فقط چند روز ديگر تا به صدا در آمدن سوت آغاز جام جهاني فرصت باقي مانده و در همين چند روز بايد هر كمكي از دستمان برمي‌آيد براي موفقيت تيم ملي در برزيل انجام دهيم. به رغم اينكه بسياري در جهت حمايت همه جانبه از يوزپلنگ‌هاي كشورمان قدم برداشته‌اند در روزهاي اخير بارها شاهد حمايت‌هاي منفي برخي از دوستداران تيم ملي بوده‌ايم.
همگروهي با آرژانتين اولين زنگ خطر براي كارلوس كرش بود تا تيمي قدرتمند و آماده را راهي برزيل كند، تيمي كه توان مقابله با يكي از مدعيان اصلي جام را داشته باشد. حال آنكه نيجريه و بوسني ديگر همگرو‌ه‌هاي ايران در برزيل هستند. ترس از حريفان اين روزها دامن فوتبال كشورمان را گرفته. در فاصله كمتر از يك هفته تا شروع جام 2014 همه مشغول روحيه دادن به بازيكنان كشورشان هستند اينجا خيلي‌ها به نيت پايين آوردن سطح انتظارات هواداران به حمايت منفي از تيم ملي روي آورده‌اند تا آنجا كه هر روزنامه‌اي را ورق مي‌زني يا برنامه‌هاي صدا و سيما براي جام جهاني را نگاه مي‌كني جز قوي جلوه دادن رقبا خبري نيست.
وصف افتخارات آلبي سلسته را همه شنيده‌اند و بازي‌هاي به يادماندني اين تيم در تورنمنت‌هاي مختلف را نيز بسياري از فوتبال دوستان به خاطر دارند. از طرفي ستاره‌هاي آرژانتين براي ايراني‌ها به خوبي شناخته شده‌اند، ليونل مسي سردسته آنهاست و بقيه هم‌تيمي‌هايش نيز دست كمي از او ندارند. درواقع جز تعريف چيزي نمي‌توان در مورد تيم ملي آرژانتين به زبان آورد. اما وضعيت نيجريه و بوسني واقعاً متفاوت است.
نيم نگاهي به عملكرد اين دو تيم در راه رسيدن به برزيل نشان مي‌دهد كه بوسني و نيجريه تلاشي بيشتر از ايران نكرده‌اند و چه بسا حريفان ضعيف تري پيش رو داشتند. همين بوسني كه براي ما خط و نشان مي‌كشد سابقه شكست مقابل ايران را داشته. از طرفي تيم ملي بوسني براي صعود به جام جهاني حريفاني چون ليتواني، لتوني، ليختن اشتاين و اسلواكي را از پيش رو برداشته و تنها حريف قدر آنها در گروه G مرحله مقدماتي قاره سبز يونان بود. نيجريه هم پس از پشت سر گذاشتن راهي طولاني به برزيل رسيد. اين تيم در مصاف با مالاوي، ناميبيا و كنيا سه برد و سه تساوي كسب كرد و به عنوان تيم دوم به پلي آف رسيد. جالب است بدانيد عقاب‌ها كه اينگونه خود را در جام بيستم مدعي صعود مي‌دانند با پيروزي بر تيم ملي اتيوپي به برزيل راه يافته‌اند. حال آنكه تيم ملي كشورمان به عنوان تيم اول گروه خود بليت برزيل گرفت. غلبه بر كره جنوبي آن هم با شرايط ويژه‌اي كه آن بازي داشت تنها از شاگردان كرش برمي آمد، كاري كه ملي پوشان ايران به بهترين شكل ممكن از عهده‌اش برآمدند و شادي را به ملت كشورمان هديه دادند.
با اين شرايط جاي سؤال دارد كه چرا به جاي روحيه دادن به تيم‌ملي در جهت تضعيف روحيه قدم برمي‌‌داريم؟! اين روزها خيلي‌ها نگران اين هستند كه انتظار مردم از مردان ايران در جام بيستم بالا برود و ملي پوشان هم نتوانند انتظارات برآورده كنند. همين مسئله بهانه‌اي شده تا خواسته يا ناخواسته به نفع تيم‌هاي رقيب تبليغ كنيم و روحيه بازيكنان كشورمان را پايين بياوريم، آن هم به قيمت پايين آوردن انتظارات.
در بزرگ و دشوار بودن جام جهاني شكي نيست، در اينكه تمامي تيم‌هاي صعود كننده براي كسب بهترين نتايج به برزيل مي‌آيند هم شكي نداريم اما تجربه ثابت كرده احتمال رخ دادن هر اتفاق غير ممكني در بزرگ‌ترين آوردگاه فوتبالي دنيا وجود دارد. به علاوه اينكه ورزشكاران كشورمان بارها و بارها نشان داده‌اند مرد روزهاي سخت هستند و توانايي خلق هرگونه شگفتي را دارند. پس نه بايد حريفانمان را دست كم بگيريم و نه بايد از آنها در ذهنمان غولي بسازيم شكست ناپذير.
