کامرون به دنبال جدایی یا باج‌گیری

مردم انگلیس این روزها دورانی بس حساس را سپری می‌کند که به گفته ناظران سیاسی می‌تواند بر سرنوشت کل اتحادیه اروپا تاثیرگذار باشد. 23 ژوئن ( 3تیر ماه) مردم انگلیس پای صندوق‌های همه پرسی حضور و یا جدایی از اتحادیه اروپا می‌روند. طرحی که بسیاری آن زمینه ساز سرعت گرفتن قطار جدایی کشورها از اتحادیه اروپا 28 عضوی می‌گردد. در همین چارچوب «آر تی» نوشت، یک موسسه نظرسنجی هم اخیرا با بررسی نظرات 10 هزار نفر در سطح اروپا دریافت تعداد کسانی که مخالف ماندن در اتحادیه اروپا هستند، رو به افزایش گذاشته است.کمترین حمایت از اتحادیه اروپا در میان مردم یونان مشاهده می‌شود. همچنین در میان مردم فرانسه، که از کشورهای بنیان‌گذار اتحادیه اروپاست، تنها 38 درصد از ماندن در این اتحادیه حمایت می‌کنند.همچنین در حال حاضر 42 درصد از مردم دانمارک خواستار برگزاری همه‌پرسی مشابهی هستند و دو حزب اصلی دانمارک هم موضع خروج از اتحادیه اروپا اتخاذ کرده‌اند.تمایل برای خروج یا ماندن در اتحادیه اروپا میان مردم ولز برابری می‌کند اما درصد ماندن در اتحادیه اروپا میان مردم اسکاتلند از رقم خروج بیشتر است.

آنچه در ورای این همه پرسی قابل توجه است نوع مواضع مقامات انگلیسی است که در یک قالب تعریف می‌شود و آن ترساندن مردم از عواقب خروج از اتحادیه است. هر چند سران انگلیس ادعا دارند که به دنبال خروج هستند اما رفتار عملی آنها مغایر با این ادعا است. بخشی از این طراحی ترساندن مردم از وضعیت اقتصادی است. بسیاری از مقامات انگلیسی و محافل رسانه‌ای نزدیک به آنان تاکید دارند که خروج از اتحادیه اروپا یعنی ایجاد وضعیت بحرانی در اقتصاد انگلیس. بخش دیگر این طراحی شامل ترساندن مردم از فروپاشی امپراطوری انگلیس است. آنها تاکید می‌کنند که جدایی از اروپا یعنی جدا شدن ولز، اسکاتلند، ایرلند شمالی و جنوبی از انگلیس چرا که هر کدام از آنها که بخواهند عضو اتحادیه اروپا بمانند عملا از مسیر انگلیس خارج می‌شوند. سومین مسئله تبلیغی سران انگلیس را منزوی شدن در اروپا تشکیل می‌دهد افرادی مانند کامرون نخست وزیر انگلیس بر این ادعایند که اکنون کشورشان از ارکان اتحادیه اروپا است و در صورت خروج از اتحادیه قدرت آنان از دست رفته و به کشوری منزوی مبدل می شوند.

مجموع رفتارهای سران لندن نشان می‌دهد که آنها فضای رعب و وحشتی را که زمان برگزاری همه پرسی جدایی اسکاتلند از انگلیس ایجاد و مانع از تحقق این جدایی شدند را در قبال همه پرسی ماندن و یا جدایی از اتحادیه اروپایی اجرا می‌کنند. حال این سوال مطرح می‌شود که چرا سران انگلیس در ظاهر ادعای حمایت از جدایی سر می‌دهند اما فضای تبلیغاتی آنان رسما و عملا مغایر با این ادعاست و به دنبال ماندن در اتحادیه هستند؟

پاسخ به این پرسش را در چند محور می‌توان جستجو کرد. کامرون در عرصه داخلی با دو چالش بزرگ مواجه است نخست افزایش قدرت مخالفان حزب محافظه کار بویژه حزب کارگر است که در انتخابات‌های محلی نتایج قابل توجهی به دست آورده‌اند. شرایط کامرون چنان بحرانی شده که برخی از هم حزبی‌های وی نیز خواستار کناره‌گیری وی از قدرت شده‌اند. دوم آنکه بحران اقتصادی و ناتوانی دولت در رفع آنها اعتراض‌های گسترده مردمی را به همراه داشته است که به اعتصابها و تظاهرات خیابانی منجر شده است. کامرون با سوق دادن افکار عمومی به همه پرسی جدایی از اتحادیه اروپا از یک سو قدرت یابی رقبا را کم رنگ جلوه می دهد و از سوی دیگر با ایجاد فضای امنیتی و مولفه‌ای به نام همه پرسی مردم را از مسائل اقتصادی به امور حاشیه‌ای سوق می‌دهد. کامرون به دنبال فضای تنفسی برای خود است تا شاید با این حربه موقعیت خود را در مقام نخست وزیر حفظ نماید.

در عرصه اتحادیه اروپا نیز انگلیس وضعیت بحرانی را سپری می‌کند. انگلیس در تحمیل خواسته‌های خود به اتحادیه در امور اقتصادی و سیاسی ناتوان شده است که نمود آن را در باب مسئولیت انگلیس در قبال پناه‌جویان می‌توان مشاهده کرد. اکنون محور برنامه ریزی اروپا فرانسه و‌ آلمان شده‌اند و انگلیس عملا جایگاه چندانی در اتحادیه ندارد. شاید به همین دلیل است که انگلیس با اقدامات بحران ساز همچون مخالفت‌ با طرح‌های اتحادیه، برگزاری همه پرسی جدایی از اروپا، ایجاد تنش و چند دستگی در اتحادیه به دنبال بالا بردن هزینه‌های اتحادیه برای باج‌گیری از آن است. انگلیس به خوبی می‌داند که خروجش از اتحادیه یعنی زمینه سازی برای فروپاشی اتحادیه و این چیزی نیست که بسیاری از اعضا بزرگ اتحادیه و حتی آمریکا به دنبال آن باشند لذا لندن امیدوار است با برجسته سازی همه پرسی به باج‌گیری از اتحادیه اروپا بپردازد. بر این اساس است که سران انگلیس مواضعی دو پهلو در قبل همه پرسی خروج از اتحادیه اتخاذ می‌کنند تا در نهایت شاید بتوانند امتیازاتی را از اتحادیه کسب نمایند. در روزهای آینده معلوم می شود که این سیاست تا چه میزان جوان داده و سران لندن توانسته‌اند به اهداف خود در عرصه داخلی و بیرونی دست یابند.