جوان آنلاین: سید یاسر جبرائیلی، در کانال تلگرامی خود نوشت: ظاهر ماجرا یک فعالیت کاملاً به‌صرفه است. شما هیچ کاری لازم نیست انجام دهید. سرمایه‌تان را هزینه تهیه یک مکان مناسب با یک سیستم خنک‌کننده و تعدادی ماینر کرده و اصطلاحاً مزرعه تأسیس می‌کنید و درآمدزایی شما با یک سود بالا آغاز می‌شود.
اما واقعیت ماجرا با این ظاهر زیبا و پرسود هیچ نسبتی ندارد. شما با این کار درواقع در حال نابودکردن تدریجی اقتصاد کشور خود هستید که البته بزرگ‌ترین متضرر آن، خود شما خواهید بود. نخستین اشکال کشف رمز‌های بهادار این است که سرمایه‌های ملی که باید صرف تولید کالا شود، در راه دستیابی به یک ابزار مبادله هزینه می‌شود. یک صاحب مزرعه کشف بیت‌کوین، ابتدا ارز حاصل از صادرات کالا را صرف واردات ماینر می‌کند و یک خسارت به اقتصاد می‌زند.
خسارت دوم، صرف‌شدن برق برای کشف این رمز‌های بهادار است که باید برای چرخاندن موتور‌های تولید و تأمین رفاه جامعه استفاده می‌شد.
خسارت سوم، تبدیل‌شدن کارخانه‌های کشور به مزارع بیت‌کوین و تعطیلی تولید است که پیوسته گزارش‌های متنوعی از این روند به گوش می‌رسد.
خسارت چهارم، افزایش بی‌کاری به‌سبب تبدیل کارخانه‌های مولد به سوله‌های کشف رمز است.
خسارت پنجم که بزرگ‌ترین ضربه این فرایند به اقتصاد ملی است، تبدیل بیت کوین به ریال است. یعنی شما وقتی با صرف منابعی به ارزش چندهزار دلار یک بیت‌کوین به دست آوردید، آن را به یک صرافی فروخته و ده‌ها میلیون تومان پول دریافت می‌کنید، بدون اینکه ارزش افزوده‌ای ایجاد کرده باشید. به فرایند دقت کنید: شما چند هزار دلار ارزی که از طریق صادرات کالا (بخوانید نفت) به دست آمده، صرف خرید ماینر کرده‌اید. چندهزار دلار دیگر منابع کشور (به‌ویژه برق) صرف کشف رمز شده است. اینک ده‌ها میلیون تومان هم پول دست شماست که قصد دارید با آن نیازمندی‌های خود را به خوراک، پوشاک، خودرو، مسکن و... تأمین کنید.
به‌عبارت دقیق‌تر، پولی که باید «ابزار مبادله» یک کالا با کالای دیگر باشد، از طریق از بین بردن یکسری کالای باارزش به دست آمده است و خودش هیچ کاربرد مصرفی ندارد. کار شما مانند این است که دولت به‌طور مثال نفتی را که هزاران مصرف دارد، تبدیل به سنگ کرده و به عنوان ابزار مبادله به فروش برساند. یا یک مزرعه‌دار، گندمی را که برداشت می‌کند و این گندم باید تبدیل به نان شده و به مصرف غذایی برسد، تبدیل به سنگ کرده و جهت استفاده به عنوان یک ابزار مبادله (پول) به فروش برساند. یعنی رسیدن به قدرت خرید از طریق امحای کالا!
به عبارت دیگر، اگر ربا فرایندی است که ربادهنده بدون ایجاد ارزش افزوده اقتصادی، به سود و قدرت خرید می‌رسد، استخراج رمزارز فرایندی است که طی آن، کاشف از طریق نابود کردن ارزش افزوده به سود و قدرت خرید می‌رسد. نتیجه این فرایند کاهش شدید ارزش پول ملی است، چراکه نه تن‌ها به ازای پولی که خلق می‌شود، کالایی تولید نمی‌شود بلکه کالا‌های باارزشی از بین می‌رود.
یک خسارت ششم نیز وجود دارد که درباره همه ابزار‌های مبادله ازجمله یورو، دلار و... صادق است و آن تبدیل رمز‌های بهادار به کالای سرمایه‌ای است؛ یعنی مردم این رمز‌ها را برای حفظ ارزش پول خود یا با انگیزه سود از محل نوسان قیمت آن تهیه کنند که خسارات آن در حوزه ارز (و سایر دارایی‌های نقدشونده مانند سکه، مسکن و خودرو) در سال‌های گذشته به انحای مختلف نمایان شده است.
اگر پول رایج، اعتباری است، رمز ارز حتی اعتباری هم نیست و نوسان قیمت آن نشان داده که می‌تواند یک شبه پادشاه را گدا - و بالعکس- کند.
