درست یک سال پیش در سحرگاه چنین روزی، در مقابل چشمان حیرت‌زده جهانیان، مجاهدان جنبش فلسطینی حماس عملیات شکستن حصار و نفوذ به بخش اشغالی سرزمین خود را با خودرو و پاراگلایدر و صد‌ها راکت به سمت اشغالگران آغاز کردند، در حالی که بی‌خبری کامل رده‌های امنیتی و ارتش اسرائیل باعث شد رژیم شاهد تلفات زیاد و حدود ۲۵۰ اسیر و تا چند روز گیج و منگ باشد.
واکنش سرد سران کشور‌های اسلامی به این ماجرا مثل همیشه باعث نشد که جهان اسلام و بسیاری از غیرمسلمانان جهان به این رویداد هیجان‌ساز واکنش مثبت نشان ندهند و ابراز خوشحالی نکنند؛ واکنشی که به فوریت هم در فضای مجازی هم در رسانه‌های سراسری جهان سانسور شد و حامیان این دادخواهی در دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی و علمی دنیا با حذف و برکناری و دستگیری مواجه شدند.
عملیات هفتم اکتبر به‌سرعت بار دیگر قضیه فلسطین را به مسئله اول جهان اسلام و حتی جهان تبدیل کرد و بافته‌های در آستانه تحویل سازش کامل، رسمی و علنی سران عرب با رژیم اسرائیل را که در بعضی موارد شاید چند روزی به اعلام عمومی آن باقی نمانده بود، رشته رشته کرد و از هم گسیخت.
این رویداد همچنین باعث شد هیمنه سابق رژیم که البته بعد از جنگ‌های ۳۳ روزه با حزب‌الله و ۲۲ روزه با غزه به‌شدت آسیب دیده بود، بیش از پیش فرو بریزد و ترس موهوم قبلی از او به تهور و شجاعت و اقدام و عمل بیشتر در بین جبهه مقاومت و مردم فلسطین تبدیل شود.
حملات و وحشی‌گری‌های بی‌سابقه اسرائیل به بیمارستان‌ها و مدارس و مساجد و اردوگاه‌های موقت مردم فلسطین و به‌خصوص نسل کشی سبعانه و به‌ویژه قتل‌عام کودکان و زنان و غیرنظامیان و در کل به شهادت رساندن ۴۲ هزار از این مردم مظلوم و صد‌ها هزار مجروح و غارت‌شده و آواره و قحطی‌زده برای هیچ انسان آزاده‌ای در جهان تردیدی باقی نگذاشت که اسرائیل یک جنایتکار بزرگ جنگی است و نه آن‌طور که خود همیشه نشان می‌داد یک مظلوم!
در خود مناطق اشغالی هم حالا بعد از یک سال، بسیاری از اهالی و شهرک‌نشینان آواره شده، اقتصاد رژیم به‌شدت آسیب دیده، ارزش پول آن به‌شدت کاهش یافته، و روال عادی زندگی در آنجا به هم ریخته و در یک کلام دیگر به‌هیچ‌وجه نمی‌توان مثل سال‌های دور به اسرائیل به عنوان یک منطقه باثبات نگاه کرد.
این فقط نتایج عملیات هفتم اکتبر است، در حالی که در دو هفته اخیر، اسرائیل با پاره کردن همه افسار‌های سابق و در بی‌سابقه‌ترین و خشن‌ترین جنایات در جنوب لبنان و صریح‌ترین و شدیدترین عملیات‌های ترور در تاریخ نکبت‌بار خود از انفجار دستگاه‌های پیجوی مردم تا به شهادت رساندن مجاهدان بزرگی، چون هنیه و نصرالله در خاک کشور‌های مستقلی، چون ایران و لبنان، وضعیت را برای رژیم خود و اهالی اشغالگر خود بدتر کرده است و روزبه‌روز نفرت جهانی علیه خود را بیشتر می‌کند.
در این میان، امریکا بدون هرگونه رودربایستی از افکار عمومی دنیا لحظه به لحظه از جنایات رژیم حمایت و دفاع می‌کند که البته نه عجیب و نه چیز تازه‌ای است؛ عجیب از سران عرب و کشور‌های اسلامی است که در میانه این همه ترور و ویران‌سازی همچنان خفقان گرفته‌اند.
افتخار برای ایران اسلامی و رهبر انقلاب اسلامی که در میانه این نامردی‌ها و زبونی‌ها، از ابتدای عملیات هفتم اکتبر با افتخار و صراحت هم در زبان و هم در عمل به‌خصوص با دو عملیات بزرگ «وعده صادق» از حماس و غزه و فلسطین و لبنان و کیان امت اسلامی دفاع کردند و محور مقاومت را در همه کشور‌های منطقه بیش از پیش در کنار هم و در یک محور متحد قرار دادند. روح شهید دکتر چمران شاد که نوشته بود: «هنگامی که شیپور جنگ نو‌اخته می‌شود، مرد از نامرد شناخته می‌شود.»
