سرویس دانشگاه جوان آنلاین: از همان سال‌های اول دهه ۶۰ اولین پایه‌های پولی شدن و غیرانتفاعی شدن مدارس و دانشگاه‌ها شروع شد. مراکزی که در حال حاضر به یک تجارتخانه پردرآمد تبدیل شده است، اتفاقاً تنها مزیت این مراکز همان پولی بودن آنهاست. مشکل این است که این مراکز به اندازه شهریه‌ای که می‌گیرند، خدمات نمی‌دهند.
یکی از شعار‌های اساسی سیستم آموزشی ما عدالت اقتصادی و اجتماعی بوده که این عدالت مبتنی بر اجرایی شدن عدالت آموزشی است. اما آموزش غیرانتفاعی بخشی از استعداد‌های جامعه را محروم از این وضعیت کرده است که به این بی‌عدالتی اجتماعی اقتصادی و آموزشی منجر می‌شود.
حضور اندک محرومان
یک جامعه‌شناس و استاد دانشگاه تهران با بیان اینکه درصد حضور دانشجویان اقشار نوکیسه و متمول در دانشگاه‌ها رو به افزایش است، گفت: «بالاخره من دانشگاه تهرانی هستم و بهترین‌های کنکور در این دانشگاه تحصیل می‌کنند. در کلاس‌ها اینگونه هم نیست که از افراد استان‌های محروم یا خانواده‌های محروم حضور نداشته باشند، اما درصدشان خیلی پایین است.»
به گفته دکتر حسن حسینی، هرچقدر که جلوتر می‌رویم درصد دانشجویانی که رفاه اجتماعی و اقتصادی بیشتری دارند و جزو خانواده‌های متمول محسوب می‌شوند رو به افزایش است. وقتی از تعدادی از آن‌ها پرس و جو می‌کنم می‌فهم که از مدارس خوب در تهران یا مراکز استان‌ها برخوردار شده‌اند.
پردیس‌های علوم‌پزشکی پیشرو هستند
استاد دانشگاه تهران با اشاره به اینکه پشتوانه این دسته از دانشجویان مدارس غیرانتفاعی آن‌ها بوده است، افزود: «نتیجه این می‌شود که فرزندان طبقه متمول شده و طبقه نوکیسه اقتصادی بیشتر می‌توانند امکانات آموزشی را به دست بیاورند و این با شعار‌هایشان مغایرت دارد.» در این میان پردیس دانشگاه‌های پزشکی از جهت دریافت شهریه‌های کلان و فرش قرمز پهن کردن برای دانشجویان متمول، پیشرو هستند. این دانشجویان امروز، آیا پزشکان فردای ما می‌شوند؟ پزشکانی که آرزویی برای ترقی و پیشرفت و بهبود ندارند، به نظر نمی‌رسد با این وضع، سیستم بهداشت درمان در آینده بهتر از این شود. بعید است!
