یکی از مهم‌ترین سرمایه‌های جامعه، سرمایه اجتماعی است که باید نسبت به حفظ و مراقبت از آن توجه شود. این موضوع بیش از همه متوجه ساختار‌های مدیریتی جامعه است که عملکرد آن‌ها می‌تواند منجر به تغییر رفتار‌های اجتماعی شود. این روز‌ها آوردگاه انتخابات پیش‌رو با شعار‌ها و اعلام نظر نامزد‌هایی که برای نشستن روی صندلی ریاست جمهوری رقابت می‌کنند، سنجیده می‌شود تا نتیجه آن بعد از انتخاب رئیس‌جمهور در بستر اجتماعی مورد راستی‌آزمایی قرار گیرد. هزینه کردن از سبد مردم و دادن وعده‌هایی که هرگز محقق نشده در انتخابات گوناگونی که برقرار بوده وجود داشته است. از همین‌رو باید در نظر داشت یکی از ابزار‌هایی که منجر به از دست رفتن سرمایه اجتماعی می‌شود، دادن وعده‌هایی است که یا امکان محقق شدن آن نیست یا در صورت امکان محقق شدن از آن به عنوان یک ابزار استفاده شده است.
باید در نظر داشته باشیم در بستر اجتماعی و فارغ از مناسبات سیاسی، مردم نسبت به مشکلاتی که برای دیگران ایجاد می‌شود، خود را مسئول می‌دانند و با آن‌ها همکاری می‌کنند. اینکه مردم می‌خواهند به موتورسواری که بنزین تمام کرده کمک کنند یا در صورت بروز اتفاقی ناگوار، قبل از پلیس و امدادگران برای کمک وارد عمل می‌شوند، نشانه‌هایی از همگرایی مردمی برای دستگیری از دیگران است. اینکه بسیاری از جوانان داخل اتوبوس یا مترو وقتی سالمندی وارد می‌شود برای اینکه جای خود را به او بدهند با هم رقابت می‌کنند، نشانه‌ای از خیرخواهی و کمک به دیگران است. همین‌طور در مناسبت‌های دینی مثل نیمه‌شعبان یا ایام محرم مردم دست به دست هم می‌دهند و برای فرزندان رسول خدا سنگ‌تمام می‌گذارند، نشانه‌ای روشن از سرمایه اجتماعی تقویت شده است که همچنان مردم بدون توجه به مناسبات دولتی و سیاسی درصدد تقویت آن هستند. بنابراین نامزد‌های صندلی ریاست باید در نظر داشته باشند گفته‌ها و ادعا‌های مطرح شده آن‌ها نقش مهمی در تضعیف یا تقویت سرمایه اجتماعی خواهد داشت. اگر مردم برای انتخاب کردن افراد شایسته مجبور باشند در صف‌های طولانی قرار بگیرند نشانه این است که در انتخابات قبل نسبت به مطالبات مطرح شده در بدنه اجتماعی پاسخ درست داده شده است و اگر اتفاقی غیر از این روی دهد باید در اظهارات خود مراقبت کنند، چراکه ترک برداشتن سرمایه اجتماعی منجر به کاهش حمایت اجتماعی از دولت‌ها می‌شود. باید در نظر داشت که تقویت سرمایه اجتماعی هرگز با شعار محقق نمی‌شود، بلکه کارنامه دولت‌ها همواره در معرض داوری مردم قرار دارد و منجر به این می‌شود که این عملکرد به صورت آسیب به بدنه اجتماعی وارد شود یا اینکه به عنوان سرمایه باعث شکوفایی کشور شود.
