از زماني كه دور جديد مذاكرات هسته اي در ژنو با
بن بست فرانسوي مواجه شد اين سوال پرسيده مي شود كه چرا فرانسه موضع متفاوتي اتخاذ
كرده است؟ آيا اين همان پليس بدي است كه از جانب آمريكا نقش گرفته است؟ يا مسئله
چيز ديگري است؟
اتفاقا يكي از تحليل ها موجود است كه فرانسه در
مقابل پليس خوب آمريكا در حال بازي كردن نقش پليس بد در مذاكرات هسته اي است. در
ايران و همچنين در روسيه اين تحليل بيشتر مورد توجه قرار گرفته است. اما اگر تنها
يك درصد احتمال داده شود كه دولت اوباما فارغ از نظام آمريكا به خاطر نيازمندي هاي
مختلف به دنبال تعامل و رسيدن نتيجه با ايران است، مي توان تحليل ديگري را مطرح
كرد. يعني فرانسه در مسير آمريكا گام برنمي دارد بلكه در حال ايفاي نقش خود است تا
منافع لازم را به دست بياورد.
در اين شكي نيست كه همه كشورهاي مقابل ايران در
1+5 به دنبال تامين منافع خود هستند اما نوع و ميزان منافع متفاوت است. اينگونه
نيست كه نمايندگان شش كشور در دوره هاي مختلف دور يكديگر جمع شده و با مخاطب قرار
دادن ايران، پيشنهادي مطرح كرده به
توافقي برسند و بعد هر كدام به كشورهاي خود بازگردند. بنابراين امتيازخواهي و
امتيازگيري اولين هدف آنها بوده است.
اگر پايبند تحليل دوم باشيم بايد به اين مسئله
توجه كنيم كه فرانسه به دنبال امتياز خاص خود است. اما آن امتياز چيست؟ آيا مي
توان مشخص كرد؟ ميل به افزايش قدرت و قرار گرفتن در برابر كشورهايي كه با آنها
متحد و هم فكر است از جمله بازي هايي است كه فرانسوي ها پيش از اين نيز انجام داده
اند. شاخص ترين نمونه آن خروج فرانسه از پيمان ناتو در دوران ژنرال دوگل است كه تا
دوره نيكلا ساركوزي طول كشيد. اعتراض فرانسه به نوع چينش قدرت در ناتو عامل اصلي
اين تصميم بود.
در شرايط كنوني و زماني كه احساس مي شود قدرت
هاي غربي به رهبري آمريكا (دولت اوباما) خواهان رسيدن به توافق و تفاهمي با جمهوري
اسلامي ايران هستند بار ديگر خروس فرانسوي گونه اي ديگر مي خواند. هدف فرانسه را
مي توان در توازن قدرت اروپايي و آمريكايي جستجو كرد. در حال حاضر قدرت،نفوذ و تاثيرگذاري عمده در حوزه اروپا در دست هاي
آلمان و انگليس قرار دارد. در سطح بين المللي نيز اين آمريكا است كه از قدرت
تاثيرگذار برخوردار است و سعي دارد مسائل بين المللي را بر مبناي منافع خود تنظيم
كند. حال با توجه به اينكه در حوزه غرب، آمريكا، انگليس و آلمان هر كدام به دلايل
خاص خود، نياز به تعامل هسته اي و منطقه اي را با ايران مي بينند، فرانسه با بازي
متفاوت به دنبال تغيير توازن قدرت است تا نشان دهد ميزان تاثيرگذاري آن كمتر از
ديگر كشورهاي غربي نيست. فرانسه عموما در بازي هاي بزرگ از اين تمرين هاي كوچك
انجام مي دهد تا قد خود را بلندتر نشان بدهد در غير اين صورت زمين بازي را به هم
مي ريزد.
فرانسه در حال حاضر نيز چهار شرط را براي پذيرش
مذاكرات هسته اي مطرح كرده است كه نشان مي دهد هنوز بدش نمي آيد متفاوت از ديگران
ظاهر شود. «شرط اول: ایران بدون معطلی تمام تاسیسات اتمی خود را تحت نظارت
بین المللی قرار دهد. خواست دوم، غنی سازی اورانیوم ۲۰ درصد را متوقف کند. شرط سوم،
ذخایر اورانیوم غنی سازی شده را کاهش دهد. و در نهایت، ساخت راکتور (آب سنگین) اراک
را متوقف کند.»
باراك اوباما چه به لحاظ شخصي كه نشان بدهد رئيس
جمهوري موفق در تاريخ آمريكا است و چه به لحاظ حزبي كه زمينه را براي پيروزي
دموكرات ها در انتخابات آينده فراهم كند، به دنبال تعامل و توافق با ايران است.
اين همان نكته اي است كه جمهوريخواهان از آن هراس دارند. اتفاقا به همين دليل است
اوباما سعي دارد از تل آويو فاصله بگيرد و جمهوريخواهان مسير خلاف آن يعني نزديكي
به نتانياهو را در برنامه خود دارند.
رژيم صهيونيستي در حال حاضر يكي از راديكال ترين
دوره هاي 60 ساله خود را سپري مي كند. فرانسه با اشراف به اين مسئله براي رسيدن به
اهداف خود از ابزار صهيونيستي استفاده مي كند تا هم آمريكا را تحت فشار قرار دهد،
هم صهيونيست ها را راضي نگه دارد و هم به امتيازهاي لازم خود برسد و در توازن قدرت
به نفع خود تاثير بگذارد. با اين اوصاف بايد چند روز ديگر نيز صبر كرد تا بازي
كوچك فرانسه را بار ديگر تماشا كرد.
من ۱۰۰ در صد معتقدم که این بازی فرانسه با هما هنگی امریکاو اسراییل و... هست. پس اقای روحانی عزیزاگر میتوانی و ادعا می کنی که کابینه ای از متخصصین داری٬ بیا اقتصا د و تولید را در داخل ایران درست کن 
