
نویسنده: زهرا چيذري
وقتي از خانه بيرون ميآييد، تبليغات رنگارنگ پنجمين دوره انتخابات شوراي شهر تهران نخستين چيزي است كه جلبنظر ميكند؛ تبليغاتي كه قاعدتاً بايد سوابق و تخصص نامزدهاي حضور در شوراي تخصصي شهر و روستا را به مردمي كه قرار است آنها را انتخاب كنند، ارائه دهد. در عمل اما حجم گستردهاي از تبليغاتي كه در اين دوره ديده ميشود، فاقد هر گونه اطلاعرساني درباره نامزدهاست. در عوض نامزدها با تكيه بر وعدههاي بسيار فريبكارانه و بيارتباط با وظايف و اختيارات شوراها، تصاوير روتوش شده و چهرههايي با آرايشهاي غير متعارف يا تكيه بر موضوعات عوامفريبانهاي مانند تشابه اسمي با يك بازيگر فيلمفارسي تلاش دارند براي خودشان رأي جمع كنند، آن هم بدون اينكه كوچكترين توجهي به قوانين و آداب چسباندن پوسترهاي تبليغاتيشان داشته باشند. به بيان ديگر از نحوه طراحي و چسباندن پوسترهايشان ناگفته پيداست كه چقدر دغدغه شهر را دارند.
نوع و نحوه تبليغات انتخابات پنجمين دوره شوراهاي شهر و روستا از طراحي پوستر و بنرهاي تبليغاتي گرفته تا شعارهاي فريبكارنهاي كه از حيطه وظايف و اختيارات اعضاي شوراي شهر و روستا خارج است، همگي حكايت از بروز تخلفات گستردهاي در اين حوزه دارد.
صلاحيتي كه پوسترهاي تبليغاتي نشان ميدهد نيست!
بسياري از اين پوسترها و تصاويري كه كانديداها از خودشان به نمايش گذاشتهاند، به گونهاي است كه همين حالا و با همين پوسترها انتظار ميرود برخي از اين كانديداها رد صلاحيت شوند. ابعاد ماجرا تا حدي گسترده شده كه برخي پوسترهاي تبليغاتي نامزدهاي انتخابات شوراهاي شهر و روستا دستمايه طنز و فكاهي قرار ميگيرد و در فضاي مجازي دست به دست ميچرخد. در اين ميان خانمهايي كه با آرايشهاي غليظ و نامتعارف و عكسهاي روتوش شده و با ژستهايي كه تنها در فشنشوها و بين مدلهاي نمايش دهنده برندهاي آرايشي و پوشاك رواج دارد، بيش از همه جلب توجه ميكند؛ تبليغاتي كه در نگاه اول محال است يك درصد هم به ذهن بيننده خطور كند اين تبليغ مربوط به كانديداي شوراي شهر و روستاست، بلكه تبليغ برند لوازم آرايش، شال و روسري يا زيور آلات نخستين برداشت از اين تبليغات است، اما با كمي دقت در كمال تعجب متوجه ميشويم اين خانمها نامزدهاي انتخابات شوراي شهر و روستا هستند و ظاهراً به جز تصاوير اينچنيني و ژستهاي خاص، هيچ رزومه ديگري ندارند تا با تكيه بر آن بتوانند رأي مردم را براي ورود به شوراي شهر به دست بياورند. به بيان ديگر ميتوان گفت بعد از پديده هجوم هنرمندان و ورزشكاران به شوراي شهر و روستا با پديده هجوم مدلهاي لباس و محصولات آرايشي بهداشتي به اين شورا هستيم. در عين حال اين پوسترهاي تبليغاتي حكايت از رها شدن تبليغات شوراهاي شهر و روستا دارد؛ چراكه انتظار ميرود با همين پوسترها بسياري از كانديداها رد صلاحيت شوند، اما اين تبليغات همچنان ادامه دارد و وزارت كشور حتي از تذكر به اين كانديداها خودداري ميكند.
آن بازيگر فيلمفارسي آمد!
حكايت تبليغات نامتعارف، اما به تلاش مانكنها و فعالان عرصه فشن براي ورود به شوراها نيست. اگر در سطح شهر در و ديوار را نگاه كنيد با تبليغات جالبتوجه ديگري هم مواجه خواهيد شد. به طور مثال كانديدايي تراكت تبليغاتياش به گونهاي طراحي شده كه نام يكي از بازيگران فيلمفارسي را تداعي ميكند، آن هم در حالي كه وي با خط ريز در دنباله معرفي با نام اين بازيگر خودش را دكتراي برنامهريزي شهري معرفي ميكند. به بيان ديگر اين نامزد انتخابات شوراي شهر به جاي تكيه بر تخصص خودش به نام يك بازيگر فيلمفارسي تكيه كرده است.
شعارها و وعدههاي فريبكارانه
شعارهاي عجيب و وعدههاي غيرقابل باوري همچون فقرزدايي، توسعه امنيت اجتماعي يا بهبود اوضاع آلودگي هوا از موارد ديگري است كه در تبليغات برخي كانديداها ديده ميشود. ادعاي جلسه مستمر با تمامي شهروندان يا حتي حمل و نقل عمومي رايگان براي برخي اقشار مانند سربازان از ديگر شعارهايي است كه روي تراكتها و بنرهاي تبليغاتي نامزدهاي شوراي شهر ديده ميشود. اين در حالي است كه بسياري از اين وعدههاي فريبكارانه به هيچوجه در حيطه عملكردي شوراها نيست و به آنها ربطي ندارد و حتي در مواردي چهرههايي كه دورههاي قبل شورا هم حضور داشتهاند اين بار وعده شهري زندگيپذيرتر و بهتر را ميدهند. در برابر اين وعدهها اين سؤال به ذهن ميرسد كه اين نامزدها در دوره قبلي شوراها براي زندگي بهتر شهري چه كردهاند كه حالا دوباره ميخواهند با شعارهاي پوپوليستي و وعدههاي رنگارنگ دوباره به شورا راه يابند؟
در اين بين در كنار ورزشكاران و هنرمندان شاهد حضور برخي چهرههاي تازهتر نيز هستيم؛ افرادي از سازمانهاي امدادي كه پس از حوادث اخير تهران به چهرههاي سرشناس تبديل شدهاند و حالا از اين شناخته شدن براي ورود به شوراها بهره ميگيرند. در حالي كه اگر قرار است كسي وارد شورا شود بايد با تكيه بر تخصص خود و براي خدمت بيايد نه به واسطه چهره شدن.
رانتخواراني كه دغدغه شهر را ندارند
فرم تبليغات محيطي شوراها خود گوياترين سند براي قانونمدار بودن يا نبودن نامزدهاي انتخاباتي شوراهاست. در حالي كه شهرداري مكانهايي را براي تبليغات شوراها پيشبيني كرده، اما شاهد بيقانوني و بينزاكتي در چسباندن تراكتها و پوسترها و بنرهاي تبليغاتي هستيم به گونهاي كه در ديوارههاي ايستگاههاي اتوبوس، در و ديوار و حتي روي تابلوهاي راهنمايي رانندگي و تابلوي مدارس هم ميتواند تراكتهاي تبليغاتي كانديداها را مشاهده كرد. همين كه هيچ آداب و نزاكت و زيبايي چسباندن و آويختن پوسترها در شهر از سوي كانديداها و تيمهاي تبليغاتي آنان رعايت نشده نشانهاي است از اينكه اين افراد چقدر دغدغه شهر را دارند!
در نهايت اينكه شوراي شهر در دورههاي متمادي خود فقط درصد بالايي از اعضاي خود را به رانتخوار تبديل كرده است. حالا بايد مردم توجه كنند در انتخابشان با دقت كافي رانتخواران از متخصصان جدا كنند.