فوتبال بانوان روز‌های خوبی را پشت سر می‌گذارد و برای تداوم بخشیدن به این شرایط نباید تیم را به حال خود ر‌ها کرد. اولین صعود به جام‌ملت‌ها برای تیم کشورمان اتفاقی بزرگ محسوب می‌شود، تیمی که با تلاش‌های کادرفنی و ملی‌پوشان برای رسیدن به افتخارات بزرگ‌تر تلاش می‌کند.
از وقتی این رشته کارش را آغاز کرده مشکلات زیادی پیش روی تیم بانوان بوده، از بی‌توجهی‌ها و تبعیض‌ها گرفته تا نداشتن اردو و بازی تدارکاتی. خوشبختانه در چند سال گذشته از این شرایط سخت کمی فاصله گرفته‌اند و به نظر می‌رسد مسئولان ارشد ورزش و فوتبال نگاه‌شان تغییر کرده است. بعد از آنکه صعود تیم بانوان به جام ملت‌های آسیا قطعی شد همه منتظر بودند نمایش این تیم را در مسابقات هند ببینند. در طول این دوره جام‌ملت‌ها دختران فوتبالیست کشورمان انگیزه، تعصب و جدیت خود برای گذشتن از سد رقبا و نزدیک شدن به تیم‌های درجه یک قاره را ثابت کردند. آن‌ها اگرچه نسبت به حریفان خود از امکانات کمتری برخوردار هستند، اما هیچ کمبود و تبعیضی باعث نمی‌شود دختران ما دست از تلاش بکشند و در زمین مسابقه کم بگذارند. بدون شک صعود به دور دوم رقابت‌ها آن‌هم در اولین حضور کاری است که از عهده هر تیمی برنمی‌آید، ولی شاگردان ایراندوست این مرحله را نیز پشت سر گذاشتند و یک گام رو بله جلو برداشتند.
با اینکه در دور دوم نتوانستیم به راه‌مان ادامه دهیم، اما این پایان مسیر تیم‌ملی نیست. فوتبال بانوان تازه در ابتدای راه موفقیت و پیشرفت قرار دارد و نباید به این زودی‌ها روند اوج‌گیری آن‌ها متوقف شود. رویارویی با تیم‌های شرق قاره آسیا نشان داد فاصله زیادی تا تبدیل شدن به یکی از بهترین‌های قاره داریم. منتها این فاصله قابل جبران است و نباید باعث دلسردی شود. فدراسیون فوتبال با همکاری کارشناسان، مربیان و مدیران فوتبال بانوان باید برنامه‌هایی بلندمدت با چشم‌انداز پیوستن به جمع بر‌ترین تیم‌های قاره تدوین کند و آن را به اجرا دربیاورد. تیم‌های شرق آسیا در بخش بانوان هم سرمایه‌گذاری وسیع و طولانی‌مدت را در دستور کار قرار داده‌اند تا بتوانند در سطح جام جهانی حرفهای زیادی برای گفتن داشته باشند. اگر ما نیز می‌خواهیم به جمع آن‌ها اضافه شویم و تیم بانوان‌مان نیز همچون تیم مردان حرف اول را در آسیا بزند نباید دست روی دست بگذاریم و فرصت‌ها را از دست بدهیم. اینکه قبل از هر تورنمنتی مدیران یاد تیم بانوان و اعزام‌شان بیفتند نه تنها فاید‌ای ندارد بلکه دلسردی و ناامیدی را به تیم‌ملی تزریق می‌کند. موفقیت‌های بزرگ فقط و فقط با برنامه‌ریزی کارشناسی و حرفهای و البته اجرای تمام و کمال آن محقق می‌شود. تیم‌ملی نباید به دست فراموشی سپرده شود و ملی‌پوشان را به حال خود ر‌ها کنیم. علاوه بر مسابقات لیگ، انتظار می‌رود فدراسیون اردو‌ها و بازی‌های تدارکاتی بیشتری را برای تیم‌ملی در نظر بگیرد تا کادرفنی نیز فرصت دعوت از بازیکنان بیشتر و انتخاب بهترین‌ها را داشته باشد. در این صورت شانس پوشیدن پیراهن ملی از هیچ بازیکن مستعدی گرفته نمی‌شود و دیدار‌های دوستانه هم تجربه بازیکنان را افزایش می‌دهد.
