جوان آنلاین: علیرضا تقوی نیا، فعال رسانه در کانال تلگرام خود نوشت:
منابع خبری وابسته به اسرائیل از عقب نشینی بیش از ۷۰ درصد نیرو‌های و زرهپوش‌های ارتش این رژیم از شمال نوار غزه خبر می‌دهند.
به نظر می‌رسد این عقب نشینی پس از ناکامی‌های اطلاعاتی این رژیم برای یافتن اهداف راهبردی حماس در شمال غزه و معطوف شدن تمرکز ارتش اسرائیل بر منطقه جنوبی این باریکه باشد.
در این خصوص چند نکته باید ذکر شود.
۱. اسرائیل در یک سردرگمی آشکار به سر می‌برد و استراتژی مشخصی برای نبرد در غزه ندارد. این رژیم نمی‌داند کدام هدف را باید دنبال کند؛ آزادی اُسرا، نابودی حماس، یا کشتن یحیی سنوار.
۲. اسرائیل گمان می‌کرد با حمله زمینی به شمال غزه می‌تواند آن را تصرف کند و بخش قابل توجهی از اهدافش را محقق نماید.
اما نتوانست هیچ کدام از هدف‌های ترسیم شده اش را به نتیجه برساند؛ یعنی نه شمال غزه تصرف شد، نه به ساختار نظامی حماس ضربه‌ای وارد شد، نه اسیری را آزاد کردند و نه توانستند شلیک راکت‌های پرحجم از آنجا را متوقف سازند.
۳. حال اسرائیل عمده نیروهایش را به مرز جنوب شرق غزه برده تا بتواند خان یونس را تصرف کند.
یعنی بدون دست یابی به اهدافش در شمال، جنوب را برای مرحله جدید عملیات انتخاب کرده است.
۴. حدود ۲ ماه از شروع جنگ طوفان الاقصی می‌گذرد و اسرائیل بر طبق شواهد موجود یک راهبرد مشخص برای به نتیجه رساندن نبرد ندارد و صرفا بر استراتژی زمین سوخته تکیه کرده است که آن هم از لحاظ نظامی نمی‌تواند راهگشا باشد و همچنان اهرم‌های فشار و برگ برنده‌های حماس مانند اُسرا و شلیک راکت حفظ شده اند.
۵. جنگ در حال فرسایشی شدن است و اقتصاد و زندگی عادی در رژیم جریان ندارد تا جایی که ارتش مجبور شد نیرو‌های ذخیره را از جبهه خارج کرده و مرخص کند.
سوال اینست که میزان تاب آوری نیرو‌های ارتش و جبهه داخلی این رژیم چقدر بوده و نقطه جوش این جامعه تا چه میزان است؟
یعنی افکار عمومی جامعه اشغالگر در وضعیتی که هیچ کدام از اهداف خود را تحقق یافته نمی‌بیند، تا کجا می‌تواند زندگی در شرایط جنگی را تحمل کند؟
باید شلیک موشک و پهپاد از یمن، لبنان، سوریه و عراق را در نظر گرفت که امنیت تمام ساکنان فلسطین اشغالی را سلب کرده است.
۶. این جنگ تا این لحظه، طولانی‌ترین جنگ تاریخ اسرائیل بوده است و مهاجران یهودی هیچگاه در این حد تحت فشار نبوده اند.
در هیچ کدام از جنگ‌های تاریخ این رژیم (حتی ۳۳ روزه) شهر‌های صهیونیست نشین شمال، جنوب و غرب از کریات شمونه و نهاریا تا ایلات و تل آویو و نتانیا، به این شکل تحت فشار نبوده اند و مشخص نیست که قابلیت تحمل روحی و روانی بحران کنونی از سوی مردم آن‌ها تا چند ماه باشد.
این در حالی است که اخبار مثبتی از جبهه‌های نبرد به گوش آن‌ها نمی‌رسد و امیدواری به پیروزی نهایی در اذهان ایشان کمرنگ است.
۷. محور مقاومت روز به روز برگ برنده و غافلگیری‌های جدیدی را رو کرده و فشار به اقتصاد رژیم صهیونیستی را بیشتر می‌کند.
بستن دریای سُرخ به روی کشتی‌های تجاری اسرائیل اتفاق کوچکی نیست که بتوان به سادگی از آن گذشت و ممکن است این راهبرد موفق به دریای مدیترانه نیز تعمیم و تسری یابد.
به روایت دیگر تنگنای ژئوپلیتیکی اسرائیل، به گونه‌ای است که اگر مسیر دریایی آن مسدود گردد، اقتصاد آن فرو می‌پاشد.
در نهایت باید گفت این رژیم در یک بن بست استراتژیک به سر می‌برد و نه توانسته به اهداف نظامی خود در غزه دست یابد و نه تهدید حماس را برطرف کرده و جامعه داخلی آن نیز زیر فشار قرار گرفته اند و میزان تحمل این وضعیت برای آنان روز به روز کمتر می‌شود.
در حالی که مردم غزه با انگیزه کامل برای آزادی سرزمین شان می‌جنگند و کشته‌ها و خانه‌های تخریب شده خود را هزینه طبیعی مبارزه برای رهایی کشورشان از سلطه ۷۵ ساله صهیونیست‌ها در نظر می‌گیرند.
