نمايش آثار جشنواره فيلم عمار در شهرستان‌ها براي خودش حكايتي غريب اما بسيار شنيدني است. معمولاً وقتي با اكران‌كننده همصحبت مي‌شويم ممكن نيست كه اثر وضعي و معنوي اين اقدام خالصانه كه بدون هيچ چشمداشت و دستمزدي و فقط با نيت قربت‌الي‌الله انجام مي‌شود را در لابه‌لاي اتفاقات و خاطرات آنها ملاحظه نكنيم. به رغم اينكه همه آنها يكسري آثار مشترك را در جاي جاي كشورمان اكران كرده و نمايش داده‌اند اما هر كدام براي خودشان روايتي بكر و شنيدني دارند كه با ديگري كمترين شباهتي ندارد مگر در حوزه اثرگذاري و اشتياق مخاطبان بالاخص نوجوانان و جوانان كه جملگي تحت تأثير محتواي اين آثار صحبت‌هاي عالمانه و عاشقانه‌اي بر زبانشان جاري مي‌شود. «روح‌الله ابراهيمي» اكران‌كننده آثار جشنواره مردمي فيلم عمار در شهر كاشمر استان خراسان رضوي بوده و شغلش «برق كاري» است كه او هم حرف‌هاي شنيدني در زمينه اكران‌هايي كه انجام داده است، دارد. به بهانه آغاز به كار پنجمين دوره جشنواره مردمي فيلم عمار گفت‌و‌گويي با او انجام داده‌ايم كه در ادامه مي‌خوانيد.
روح‌الله ابراهيمي درباره نحوه آشنايي‌اش با جشنواره عمار و بحث اكران كردن آثار آن در گفتوگو با «جوان» مي‌گويد: من از طريق برخي دوستان جبهه فرهنگي انقلاب اسلامي از جمله آقاي روحاني كه در كاشمر هستند و ما با ايشان در ارتباطيم با جشنواره عمار و بحث اكران‌هاي مردمي آن آشنا شدم. بعد از فرمايشات مقام معظم رهبري و دستورات ايشان مبني بر لزوم تقويت حركت‌هاي فرهنگي و هنري انقلابي و نيز تسري، پخش و تبليغ آثار سينمايي و هنري كه در راستاي اهداف نظام و ارزش‌هاي انقلاب توليد مي‌شوند ما هم با ورود به بحث گسترش مسئله اكران‌هاي مردمي آثار منتخب جشنواره فيلم عمار و تقويت اين جريان نوپا اما ريشه‌دار و اصيل به دعوت و دستور معظم له لبيك گفتيم.
وي ادامه مي‌دهد: بعد از اين بود كه همراه ديگر دوستان پيگير كار شديم و در شهرها و مناطقي مثل فيض‌آباد و خليل‌آباد و ديگر جاها افرادي را شناسايي و پيدا كرديم كه مايل بودند در اين راه خدمتي انجام دهند. بدين ترتيب يك تيم اكران‌كننده كامل در سراسر كاشمر و مناطق اطرافش سازماندهي كرديم و با تقسيم وظايف و آثار توانستيم با ياري خداوند اكران‌هاي خوبي برگزار كنيم. در شهر كاشمر بحث اكران را در مكان‌هايي مثل مساجد، پايگاه‌هاي بسيج و نمايشگاه‌هاي مختلف پيگيري كرديم. به علت ازدحام جمعيت و حضور بازديدكنندگان در نمايشگاه‌هايي مثل نمايشگاه دفاع مقدس كه معمولاً مردم از هر قشري در آن حضور پيدا مي‌كنند، ما هم اين فرصت را غنيمت شمرده و در هر روز از ابتداي صبح تا بعد از نماز مغرب و عشاء در محل نمايشگاه چادري را براي اكران آثار تعبيه كرديم كه با لطف خدا و تلاش دوستان روزانه بالغ بر 40 تا 50 اثر را با شرايط خاص و امكانات محدود و كم اكران مي‌كرديم.
ابراهيمي اظهار مي‌دارد: اين يك نمونه از نحوه اكران‌هاي ما بود و در شكل ديگر به سراغ بچه‌هاي مساجد و فعالان پايگاه‌هاي بسيج مستقر در آن مساجد مي‌رفتيم و پس از انجام هماهنگي‌هاي لازم و مهيا كردن محيط و شرايط اكران، دي وي دي آثار را براي اكران به آنها مي‌داديم. هر چند روزهاي اول راضي كردن متوليان امور مساجد براي كسب اجازه اكران و رضايت دادن به نمايش فيلم در مسجد براي خودش يك هفت خان داشت اما اكنون بحمدالله كارها قدري بهتر شده است و مردم تا حدود زيادي با چنين اقداماتي كنار آمده‌اند و حتي از آن استقبال مي‌كنند.
اين اكران‌كننده در ادامه خاطرنشان مي‌كند: برنامه‌اي تحت عنوان «چهل شب چهل شهيد» هم داريم كه هر شب ميهمان منزل يكي از شهداي شهر هستيم. ما ديديم كه اين برنامه هم فرصت خوبي است براي اكران برخي آثار مرتبط و فيلم‌هايي كه مي‌توان در منازل شهدا آنها را اكران كرد و به نمايش گذاشت. اين برنامه «چهل شب چهل شهيد» چندين سال است كه انجام مي‌شود و بعد از آن ديگر ديدار با خانواده‌هاي شهدا و شنيدن خاطرات و خصوصيات شهيدشان با نمايش فيلم‌ها و آثار جشنواره مردمي فيلم عمار عجين و همراه شده بود. به طور مثال يادم است يك شب جمعه كه به منزل يك دانش‌آموز شهيد رفته بوديم پس از قرائت قرآن و اجراي بخش‌هاي مختلف برنامه، به خصوص بعد از سخنراني يك نفر خطيب و سخنران در رابطه با جبهه و دفاع مقدس؛ كليپي از آثار جشنواره عمار در همين زمينه پخش كرديم كه مورد توجه و استقبال آن خانواده شهيد و نوجوانان و جواناني كه عمدتاً هميشه در مجلس ما حضور داشتند، قرار گرفت.
ابراهيمي در رابطه با استقبال مخاطبان از برخي آثار جشنواره اظهار مي‌دارد: معمولاً مردم از همه آثار استقبال مي‌كردند اما آثاري مثل «بابا جون داد» يا انيميشن «سربازان بين‌الملل» در زمره كارهايي بودند كه مورد اقبال قرار گرفتند. اكثر نوجوانان وقتي كيفيت بالا و گرافيك خوب انيميشن «سربازان بين الملل» را ديدند سؤال مي‌پرسيدند كه آيا اين اثر كار بچه‌هاي كشورمان است يا نه؟ و وقتي ما به آنها مي‌گفتيم كه اين اثر را بچه‌هاي كرمان ساخته‌اند از اين همه پيشرفت و خوش ساختي اثر تعريف كرده و شگفت‌زده و خوشحال مي‌گفتند چقدر خوب است كه ما هم مي‌توانيم در كشورمان چنين آثاري را توليد كنيم.
اين اكران‌كننده در پايان مي‌گويد: يكي از خاطرات جالب و شنيدني ما مربوط مي‌شود به مشكلاتي كه ما در بحث اكران‌ها به خصوص اكران برخي آثار خاص داشتيم و آن اين بود كه برخي افراد به دليل تعلق خاطر به جناح‌هاي سياسي خاص و طرفداري از آنها نمي‌خواستند اجازه بدهند كه به طور مثال آثاري درباره فتنه88 را اكران كنيم. وقتي مي‌خواستيم فيلم «لكه» را در هيئت رزمندگان كاشمر پخش كنيم، به دليل محتواي داستاني و افشاگرانه‌اش نسبت به فتنه سال 88 مايل بوديم آن را براي افراد بزرگسال كه درك بيشتر و بهتري درباره فتنه دارند و مشتاقند تا زواياي تازه‌تري از آن برايشان مكشوف شود، اكران كنيم اما مسئولان آنجا اجازه اين كار را به ما ندادند و گفتند بايد در موردش با هم مذاكره كنيم! مشكل ديگري كه ما داشتيم نداشتن دستگاه پروژكشن بود كه با كمك افراد مختلف توانستيم يك پروژكشن را براي انجام اكران آثار خريداري كنيم. اما مشكل اينجاست و كار به جايي رسيده است كه چند هيئت و پايگاه بسيج و مركز فرهنگي و... هستيم و يك پروژكشن كه مدام در حال دست به دست شدن است و هر چند روز يك‌بار از اين پايگاه به آن مركز و از اين هيئت به دفتر قرض داده مي‌شود تا كارشان راه بيفتد! حالا مانده‌ايم چه كاركنيم كه امسال با توجه به اينكه مكان‌هاي اكران فيلم بيشتر از قبل شده و مردم درخواست‌ها و توقعات بيشتري از ما دارند، چگونه پروژكشن را براي چندين روز در اختيار داشته باشيم!
