جوان آنلاین: تحقق بودجه‌ریزی بدون اتکا به درآمد‌های نفتی و تکیه بر درآمد‌های مالیاتی پایدار در بودجه ۱۴۰۳ و فؤاید آن برای اقتصاد کشور مزایای بسیاری برای اقتصاد کشور خواهد داشت؛ این موضوع از این جهت بسیار اهمیت دارد که بخش مالیاتی به عنوان مهم‌ترین بخش منابع بودجه‌ای و اهمیت افزایش آن در جهت تحقق حرکت به سمت حداقل کسری تراز عملیاتی و اصلاح ساختاری بودجه در زمینه افزایش تکیه به درآمد‌های مالیاتی یکی از مهم‌ترین محور‌های موضوع لایحه بودجه ۱۴۰۳ خواهد بود که کمک به سزایی در تحقق حرکت کشور به سمت اقتصاد مقاوم در برابر تحریم‌ها و همچنین تحقق بودجه بدون نفت خواهد داشت.
دور شدن از درآمد‌های نفتی و تأکید بر درآمد‌های مالیاتی پایدار، تنوع اقتصادی را ارتقا می‌دهد. اتکای بیش از حد به نفت می‌تواند اقتصاد را در برابر نوسانات قیمت جهانی نفت، تنش‌های ژئوپلیتیکی و سایر عوامل خارجی آسیب‌پذیر کند. با تنوع بخشیدن به منابع درآمد، کشور می‌تواند بخش‌های دیگری مانند تولید، خدمات، کشاورزی و فناوری را توسعه دهد. این تنوع منجر به اقتصاد متعادل‌تر و انعطاف‌پذیرتر می‌شود و خطرات مرتبط با وابستگی به نفت را کاهش می‌دهد. همچنین تغییر به سمت درآمد‌های مالیاتی پایدار نیازمند مدیریت مالی عمومی کارآمد و مؤثر است. این امر مستلزم تقویت اداره مالیات، بهبود سیستم‌های جمع‌آوری مالیات و افزایش شفافیت و پاسخگویی در عملیات مالی است. این فرآیند دولت را تشویق می‌کند تا شیوه‌های صحیح مدیریت مالی، از جمله انضباط بودجه، اولویت‌بندی هزینه‌ها و استفاده مؤثر از بودجه عمومی را اتخاذ کند. این پیشرفت‌ها به حاکمیت کلی اقتصادی کمک می‌کند و فضای سرمایه‌گذاری مطلوبی را ایجاد می‌کند.
اتکا به درآمد‌های مالیاتی پایدار، علاوه بر اینکه بر پاسخگویی به هزینه‌های جاری و قطعی دولت از طریق مالیات کمک خواهد کرد؛ با توجه به اینکه موجب کاهش کسری عملیاتی و در نتیجه تورم نیز خواهد شد؛ اعتبار دولت را در چشم سرمایه‌گذاران، مؤسسات مالی بین‌المللی و مؤسسات رتبه‌بندی اعتباری افزایش می‌دهد. بودجه‌ای که به درآمد‌های نفتی وابسته نباشد، مسئولیت مالی دولت را نشان می‌دهد و نوسانات اقتصادی را کاهش می‌دهد.
بودجه بدون اتکا به درآمد‌های نفتی می‌تواند برای اولویت‌بندی برنامه‌های رفاه اجتماعی و رفع نابرابری‌های اقتصادی طراحی شود. با تضمین جریان درآمد پایدار و ثابت دولت از طریق مالیات، دولت می‌تواند منابع کارآمدی را به بخش‌های مانند آموزش، مراقبت‌های بهداشتی، توسعه زیرساخت‌ها و کاهش فقر اختصاص دهد. این هزینه‌های هدفمند می‌تواند منجر به بهبود خدمات اجتماعی، افزایش دسترسی به آموزش و مراقبت‌های بهداشتی با کیفیت و کاهش اختلاف درآمد شود. در نتیجه، بودجه در زمینه تمرکز پاسخگویی هزینه‌های جاری با مالیات و حرکت به سمت توسعه با درآمد‌های نفتی کشور به ابزاری برای ارتقای عدالت اجتماعی و رشد اقتصادی فراگیر تبدیل می‌شود.
بودجه بدون اتکا به درآمد نفتی مستلزم برنامه‌ریزی و ثبات بلندمدت است. دولت را ملزم به اتخاذ سیاست‌های مالی محتاطانه، تعیین اهداف اقتصادی روشن و اجرای استراتژی‌هایی برای تولید درآمد و مدیریت مخارج می‌کند. این چشم‌انداز بلندمدت ثبات اقتصادی را تقویت می‌کند، عدم اطمینان را برای مشاغل و سرمایه‌گذاران کاهش می‌دهد و رشد اقتصادی پایدار را در طول زمان تشویق می‌کند. همچنین دولت را قادر می‌سازد تا برای چالش‌ها و شوک‌های آینده بهتر آماده شود و تاب‌آوری کشور را در برابر نااطمینانی‌های اقتصادی تضمین کند.
تحقق بودجه‌ریزی بدون درآمد‌های نفتی و تکیه بر درآمد‌های مالیاتی پایدار در بودجه ۱۴۰۳ مزایای بی‌شماری را برای اقتصاد کشور به همراه دارد. تنوع اقتصادی را ترویج می‌کند، مدیریت مالی عمومی را افزایش می‌دهد، اعتبار دولت را افزایش می‌دهد، رفاه اجتماعی و برابری اقتصادی را تقویت می‌کند و برنامه‌ریزی و ثبات بلندمدت را تسهیل می‌کند. با کاهش وابستگی به درآمد‌های نفتی، این کشور می‌تواند اقتصادی انعطاف‌پذیرتر، فراگیرتر و پایدارتر بسازد که برای مقابله با چالش‌های چشم‌انداز جهانی که به سرعت در حال تغییر است، مجهزتر باشد.
با این وضع مردم حقی از سهم نفت ندارند 
