جوان آنلاین: کانال تلگرامی «تفکر استراتژیک» نوشت: در یکی از فیلمها یک ولگرد خیابانی اواسط فیلم به دیگری که از بیبرنامگی هراسان بود گفت کم فکر کن! راه بیفت و در لحظه بهترین واکنش را نشان بده، این درسی است که در کلاس خیابان آموختهام. این جمله آموزهای کاملاً متفاوت دارد و اشاره به پدیده جالبی در مدیریت استراتژیک دارد. مفهومی وجود دارد به نام تحلیل فلجکننده (Paralysis by Analysis)؛ این مفهوم را آنسوف نظریهپرداز استراتژی مطرح کرد. ما نیز اگر اسمش را نمیدانیم، اما گاهی از این حلقههای تمامنشدنی و تکراری فکر کردن کلافه میشویم.
این فلج شدن به دلیل تحلیلهای دستوپا گیر و بیشازحد و حاشیهای است و در انتظار افرادی است که نمیتوانند بین «نظریهپردازی» و «عملگرایی» تعادل برقرار کنند.
معروفترین شیوه تصمیمگیری این است که پس از تعریف مسئله، اطلاعات مرتبط با مسئله جمعآوری و راهحلها ساخته میشوند تا از بین آنها «بهترین راهحل» برگزیده شود.
اینجا درست همان موضعی است که پدیده «فلج شدن» رخ میدهد. گاه تصمیمگیرنده بدون توجه به از دست رفتن زمان و بحرانی شدن شرایط در گرداب جمعآوری اطلاعات و ایجاد و خلق راهحل گرفتار میشود و دستوپا میزند... و وسواس نهفته در او به شکل دقتها و نکتهبینیهای بیپایان ظهور میکند. آیا بهراستی حرکت و روح زندگی میتواند اسیر چنین گردابی شود یا حقایقی در زندگی هست که فهم آنها بهیکباره حاصل نمیشود و اینها را میتوان رمزهای یک جدول یا قطعه گمشده یک پازل دانست که باید در طول زمان هشیارانه در پی شکار آنها یا منتظر پیدا شدنشان بود؟!
نشانههای این بیماری: وسواس در جمعآوری اطلاعات، ریزبینی، سرعت پایین در تصمیمگیری به خاطر توقف در مرحله انتخاب بین گزینهها و جمعبندی اطلاعات، اطلاعات جمعآوریشده آنقدر زیاد است که قابل تحلیل نیست!
راهحلها: گذاشتن خط پایان/ خط مرگ (Deadline) برای تصمیمگیری، مشارکت با افرادی که سرعت عمل بالایی در تصمیمگیری دارند و رویکرد شهودی دارند تا به نقطه تعادل برسیم، قرار دادن خود در موقعیتهای یا الان یا هیچوقت، تقسیم کردن تصمیم به چند مرحله و تصمیمگیری در مورد مرحلهای که اطلاعات بیشتری داریم، نگاه کردن به تصمیمگیری بهمثابه یک فرآیند نه یک پروژه (بدین معنا که بعد از تصمیمگیری با اخذ اطلاعات جدید، بتوانیم تصمیمات جدیدتر و متکاملتر اخذ کنیم.) مبارزه با پدیده تحلیل فلجکننده در مدیریت استراتژیک معاصر بسیار مهم است، چراکه در شرایط کنونی، واکنش سریع و تصمیمگیری زمان واقعی نقش تعیینکنندهای در موفقیت سازمانها دارد.