سرویس اجتماعی جوان آنلاین: حدود دو سال از حادثه تلخ پلاسکو می‌گذرد. همان روز‌ها بود که مسئولان با رسانه‌ها مصاحبه کردند و می‌گفتند که ساختمان‌های ناایمن دیگری نیز در تهران وجود دارند که باید برای مقاوم‌سازی آن فورا اقدام شود تا پلاسکو‌های دیگری اتفاق نیفتد. اما متاسفانه بعد از چند ماه این مسئله به فراموشی سپرده شد و حالا بعد از گذشت ۲ سال فقط تعداد بسیار کمی از این ساختمان‌ها ایمن شده‌اند.
به تازگی زهرا صدراعظم نوری، رئیس کمیسیون سلامت شورای شهر تهران خبر از شناسایی ۲۲ هزار ساختمان نا ایمن در پایتخت داده و گفته: «از این تعداد ساختمان تنها ۳۰ ساختمان ایمنی سازی شده است.» او در پاسخ به این سوال که بیشتر ساختمان‌های پرخطر در کدام یک از مناطق قرار گرفته، اظهار داشته: «بیشتر ساختمان‌های پرخطر در مناطق مرکزی پایتخت هستند چراکه تعداد زیادی واحد‌های تجاری و اداری در این مناطق وجود دارد. در مناطق ۶، ۱۱، ۱۲ و تعدادی در منطقه ۳ قرار دارند.»
این در حالی است که اقبال شاکری، عضو کمیسیون عمران شورای دوره چهارم شهر تهران معتقد است که باید لیستی از اسامی ساختمان‌های ناایمن منتشر شود. شاکری گفته: «در شورای چهارم این پیشنهاد را مطرح کردم که اگر در مدتی معین ایمن‌سازی ساختمان‌های شناسایی‌شده انجام نشد شهرداری لیست آن‌ها را منتشر کند، در این صورت مردم به‌صورت خودجوش از ورود به چنین ساختمان‌هایی خودداری خواهند کرد و یک خودکنترلی به‌وجود خواهد آمد.» شاکری با اشاره به بند ۴ ماده ۵۵ قانون شهرداری‌ها و اینکه شهرداری راسا بدون حکم قضایی نمی‌تواند به یک سازمان ورود پیدا کند و قدرتی در این زمینه ندارد، اظهار داشته: «بخش دیگری از موضوع ایمن‌سازی ساختمان‌های پرخطر به وزارت کار مربوط می‌شود چراکه بخش قابل توجهی از ساختمان‌ها تجاری هستند و سازمان بازرسی این وزارتخانه باید اقدامات لازم را برای چک کردن ساختمان‌ها انجام دهد؛ بنابراین توپ ایمن‌سازی در زمین ارگان‌هایی که به آن‌ها اشاره کردم قرار دارد. آن‌ها باید تذکراتی را که شهرداری به ساختمان‌های ناایمن داده است مورد پیگیری قرار دهند تا ترتیب اثر داده شود، بنابراین دادستانی و وزارت کار باید به این موضوع ورود جدی داشته باشد.»
از دو سال گذشته مدیران شهری تهران از عدم قدرت شهرداری برای برخورد با ساختمان‌های ناایمن سخن می‌گویند و حل این مسئله را بر دوش وزارت کار و دادستان می‌گذارند. از سوی دیگر، اما سایر مسئولان مربوطه نیز در حد مصاحبه با رسانه‌ها یا شناسایی برخی از ساختمان‌ها اقداماتی را انجام می‌دهند و هیچ ارگانی ایمن‌سازی ساختمان‌ها را اجرایی نمی‌کند؛ و درنتیجه این ناهماهنگی‌ها تا امروز اقدامی برای مقاوم‌سازی این ساختمان‌های ناایمن دیده نمی‌شود.
شهر تهران به واسطه قرارگیری در دامنه جنوبی البرز و وجود گسل‌های فعال در نزدیکی و اطراف آن از پتانسیل لرزه خیزی بسیار بالایی برخوردار است و با آسیب دیدن ۲۲ هزار ساختمان ناایمن در پایتخت، تلفات بیشتری به لحاظ جمعیتی ایجاد می‌شود و حتی ممکن است مسیر برای امدادرسانی امکان‌پذیر نباشد؛ بنابراین نیاز به توجه ویژه برای مقاوم‌سازی ساختمان‌ها وجود دارد و باید تا پیش از آنکه دیر شود، پیشگیری‌ها لازم از سوی مسئولان مربوطه صورت گیرد و جان و مال شهروندان از خطر دور شود.
