سعید احمدیان
مسعود سلطاني‌فر را بايد نسخه مقابل محمود گودرزي دانست، نمونه اين تفاوت 180 درجه‌اي در عملکرد و نوع نگاهشان به پرونده فساد در فوتبال عيان است. هر چقدر گودرزي بر مبارزه با فساد تأکيد مي‌کرد و سعي در جلوگيري از حيف و ميل بيت‌المال در فوتبال داشت، اما سلطاني‌فر در نقطه مقابل وزير قبلي حرکت مي‌کند، طوري که کارنامه‌اش در 10 ماهي که جايگزين گودرزي در ساختمان خيابان سئول شده، نمايانگر بي‌اعتنايي و بي‌توجهي به موضوع مهمي مانند فساد گسترده در فوتبال ايران است. صحبت‌هاي جديد سلطاني‌فر درباره موضوع فساد در فوتبال که ديروز روي خروجي خبرگزاري‌ها رفت هم نشان‌دهنده اين است که در دوره جديد مسئوليت وزير ورزش نبايد به خشکاندن ريشه‌هاي فساد و جلوگيري از ريخت و پاش‌هاي مديران باشگاه‌هاي دولتي از حساب بيت‌المال اميدوار بود. به خصوص که سلطاني‌فر با ادبياتي قابل تأمل سعي در کوچک جلوه دادن فساد در فوتبال دارد تا جايي که اينطور برداشت مي‌شود که به اعتقاد وزير اين اندازه از فساد در ورزشي که گردش چند ميلياردي دارد، طبيعي است و نبايد از آن تعجب کرد!
با چنين نگاهي از سوي وزير ورزش ديگر نبايد انتظار داشت که وزارت ورزش پاي کار بيايد و سردمدار مبارزه با فساد شود، آن هم فسادي که مجلس گذشته يک پرونده قطور براي آن تهيه کرده بود، اما با نگاه سياسي نمايندگان مجلس دهم و لابي مافياي فوتبال در پستوي بايگاني‌هاي کميسيون اصل 90 مجلس خاک مي‌خورد.
نکته عجيب صحبت‌هاي وزير ورزش متهم کردن مطرح‌کنندگان فساد در فوتبال به پروپاگاندا و از کاه کوه ساختن است! سلطاني‌فر در صحبت‌هاي عجيب خود عنوان مي‌کند كه به اعتقاد او «فساد در فوتبال از 70 ميليارد عبور نمي‌کند، اما منتقدان وضعيت ناسالم فضاي فوتبال روي رقم 70 هزار ميلياردي فساد مانور مي‌دهند.» اين نوع نگاه و برخورد با منتقدان نشان‌دهنده اين است که به‌رغم شعارهاي وزير مبني بر مبارزه با فساد، سلطاني‌فر و همکارانش مي‌خواهند وانمود کنند اين حجم از فساد در هر سيستمي مي‌تواند وجود داشته باشد و نمي‌شود جلوي آن را گرفت.
نکته جالب اينکه وزير در ادامه صحبت‌هايش ادعاي مربياني را تکرار کرده که نامشان در سال‌هاي اخير با پرونده فساد در فوتبال گره خورده است. سلطاني‌فر گفته است: «فوتبال وقت آزاد سالم ۴۰، ۵۰ ميليون نفر را پر مي‌کند» و با اين توجيه ادامه مي‌دهد: «بايد براي فوتبال هزينه کرد!»
در اينکه فوتبال به عنوان پرطرفدارترين رشته ورزشي در ايران، يکي از گزينه‌هاي اول جوانان براي اوقات فراغت است، شکي نيست و در اين راه هرچه هزينه شود، هزينه در راه کاهش آسيب‌هاي اجتماعي و سلامت و نشاط جامعه است. با اين حال اين مزيت فوتبال سبب نمي‌شود هزينه‌هاي فوتبال و تيمداري در کشورمان با توجه به قراردادهاي ميلياردي که مستقيماً از بيت‌المال و جيب مردم پرداخت مي‌شود، بدون هيچ‌گونه نظارت و ضابطه‌اي و در حالي که مردم کشورمان از مشکلات عديده اقتصادي رنج مي‌برند، بالا و بالاتر رود و به رقم‌هاي نامعقول اين سال‌ها برسد، آن هم براي باشگاه‌هايي كه دولتي هستند.
بديهي است که چنين هزينه‌هاي بدون ضابطه‌اي منتهي به فساد شود و فوتبال ايران به وضعيتي برسد که امروز در آن قرار دارد و فساد مالي و اخلاقي در آن جولان بدهد و اين مسئله‌اي نيست که وزير ورزش بخواهد با کوچک جلوه دادن و انکارش، سعي در توجيه ناکارآمدي در برخورد با مقوله مهمي مانند فساد در فوتبال داشته باشد، موضوعي که مطالبه جامعه از متوليان ورزش است و آنها بارها نارضايتي‌شان را از فساد و حيف و ميل بيت‌المال در فوتبال به گوش مسئولان رسانده‌اند، اما اهمال وزارت ورزش و فدراسيون فوتبال در برخورد با متهمان فساد و همچنين بي‌تفاوتي نهادهاي نظارتي و بازرسي و دستگاه قضايي سبب شده تا فوتبال روز به روز بيشتر از قبل در فساد غوطه‌ور شود. صحبت‌هاي جديد سلطاني‌فر هم نشان مي‌دهد اراده‌اي براي بهبود وضعيت ناهنجار فوتبال از نظر اقتصادي و اخلاقي وجود ندارد و مديراني از جنس سلطاني‌فر براي توجيه عدم برخوردشان با فساد، سعي در تقليل هزينه‌هاي فوتبال دارند تا آن را بي‌اهميت نشان دهند و در چنين شرايطي است که بايد فاتحه‌اي براي مبارزه با فساد در فوتبال خواند!
