جوان آنلاین: افزایش سرسام‌آور قیمت قرارداد‌های فوتبال به دلیل فساد برخی مدیران باشگاه‌ها، مربیان، ایجنت‌ها و دلالان است. آن‌ها هستند که هر زمان اراده می‌کنند دستمزد‌ها را افزایش می‌دهند. همه می‌دانند بخش اعظم پول‌های در گردش فوتبال از بیت‌المال است و از جیب مردم هزینه می‌شود، آن هم در حالی که اصلاً برنامه‌ای برای هزینه‌ها وجود ندارد و کسی نمی‌داند این پول‌ها سر از کجا درمی‌آورند. این چالش در سال‌های اخیر شدت پیدا کرده است و بار‌ها دیده‌ایم رقم قرارداد یک بازیکن بسیار معمولی چند برابر می‌شود و قرارداد چندین‌میلیاردی می‌بندند. باز هم تأکید می‌کنم با توجه به شرایط اقتصادی کشور و مردم و وضعیت فوتبال ایران از نظر کیفی، فنی و مالی، بازیکنان درجه‌یک‌مان بیشتر از ۱۰میلیارد تومان نمی‌ارزند! مابقی باید دستمزدی کمتر از این مبلغ دریافت کنند، ولی متأسفانه در شرایط فعلی ۱۰میلیارد کف قیمت‌ها نیز نیست و هر کسی هر چقدر می‌تواند رقم را بالا می‌برد. از هر کارشناس و مربی هم که بپرسید این موضوع را تأیید می‌کنند چراکه آن‌ها شرایط روز فوتبال‌مان و بازیکنان‌مان را به خوبی می‌دانند. قطعاً ارزش‌گذاری آن‌ها نیز برای نسل فعلی بازیکنان لیگ‌برتری بیشتر از ۱۰ میلیارد نخواهد بود. از هر نظر حساب کنید هیچ بازیکنی در حد و اندازه دریافت ۵۰-۶۰ میلیارد تومان نیست. شاید همین بازیکنان بتوانند در لیگ‌های کشور‌های اطراف یا اروپایی یک یا ۲ میلیون دلار دریافت کنند، اما لیگ ما کشش چنین ارقامی را ندارد. دلالان سودجو، مدیران و مربیان فاسد عامل به وجود آمدن این شرایط هستند و آن‌ها هستند که دستمزد‌ها را هر روز نجومی‌تر از قبل می‌کنند. دلالان و ایجنت‌ها تأثیر مستقیمی در تصمیمات مدیران دارند و حتی از برخی هواداران پرنفوذ در باشگاه‌ها نیز استفاده می‌کنند. این مسائل است که نقل و انتقال بازیکنان از یک تیم به تیم دیگر را رقم می‌زنند. دوسه تیم اول‌مان باید در لیگ نخبگان حضور پیدا کنند و با حریفان سرسخت بجنگند، در حالی که چند دهه است در آسیا قهرمان نشده‌ایم، به همین‌خاطر است که معتقدم قهرمانی در لیگ‌برتر ایران اصلاً نیازی به این هزینه‌های هنگفت و ریخت‌وپاش‌ها ندارد. چشم‌وهم‌چشمی رقبا و تیم‌های مدعی و همچنین نقش مثلث دلال، مربی و مدیر است که به ثبت قرارداد‌های چندین‌میلیاردی ختم می‌شود. همه این افراد هم از این قرارداد‌های نجومی سود می‌برند و قاعدتاً هیچ‌کس هم از سود و منفعت بدش نمی‌آید، منتها مشکل این است که هیچ دستگاه نظارتی برای رسیدگی به این حجم از افزایش نجومی دستمزد‌ها وجود ندارد. اگر دستگاه نظارتی در فوتبال وجود داشت، اوضاع به اینجا کشیده نمی‌شود. همین الان چند باشگاه از جمله مس‌رفسنجان درگیر پرونده فساد هستند و فکر می‌کنم در صورت تداوم بررسی موضوع، پای اکثر باشگاه‌ها به این پرونده باز خواهد شد. رئیس فدراسیون باید خط‌مشی فوتبال را تعیین کند و از باشگاه‌ها بخواهد قوانینی، چون کنترل قیمت‌ها، استفاده از بازیکنان جوان و رده‌های پایه را در برنامه خود قرار دهند. اینکه فلان تیم بهانه می‌آورد که می‌خواهد قهرمان شود و بازیکنان گران را یک‌جا جمع می‌کند، قطعاً تأثیری ندارد. در سطح آسیا که به جایی نرسیده‌ایم و سطح فوتبال داخلی‌مان نیز که مشخص است. همانطور که بزرگان فوتبال بار‌ها تأکید کرده‌اند، می‌گویم برای نجات فوتبال ابتدا رئیس فدراسیون است که باید بخواهد و همت کند. در این صورت فوتبال ایران را باید دوسه سال تعطیل کنیم تا کار از پایه درست شود و رشد کند و به جایگاه واقعی‌مان بازگردیم. صرف اجرای سقف بودجه و قرارداد نمی‌تواند کمکی به وضعیت موجود کند. تا قبل از این هم قوانین را با زیرمیزی، آپشن و پرداخت‌های غیرنقدی دور زده‌اند. اگر قرار است قانونی اجرا شود، باید دستگاه نظارتی باشد و واقعاً نظارت کند. اگر تیم‌ها صنعتی هستند مجموعه‌شان قطعاً بخش حراست دارد و حتی قوه‌قضائیه می‌تواند روی این بحث مهم نظارت کند، وگرنه آن مثلث تأثیرگذار فوتبال ایران تا زمانی که حضور دارد قانون را راحت دور می‌زند. صرف تصویب و اجرای یک قانون مؤثر نخواهد بود و نیازمند نظارت بر عملکرد و برخورد قاطع با قانون‌گریزان است. هر تیمی که تخلف کرد به دسته پایین تبعید شود. تاکنون که بحث مبارزه با فساد در فوتبال به جایی نرسیده است و امیدواریم یک‌بار برای همیشه این فساد ریشه‌کن شود یا لااقل کاهش یابد. هیچ بازیکنی از پول بدش نمی‌آید، البته که دلالان در بازارگرمی و افزایش قیمت‌ها نقش مستقیم دارند. معتقدم مدیران باشگاه‌ها باید باهم متحد شوند و بازیکنی را که برای بالابردن نرخ بازارگرمی می‌کند به خدمت نگیرند، بعد ببینید شرایط چطور می‌شود. این ضعف مدیریت فوتبال است که به خاطر دست‌داشتن در فساد نرخ‌ها چند برابر می‌شود. اگر افراد سالم فوتبال که اکثراً خانه‌نشین هستند در رأس کار بودند، وضع اینگونه نبود.
