نفس‌های دریاچه آزادی به شماره افتاد

عدم مدیریت، یعنی اینکه نه فقط از حل مشکلات عاجز باشید که بر شدت و حدت آن نیز بیفزایید. درست مثل اتفاقی که این روز‌ها گریبان ملی‌پوشان قایقرانی ایران را گرفته است. قایقرانانی که تا دیروز مشکل آن‌ها نداشتن پیست استاندارد بود، امروز همان حداقل‌ها (دریاچه آزادی) را هم ندارند و برای هرگونه تمرینی باید چشم‌انتظار مساعدت جهت برپایی اردو‌های خارجی باشند، اما آیا با توجه به بودجه اندک فدراسیون قایقرانی، مشکلات مالی و تورم موجود این امکان وجود دارد که ورزشکاران این رشته همواره در حال برگزاری اردو‌های خارجی جهت آمادگی برای حضور در مسابقات مختلف باشند؟
کاهش آب دریاچه آزادی این روز‌ها اصلی‌ترین دغدغه سهرابیان، رئیس فدراسیون قایقرانی است: «دریاچه آزادی با توجه به کم شدن سطح آب دارد به پیست اسکیت تبدیل می‌شود و کسی نمی‌گوید ورزشکاران ما باید کجا تمرین کنند. با وزیر ورزش و مسئولان مجموعه آزادی صحبت کردم، همه اعلام می‌کنند متأسفانه شهرداری چاه عمیقی حفر کرده و برداشت آب از آن به شکلی است که آب به دریاچه آزادی نمی‌رسد. همچنین با توجه به گرمی هوا برای آبیاری آب زیادی از دریاچه برداشت می‌شود. فکر می‌کنم با این شرایط تا بازی‌های آسیایی هانگژو برای لایروبی کف دریاچه مشکلی نداشته باشیم، چون دیگر آبی وجود ندارد تا مشکل‌ساز شود و به راحتی لایروبی انجام می‌شود! برای روئینگ با روسیه مکاتبه کردیم که ورزشکاران تا چند روز مانده به بازی‌های آسیایی هانگژو در این کشور تمرین کنند و کم‌آبی آزادی مشکلی برایشان ایجاد نکند. برای آب‌های آرام نیز تیم ۲۰ نفره را به مسابقات قهرمانی جهان و کسب سهمیه المپیک در آلمان می‌فرستیم. نفراتی که اینجا می‌مانند را نمی‌دانم چه کنیم. اگر پول دستم برسد، آن‌ها را از ایران خارج می‌کنم. واقعاً دیگر آبی باقی نمی‌ماند که تمرین کنیم و در بازی‌های آسیایی هانگژو بتوانیم پرچم ایران را به اهتزاز دربیاوریم.» رئیس فدراسیون قایقرانی معتقد است آن‌ها که شعار می‌دهند ورزشکاران ایرانی باید افتخار‌آفرینی کنند و در صورت هرگونه ناکامی بلندگو به دست می‌شوند، امروز چرا نمی‌گویند که این ورزشکاران کجا باید تمرین کنند!