست خبری سرمربی تیم ملی فوتسال از وحید شمسایی در خصوص ستاره‌هایی باشد که غزل خداحافظی خوانده‌اند. سؤالی که سرمربی تیم فوتسال ایران بی‌هیچ مماشاتی بدان پاسخ داد: «۸۰ میلیون ایرانی برای سربلندی این تیم دعا می‌کنند. زمانی که در آسیا دوم شدیم، مردم ناراحت بودند و وقتی که قهرمان شدیم با خوشحالی با ما برخورد کردند. همین مسئله نشان می‌دهد که مردم صاحبان اصلی تیم‌ملی هستند، نه ما. به همین دلیل وقتی کسی خداخافظی می‌کند منت او را نمی‌کشیم. تیم ملی برای شخص خاصی نیست. این تیم برای ۸۰میلیون ایرانی است. اگر قصد خداحافظی داری باید از باشگاهی بروی، نه تیم ملی، چراکه در تیم ملی جز عزت و احترام نیست. نمی‌توانم به بازیکنانم با ۳۱ سال سن آموزش بدهم. این آموزش (در همه زمینه‌ها) باید در رده‌های پایه داده شود و در تیم‌ملی تکمیل می‌شود. متأسفانه جو یک بازی سنگین باعث شد برخی تصمیم ناگهانی بگیرند، درحالی‌که خود نیز مبنای صحبت‌هایشان را نمی‌دانستند و به همین دلیل قصد بازگشت دارند. البته ما با کسی دشمنی نداریم و اگر شرایط مهیا باشد می‌توانند بازگردند.»
شمسایی خوب می‌داند که تیمش کار سختی در جام‌جهانی دارد، اما تأکید می‌کند که ناامید نیستند و برای موفقیت راهی ازبکستان می‌شوند: «ما داریم کار می‌کنیم و هیچ‌کس نمی‌تواند سر کسی منت بگذارد. ناامید نیستیم و می‌رویم که با همه بجنگیم. به تک‌تک بازیکنانم اعتماد دارم. هر چیزی را می‌توانی از ایرانی بگیری، به جز احساس و غیرتش را. با غیرتش از روی همه رد خواهد شد. ما مشکل داریم و نمی‌توانیم از این فرار کنیم و دروغ بگوییم. مثلاً قرارداد من ۲۰ تیر امضا شد، اما شنبه شب به دستم رسید. من قرارداد نمی‌خواهم، احترام می‌خواهم. عاشق این کشورم و سر خود را می‌گذارم، چون که برای من هزینه شده است. وقتی رهبر انقلاب تیم را خصوصی دعوت می‌کند، آنجا مدیران باید بفهمند که جایگاه این رشته کجاست. خدا رحمت کند آقای رئیسی را که گفت هر هزینه‌ای برای ورزش شود، سوددهی است. من سرم را برای مردم می‌گذارم. باید بدانیم جایگاه ما کجاست. بازیکن ۱۸ ساله را بردم به مسابقات آسیایی، در تورنمنت کویت ۱۰ نفر از بازیکنانمان اصلاً آسیایی ندیده بودند. همان‌ها با رقم میلیاردی خواهان دارند. هر کس می‌خواهد قرارداد ببندد، می‌گوید آپشن دعوت به تیم ملی برایم بگذارید، همین برای من کفایت می‌کند. من برای جوانان کشور دویدم و امروز همان جوان‌ها برای کشورشان می‌دوند.»
سرمربی تیم‌ملی بر این باور است که مشکلات را باید دید و سازنده صحبت کرد: «مراکش دو بار از ما خواست بازی کنیم، اما هزینه رفتن به آنجا را نداشتیم. قزاقستان که می‌رویم فقط هزینه بلیت را می‌دهیم. کرواسی را اگر می‌خواستیم به دوبی ببریم همه هزینه‌ها را باید ما می‌دادیم. باید توقعاتمان را با واقعیت جلو ببریم. در ورزش ما همیشه نیروی انسانی جلوتر از ساختار‌ها بوده، برای همین برخی جا‌ها موفق بودیم و برخی مواقع نیز درجا زدیم. قبلاً می‌گفتیم از اسپانیا الگوبرداری کنیم، الان باید مراکش را الگو قرار دهیم که چگونه در حال کار کردن است. از فرانسه الگو برداریم که در پیشرفت سرعت زیادی داشته است. پول‌های فیفا را نمی‌توانیم بگیریم. اگر آن پول می‌آمد فدراسیون هم دستش بازتر بود. فیفا بدهی‌هایی که به ما دارد را از طریق پرداخت بلیت جبران می‌کند. به دنبال شانس نیستیم و به خدا توکل می‌کنیم. به ساق بازیکنان چشم بسته‌ایم و ان‌شاءالله که بتوانیم آبروداری کنیم. چند مربی گفتند ما به ایران نمی‌آییم، چون پاسپورتمان زیر سؤال می‌رود.»
تیم‌ملی ایران در صورت صعود از گروه به مراکش و پرتغال می‌خورد و بعد به اسپانیا و برزیل، تیم‌هایی که همه به دنبال قهرمانی هستند. با وجود این وحید شمسایی معتقد است شاگردانش توان عبور از هر سدی را دارند، اما باید بازی به بازی پیش بروند و نمی‌توان هیچ چیز را پیش‌بینی کرد: «من برای بردن می‌میرم. ما خودمان را فنا می‌کنیم تا به آن چیزی که می‌خواهیم، برسیم. این فلسفه من است.»
