جوان آنلاین: گلبالیست‌های ایرانی پس از کسب مدال برنز بازی‌های آسیایی هانگژو، در قهرمانی آسیا نیز مقام اول را کسب کردند تا سهمیه حضور در بازی‌های پاراالمپیک پاریس نیز به نام تیم کشورمان ثبت شود، اما دریغ از یک پاداش و استخدام ملی‌پوشان این تیم! کاپیتان تیم‌ملی گلبال دل پری از این بی‌مهری‌ها داشت. وقتی با حسن جعفری تماس گرفتیم تا از درخشش تیم گلبال در آسیا از او سؤال کنیم، کاپیتان خواسته‌اش از مسئولان را اینگونه بیان کرد: «۹ ماه دیگر به بازی‌های پاریس مانده است و امیدواریم گلبال کشورمان را به جایگاه واقعی‌اش برسانیم. رسیدن به این هدف تنها با همدلی، کمک و حمایت مسئولان میسر می‌شود. مسئولان حتی در استقبال از ورزشکاران هم تبعیض قائل می‌شوند، بعد از بازگشت از قهرمانی آسیا از وزارت ورزش فقط آقای پولادگر حضور داشت و یک عزیزی هم از سازمان بهزیستی آمده بود. فدراسیون نابینایان و کم‌بینایان زحمت زیادی برای‌مان می‌کشد، اما متأسفانه مسئولان دیگر دل به کار نمی‌دهند. در کشور ما همه چیز شده فوتبال. اگر یک‌درصد از هزینه فوتبال را صرف سایر رشته‌ها کنند، مطمئناً بیشتر از این‌ها مدال آوری خواهیم کرد. آقایان دقیقه ۹۰ دست به کار می‌شوند، دقیقه ۹۰ هزینه می‌کنند و انتظار مدال هم دارند. زمانی تیم ژاپن را با اختلاف ۱۰ گل به راحتی شکست می‌دادیم. حال همین ژاپن در جهانی بیرمنگام قهرمان دنیا شد. این تیم‌ها برای پیشرفت سرمایه‌گذاری می‌کنند و برنامه‌ریزی دارند، ولی در ورزش ما اصلاً از این خبر‌ها نیست. سه ماه مانده به مسابقات تازه برای تیم‌ملی گلبال روان‌شناس، فیزیوتراپ و ماساژور در نظر می‌گیرند. وقتی این‌ها را می‌گوییم، می‌گویند پیگیر هستیم، ولی وعده‌ها هیچ نتیجه‌ای ندارد. در مسابقات ژاپنی‌ها یک تیم مجزا شامل فیزیوتراپ، آنالیزور و ماساژور دارند، ولی تیم ما کلاً ۱۰ نفر بود؛ شش بازیکن، یک سرمربی، یک مربی، یک سرپرست و یک مترجم.» جعفری در ادامه به پایین‌بودن رقم قرارداد‌ها و بیکاری ملی‌پوشان به رغم تأکید مقام معظم رهبری بر استخدام مدال‌آوران اشاره کرد: «در رشته گلبال بالاترین مبلغ قرارداد یک ملی‌پوش شاید ۲۵ میلیون تومان باشد. در مجموع هشت باشگاه لیگ‌برتری و ۱۰ باشگاه دسته یکی در گلبال فعال هستند. بعد از قهرمانی در بازی‌های پاراآسیایی ۲۰۱۸ اینچئون، رهبرمعظم انقلاب در دیدار با ورزشکاران روی بحث استخدام مدال‌آوران تأکید کردند، ولی هیچ‌کس اهمیت نمی‌دهد. بعد از ۱۷ سال عضویت در تیم‌ملی گلبال هنوز بیکارم. در واقع هر شش ملی‌پوش فعلی گلبال بیکار هستیم. شرایط ما خاص است و نابینایان هر جایی نمی‌توانند کار کنند. چه گناهی کرده‌ایم که پاداش بازی‌های آسیایی و پاراآسیایی در رشته‌های تیمی نصف رشته‌های انفرادی است؟ برای قهرمانی آسیا و کسب سهمیه پاراالمپیک هم هنوز خبری از پاداش نیست و شاید ما را فراموش کرده‌اند. متأسفانه در ایران حتی یک سالن تخصصی برای گلبال وجود ندارد.» حضور در اردو‌های مستمر و اعزام‌های مختلف به رویداد‌های مهم قطعاً آسان نیست. کاپیتان تیم‌ملی رسیدن به قهرمانی آسیا و کسب سهمیه پاراالمپیک را انگیزه تحمل کردن شرایط سخت عنوان کرد: «مسابقات قهرمانی آسیا حکم کسب سهمیه پاراالمپیک پاریس را هم داشت. با شکست همه رقبا قهرمان این دوره شدیم. سال گذشته به مسابقات جهانی پرتغال رفتیم، پس از آن در تورنمنت عراق شرکت کردیم، رقابت‌های جهانی بیرمنگام را پشت‌سر گذاشتیم و بازی‌های پاراآسیایی هانگژو را نیز داشتیم. یک هفته بعد از بازگشت از هانگژو، دوباره به چین رفتیم تا این بار علاوه بر قهرمانی آسیا، سهمیه پاراالمپیک را نیز کسب کنیم. گلبال ایران دو دوره متوالی در پاراالمپیک حضور نداشت ولی امسال به این ناکامی پایان دادیم. سختی‌های زیادی را تحمل کردیم. حضور مداوم در تمرینات، دوری از خانواده و زندگی در اردو‌ها آسان نیست. هدفی جز قهرمانی و کسب سهمیه نداشتیم. حال که به هدف‌مان رسیده‌ایم، تازه کار اصلی شروع شده است.»
