نام باشکوه و عظمت حضرت زینب (سلام‌الله علیها) واژه زیبای پرستار را برای ما واژه‌ای مقدس و نورانی به تصویر کشیده که با صبر، ایثار و فداکاری عجین شده‌است و ازخودگذشتگی پرستار در به آرامش رساندن ناراحتی‌های روحی و جسمی فرد مبتلا، نشان از فطرت پاک و ملکوتی انسان دارد و این مهربانی و محبت، انسان را به عالم رؤیا می‌برد. تبلور مهربانی و فداکاری و عشق حضرت زینب (سلام‌الله علیها) به امام زمان خویش است که در صحنه‌های حق و باطل به خصوص در صحنه‌های جانسوز کربلا با تنی زخمی و رنجور از ظلم دشمن، پروانه‌وار بر بالین برادرزاده و امام خود و نیز بالای سر مجروحان از کوچک و بزرگ حاضر می‌شود، چنان‌که دشمن خصم با تمام دریدگی و لئامتی که دارد، از آن همه زیبایی شگفت‌زده می‌گردد.
این روزها، غزه انسان را به یاد کربلا می‌اندازد. اکنون غزه مقاوم، اما در محاصره خون و آتش، پس از دهه‌ها جنایت دشمن سفاک، پرده را از جلوی چشمان مردم جهان برداشته و ظلم و ستم ۷۵ ساله رژیم خونریز و کودک‌کش را به گوش جهانیان رسانده‌است. در اثر این روشنگری، دشمن بشریت، دیوانه‌وار صحنه‌هایی از ددمنشی بدمنشان کربلا را خلق می‌کند تا با به زانو درآوردن مردم غزه و به کما بردن دوباره انسان‌ها، چاره‌ای برای ادامه حکمرانی شیطانی خود دست و پا کند. به همین سبب با انواع و اقسام ابزار و آلات جنگی، توپ و تانک، بمب‌های فسفری و آتش‌زا سعی در جلوگیری از مقاومت مردم غزه می‌کند. مردمی که به ظاهر در تنگنای زمین، اما روح مقاوم‌شان در وسعتی آسمانی زندگی می‌کنند.
غزه غرق در خون با این زخم عمیق و جراحت عظیم بر تن کودکان و زنان و مردمش، دنیایی را با خود همراه کرده‌است، اما در این میان پرستاران با آن لباس‌های سپید و آرامش‌بخش خود کجایند؟ چرا دیده نمی‌شوند؟ چرا کسانی‌که به کمک می‌آیند، این همه خاک‌آلود و ژولیده‌اند؟ مگر نمی‌دانند که مجروحان دیگر تاب دیدن صحنه‌های دلخراش را ندارند؟ چرا دیگر از آن‌چهره‌های خندان و پرنشاط خبری نیست، چه درد و غمی آن‌ها را احاطه کرده‌است که عنان از دست داده‌اند و وامصیبتا سر می‌دهند. آه! فریاد از این همه ظلم و ستم، این رژیم منحوس و سفاک فرقی بین محل نظامی و خانه و مدرسه و بیمارستان نمی‌گذارد، او در همه جا سیاهی و تاریکی می‌پراکند.
اینجا همه پرستار شده‌اند! و در حال خدمتند، آن هم با لباس‌هایی خون‌آلود، تکه و پاره، اما نورانی. همه، زن و مرد، همه با هم پرستارند، هر چند زخمی‌اند. لحظه به لحظه پرستاران به کمک مجروحان می‌شتابند و در همان حال در تیررس دشمن با شجاعت با مرگ نیز دست و پنجه نرم می‌کنند. گاه، پرستار است و گاه مجروح و این جراحت‌های روحی و جسمی تکان‌دهنده در عزم آن‌ها خللی برای مقاومت و مبارزه وارد نمی‌کند. مقاومت آن‌ها شکننده نیست، چراکه آن‌ها دست‌پروردگان امامین انقلابند. آن‌ها با سرودن شعر ایثار و مقاومت و شهادت، در حال صدور انقلاب اسلامی در جای جای جهانند.
از دم و دستگاه‌های بین‌المللی جز پیغام ضعف و ناکارآمدی و بی‌عرضگی صدایی برنخاسته است، کجا هستند این مراجع بین‌المللی؟ غزه زیر آوار مانده‌است، اما نه آوار خانه‌هایشان، بلکه زیر آواری از جنس پلیدی و اهریمنی جنایتکاران عالم و همچنان در حال پایداری و ایستادگی است و چه زیبا گفت، «آنجایی که زیر آوار است، غزه نیست!». کل نهاد‌های بین‌المللی دنیا، نظام حقوق بشری و حاکمیتی دنیاست که زیر آوار مانده و صدایی از او برنمی‌آید. جهان عرب، ننگ و داغ سکوت را بر پیشانی خود زده‌است و به جای ارسال دارو و غذا و گروه‌های پزشکی، بیسکوییت‌های تاریخ مصرف گذشته و کفن ارسال می‌کنند؛ آیا شرم نمی‌کنید؟ چقدر ذلیل و خوار هستید، سیاست سازش چه بر سر شما آورده‌است. ننگ ابدی بر شما باد.
نمی‌دانم این روزها حال حضرت زینب (سلام‌الله علیها) چگونه است؟ هر چند هنوز صدای او، آن زمان که رو به مدینه کرد و از این غم بزرگ فریاد بر‌آورد: «وا. محمدا، وا ابتاه، وا علیا، وا جعفرا، وا حمزتا! هذا حسین بالعراء، صریح بکربلا!» همچنان به گوش می‌رسد. این شرارت‌های شیطانی فقط با ظهور منتقم خون حسین (علیه‌السلام) و انتقام خون او متوقف می‌شود، وگرنه، این داغ، همیشگی است و ظلم و ستم به مستضعفان و محرومان دائمی، اما ما، با نوید امام جامعه، با عزمی راسخ و حرکت به سمت قله‌ها و ایجاد تمدن نوین اسلامی در این نظم جهانی جدید، راه را برای ظهور حجت حق، مهدی صاحب الزمان (عجل الله تعالی فرجه‌الشریف) هموار می‌کنیم تا از این غم و غربت و دوری از امام حق، خود و جامعه جهانی را به حیات طیبه برسانیم.
پژوهشگر
