جوان آنلاین: سامورایی‌ها سرنوشت جوانان ایران را تغییر دادند؛ تیمی که تنها یک برد دیگر لازم داشت برای آنکه در میان مسافران جام جهانی ۲۰۲۵ جوانان شیلی جای گیرد، اما سد محکم شاگردان عبدی مقابل ژاپن شکسته شد تا تیم‌ملی‌فوتبال جوانان ایران نتواند برای چهارمین بار حضور در این تورنمنت را تجربه کند.
غم و اندوه را می‌شد به وضوح در چهره عبدی دید، اما آنچه بعد از قبول شکست مقابل سامورایی‌ها بر زبان آورد، دلخوردی از آنهایی بود که در این مسیر او و شاگردانش را تنها گذاشتند: «متأسفانه باشگاه‌های زیادی با ما همکاری نکردند. برخی بیشتر به فکر خودشان بودند و می‌توانستند با شرایط بهتری بازیکنان را به ما بدهند. بازی‌های بین‌المللی فرای بازی‌های داخلی است. دست آنهایی که ما را کمک کردند، می‌فشارم و آنهایی را که کمک نکردند و حتی به ما پشت پا زدند، نه فراموش می‌کنم و نه می‌بخشم. باید از تیم‌های ملی بهتر حمایت شود. باید برنامه تمرینی ارائه‌شده را اجرا و زمین مناسب فراهم کنند. باید بازی‌های دوستانه زیاد و سرمایه‌گذاری در این رده انجام شود، در غیر این صورت عقب می‌رویم. همچنین دوستان ما در باشگاه‌ها بدانند که باید تولید بازیکن را بیشتر و با فلسفه منطقی تری ارائه دهند.»
عبدی تصورش را هم نمی‌کرد شاگردانش در ضربات پنالتی فرصت حضور در جام جهانی را از دست بدهند: «خیلی متأسف شدم، موقعیت مهمی را که در دستان ما بود در ضربات پنالتی از دست دادیم و حذف شدیم. امیدوار بودم این موضوع بالعکس اتفاق بیفتد و الان ما گروه شاد بودیم که قرار است برای بازی بعدی خودش را آماده کند. در هر صورت در ضربات پنالتی از دست هیچ‌کس کاری برنمی‌آید. مگر اینکه بازیکنان توپ را داخل دروازه قرار دهند و دروازه‌بان هم بتواند سیو‌های خوبی داشته باشد. بازی خیلی خوب، فکورانه و پرهیجانی بود. از این مسابقه لذت بردم. همه بچه‌ها تلاش خود را کردند. به آنها افتخار می‌کنم که در این سه سال کنار هم تربیت شدند و امیدوارم آینده خوبی داشته باشند.».
اما واقعیتی که نمی‌توان از آن غافل شد، تفاوت کیفی بازی ایران با ژاپن بود؛ مسئله‌ای که عبدی دلیل آن را تفاوت فوتبال دو کشور می‌داند: «شرایط فوتبال ایران و ژاپن خیلی متفاوت است. دو کشور آکادمی‌ها، باشگاه‌ها و تولید بازیکن متفاوتی دارند. این بازیکنان را از جایی نیاوردیم بلکه خودمان آنها را در تیم ملی تولید کردیم و سپس به باشگاه‌ها رفتند.»
بی‌تردید باشگاه‌ها مثل قبل دست عبدی را در مسیر جام ملت‌های جوانان آسیا خالی گذاشتند؛ اتفاقی که همواره برای تیم‌های ملی رده پایه رخ می‌دهد، اما آمار بازی با ژاپن از واقعیت دیگری نیز پرده برمی‌دارد و آن تفاوت فاحش دو تیم در مسائل فنی و تاکتیکی است. مالکیت توپ در کل بازی به دست جوانان ژاپن بود؛ آماری که نشان از برتری حریف در میدان داشت؛ حریفی که نه فقط در مالکیت توپ که در موقعیت گل، کرنر، شوت در چارچوب و خیلی مسائل دیگر برتری داشت و شاید اگر حفاظت از دروازه ایران به عهده آرشا شکوری نبود، کار حتی به ۱۲۰ دقیقه و ضربات پنالتی هم نمی‌کشید چراکه شاگران عبدی تنها در ضربات آزاد و مهار توپ بود که برابر حریف بهتر عمل کردند و اگر مهار‌ها و سیو‌های خوب آرشا نبود، ژاپن خیلی زودتر صعودش به نخستین مرحله حذفی جام ملت‌های جوانان آسیا را جشن می‌گرفت.
تردیدی نیست که همکاری‌نکردن باشگاه‌ها دشواری‌های زیادی برای عبدی و تیمش رقم زد، اما مسئله این است که جوانان ایران در مصاف با ژاپن برنامه قابل قبولی نداشتند که بتواند حریف را زمینگیر کند و این نشان از ضعف تاکتیک شاگردان عبدی مقابل قدرت‌های قاره داشت و ثابت کرد صرف قهرمانی در کافا و برتری مقابل تیم‌هایی، چون ازبکستان، اندونزی و یمن نمی‌توان تصور کرد به قدرت قاره تبدیل شده‌ایم، هرچند جوانان ایران در ضربات پنالتی به ژاپن باختند، اما با نگاهی دوباره به مصاف خواهیم دید که ایران هیچ پلن دومی برای بازی با ژاپن نداشت و آنچه باعث شد کار تا ضربات پنالتی بکشد، تنها غیرت و همت بازیکنان بود. در واقع همانطور که عبدی نیز تأکید دارد، شاگردانش کم‌کاری نکردند، اما بضاعت آنها مقابل ژاپن بیشتر از آن نبود. شاید به همین دلیل هم است که تأکید دارد تیم‌های پایه باید در بازی‌های دوستانه و تدارکاتی بیشتری شرکت کنند. بازی‌هایی که می‌تواند آنها را محک بزند و برای روز‌های دشواری، چون یک‌چهارم نهایی جام ملت‌های جوانان آسیا مهیا کند، به شرط آنکه در این دیدار‌های دوستانه تدارک بازی با تیم‌های قدرتمندی، چون ژاپن دیده شود؛ تیم‌هایی که مقابل آنها مشکل داریم. در غیر این صورت همچنان مقابل امثال ازبکستان، اندونزی و یمن پیروز خواهیم بود و مقابل قدرت‌هایی، چون کره و ژاپن بازنده.
