جوان آنلاین: پرچمدار کاروان ایران در بازی‌های پارالمپیک امیدوار است در پاریس هم رکوردشکنی کند و هم مدال به گردن بیاویزد. پارالمپیک ۲۰۲۴ دومین دوره‌ای است که کشور‌ها یک پرچمدار زن و یک پرچمدار مرد در مراسم رژه افتتاحیه خواهند داشت. هفدهمین دوره این بازی‌ها از هفتم شهریورماه در پاریس آغاز خواهد شد و کاروان «فرزندان ایران» با بهترین نفرات و چهره‌های شاخص خود در این میدان بزرگ به میدان خواهد رفت. طی ۹ دوره گذشته ورزش پارالمپیک، مجموعاً ۱۰ (دو پرچمدار در بازی‌های ۲۰۲۰ توکیو) ورزشکار مسئولیت حمل پرچم را برعهده داشتند. در پاریس این مسئولیت مشترکاً به هاجر صفرزاده و سیدمحمدرضا میرشفیعی سپرده شده است. صفرزاده تنها بانوی دونده و میرشفیعی تنها جانباز حاضر در کاروان ایران هستند. دوره گذشته زهرا نعمتی و نورمحمد آرخی این مسئولیت را برعهده داشتند. بدون شک پرچمداری افتخار بزرگی است که همانند مدال‌آوری در بازی‌های المپیک و پارالمپیک، نصیب هر ورزشکاری نمی‌شود. هاجر صفرزاده در گفتگو با ایسنا از کمیته ملی پارالمپیک بابت انتخاب او به عنوان پرچمدار تشکر کرده است: «همیشه یکی از آرزوهایم این بود روزی پرچمدار کاروان ایران در بازی‌های پارالمپیک شوم. اصلاً فکر نمی‌کردم این آرزو به حقیقت بپیوندد، واقعاً اتفاق قشنگی برای من بود و از کمیته ملی پارالمپیک بابت این انتخاب تشکر می‌کنم، چون تنها بانوی دونده کاروان هستم. البته با این انتخاب مسئولیتم سنگین‌تر شد و باید برای رسیدن به سکو تلاش خود را چند برابر کنم.» تنها دونده بانوی کشورمان در بازی‌های پارالمپیک پاریس در اولین حضورش در این بازی‌ها به مدال می‌اندیشد: «در حال حاضر در دو ۲۰۰ و ۴۰۰ متر در رنکینگ دوم و سوم جهان قرار دارم و برای رسیدن به چنین جایگاهی پنج سال است که به سختی تلاش می‌کنم. البته تمام سختی‌هایی که طی این مدت پشت سر گذاشتم، لذت‌بخش بود و اکنون که به عنوان پرچمدار نیز انتخاب شده‌ام حس قشنگی دارم. امیدوارم بتوانم در اولین حضورم در پارالمپیک بهترین جایگاه را برای کاروان ایران کسب کنم. بزرگ‌ترین هدفم این است که در پارالمپیک ضمن ارتقای رکوردم در دو ۲۰۰ و ۴۰۰ متر به مدال دست پیدا کنم. برای رسیدن به این جایگاه چه سختی‌هایی که تحمل کردم و چه بی‌توجهی‌هایی که از طرف مسئولان دیدم. تنها زمانی این سختی‌ها برای من لذت‌بخش خواهد بود که با مدال به کشور بازگردم. یک سال به خاطر آسیب‌دیدگی کمرم هیچ فعالیتی نداشتم، اما با تشویق مربی‌ام فعالیتم را دوباره شروع کردم و توانستم طی پنج سال گذشته دوباره خود را به اوج برسانم. البته از اینکه مربی‌ام در پاریس در کنارم نیست حس خوبی ندارم، اما به خاطر زحماتی که برای موفقیت من تا به امروز کشیده، سعی می‌کنم با کسب بهترین نتیجه پاسخگوی زحمات او در پارالمپیک پاریس باشم.»
