جوان آنلاین: الهام عابدینی، فعال رسانه درباره نحوه پوشش اخبار مربوط به جنگ غزه اینطور نوشت:
بی بی سی در ۹ اکتبر نوشت: «۷۰۰ نفر از اسرائیلی‌ها کشته شدند و ۴۰۰ نفر هم در غزه مردند». گاردین در ۱۸ اکتبر بدون اشاره به نقش رژیم صهیونیستی در بمباران زیرساخت‌های آب و فاضلاب و نسل کشی فلسطینیان نوشت: «همزمان با نبود آب سالم، فلسطینیان از بی آبی می‌میرند.» تایمز لندن در ۸ نوامبر نوشت: «یک ماه از روزی که حماس ۱۴۰۰ نفر را کشت و جنگ را شروع کرد گذشته است. گفته می‌شود ۱۰ هزار فلسطینی هم مرده اند».
در این رسانه‌ها به ندرت اشاره‌ای به تاریخچه اشغال فلسطین و جنایت‌های ۷۵ سال اخیر می‌شود. نحوه پوشش اخبار مربوط به جنگ غزه طوری است که گویی تمام این منطقه فقط شامل نیرو‌های حماس است و هیچ «شهروندی» در آن حضور ندارد. بی بی سی در ۲۲ اکتبر نوشت: «اسرائیل به مسجد جنین که مقر حماس است، حمله کرد». اما در این خبر هم هیچ سند و شاهدی نیست که نشان دهد آنجا مقر حماس بوده است.
واشنگتن پست در ۲۷ نوامبر در خبر مربوط به تبادل اسرا، کودکان فلسطینی را «افراد جوان» و «زیر ۱۸ ساله» و کودکان صهیونیست را «کودک» توصیف کرد. این سیاست رسانه‌ای «انسانیت زدایی» در صحبت‌های مقامات صهیونیست هم دیده می‌شود. به عنوان مثال آنها زمانی که درباره فلسطینیان و حماس صحبت می‌کنند از واژگانی، چون «آنها» و «هیولا» استفاده می‌کنند. وزیر جنگ رژیم صهیونیستی در همین ایام جنگ اخیر به صراحت گفت: «ما با حیوان‌های انسان نما می‌جنگیم».
انسانیت زدایی گامی مهم در جهت مشروعیت بخشی به جنگ شامل جنگ نظامی و جنگ اقتصادی (تحریم) است. مشابه چنین وضعیتی را درباره عراق، ایران و لیبی هم پیش‌تر دیده ایم. به عنوان مثال بار‌ها رسانه‌های جریان اصلی در توجیه حمله غرب به افغانستان و عراق از حضور تروریست‌های القاعده در آن منطقه صحبت می‌کردند و هنگام صحبت از آنها از واژگان مربوط به حیوانات همچون «شکار تروریست ها» یا «کنام تروریست ها» و «آخور» استفاده می‌کردند.
