مرتضی حیدری آل‌کثیر، شاعر و مترجم خوزستانی که به زبان عربی مسلط است، گفت: یکی از مسائل مهمی که من به عنوان صاحب ۱۰ کتاب شعر ترجمه و چند اثر تألیفی با آن چالش دارم، اما ارتباط خاصی با نهاد‌های دولتی ندارم، این است که کار‌های شاعران تأثیرگذار رصد نمی‌شود.
اساساً کسی نمی‌پرسد فعالیت‌های ما در حوزه مقاومت یا در حوزه‌ای که منویات نظام در آن است و می‌تواند بُعد بین‌المللی داشته باشد، چیست. این شاعر آئینی افزود: باید دولت در بخش فرهنگ و بعضی موضوعات، رصد قوی و برنامه‌ریزی داشته باشد. به اعتقاد من، تا وقتی مسابقات ادبی شامل داستان و شعر، جشنواره‌هایی در حد سینما و تئاتر فجر نداشته باشد، موفق نخواهد بود.
سراینده اشعار آئینی کتاب «خورشید در عبای تو پیچیده است» درباره این موضوع توضیح داد: وقتی اختتامیه جشنواره فیلم فجر فرا می‌رسد، بازیگر مرد، بازیگر زن، بازیگر مکمل، کارگردان، نورپرداز، صدابردار و ... جایزه می‌گیرند، در حالی که ما در شعر و داستان با اثری مواجهیم که یک آفریننده دارد، اما می‌توان به شاعری جایزه تخیل قوی داد یا جوایزی درباره زبان سالم، نوآوری، عاطفه، تأثیرگذاری و مردمی بودن اهدا کرد. این کارشناس ارشد زبان و ادب فارسی اظهار داشت: چقدر خوب است که ما چند جایزه بزرگ ادبی تعریف کنیم. این کار باعث می‌شود که هم جوایز متکثر شود و هم این‌که فکر نکنیم عده‌ای اولوالعزم‌اند و جایزه می‌گیرند و بقیه هیچ نصیبی از این جوایز ندارند. چون با این کار خود به خود داریم ناراضی می‌تراشیم برای نظام ادبی کشور. از نظر نیروی انسانی، این اتفاق خوبی نیست.
برگزیده کتاب سال جمهوری اسلامی گفت: در کنار تأسیس این جوایز، چاپ کتاب یا موثق کردن هنر هم مهم است. نقاش، تا وقتی زنده است، تابلوی نقاشی می‌کشد و آن را در بازار می‌فروشد. یک سینماگر، فیلم می‌سازد و تئاتری‌ها، تئاترشان را روی صحنه می‌برند و با آن درآمد دارند.
اما یک شاعر در گوشه ذهنش یا در اتاق شخصی‌اش شعری می‌گوید. کجا باید آن را عرضه کند؟ حیدری آل‌کثیر با طرح این سئوال که «اقتصاد این هنر به چه شکل است؟» اظهار داشت: شاید ۱۰ هزار شاعر فعال داشته باشیم که واقعا تعداد اندکی مثلاً بین ۱۰۰ تا ۲۰۰ نفرشان جدی و تأثیرگذار باشند که موج ایجاد کنند و حرفی برای گفتن داشته باشند. دیدن این ۱۰۰ یا ۲۰۰ نفر و چاپ کردن کتاب‌هایشان به شکل شایسته، چه از طریق انتشار خصوصی چه دولتی، می‌تواند نشاطی در فضای ادبی ایجاد کند. برگزیده جشنواره شعر فجر اضافه کرد: شاعر با این حمایت می‌داند که آن‌چه از ذهنش می‌تراود، روزی به کتاب تبدیل شده، به صورت ویژه دیده می‌شود و برایش رویداد تعریف می‌کنند.
در حالی که حتی کتاب کسانی که در جشنواره شعر فجر برگزیده شده‌اند به چاپ دوم نمی‌رسد و حمایت، سازوکار و رویداد خاصی برایش تعریف نمی‌شود. این شاعر تأکید کرد: دولت موظف است مثل بعضی دولت‌های مترقی از اهالی قلم حمایت کند. بیمه شاعران و نویسندگانی که نمی‌توانند در قالب یک اداره کار کنند، بحث مهمی است، اما بیمه‌ای که به اهل قلم اختصاص دارد، خرد و ناچیز است. امروز اگر شاعری بمیرد یا بازنشست شود، خانواده‌اش نهایتا ۷ میلیون حقوق می‌گیرند؛ در حالی که بیمه شاعران باید بر اساس رتبه‌بندی باشد. بیمه کسی که ۱۰ یا ۲۰ مجموعه شعر دارد، داوری کرده یا کارگاه برگزار کرده، باید متفاوت از بقیه باشد.
