بهترین نتیجه تاریخ فوتبال ساحلی ایران در کنار آب های نیلگون خلیج همیشه فارس رقم خورد. قهرمانی تیم ملی در رقابت های بین قاره ای همه را شگفت زده کرد، از مردم ورزش دوست گرفته تا فدراسیون فوتبال!
در این چند روز تا دلتان بخواهد قاره نوردی کرده ایم. تیم ملی والیبال در مسابقات قهرمانی قاره ها ایتالیا و آمریکا، دو قدرت بزرگ والیبال جهان را مغلوب کرد. این در حالی است که پیروزی بر آمریکا مزه دیگری داشت. از طرفی تازه گرم شده بودیم و دلمان می خواست مسابقات ادامه داشته باشد تا پیروزی های بیشتری از یاران ولاسکو ببینیم. ولی در مورد فوتبال ساحلی اوضاع فرق داشت. دیشب که جام قهرمانی را بالای سر بردیم خیالمان راحت شد ملی پوشان فوتبال ساحلی پس از مدت ها سعی وتلاش مزد زحمات شان را گرفتند.
ساحلی بازان کشورمان برای رسیدن به فینال از جان و دل مایه گذاشتند تا ثابت کنند با کم ترین توجهات و امکانات بهترین نتایج را می گیرند. آرام آرام پیش رفتند و به حریفانی که تا پیش از این ایران را حریفی تمرینی می پنداشتند گفتند وقت قدرت نمایی ما رسیده. روسیه نخستین رقیب تیم ملی در مسابقات بین قاره ای بود. قهرمان دو دوره جام جهانی و قهرمان دو دوره اخیر رقابت‌های بین قاره‌ای هرگز تصور نمی کرد تیم مارکو اوکتاویو در دوسال اخیر تا این اندازه پیشرفت کرده باشد. پیروزی بر روس ها در ضربات پنالتی جرقه ای بود برای رسیدن به فینال. برزیل برای آنکه به سرنوشت روسیه دچار نشود با توپ پر به میدان آمد. منتها عطش پیروزی مردان ایران زمین به این زودی ها خاموش نشد. قناری ها اگرچه در وقت های قانونی به تساوی رضایت دادند اما در ضیافت پنالتی ها در مقابل سه گل ایران تنها به یک گل رسیدند. لاجوردی پوشان اما از کمک های گاه و بی گاه داور بهره می بردند. با این وجود الطاف داوری هم نتوانست ایران را از رسیدن به پیروزی ناکام بگذارد. صدرنشینی گروه دوم آن هم در حضور قدرت های برتر جهان بیش از پیش امیدوار کرد. در این میان رسیدن امارات میزبان به نیمه نهایی خنده دار ترین اتفاق ممکن در این مسابقات بود. شکست امارات قفل رسیدن به دیدار نهایی را باز کرد. نبرد دوباره با روسیه اعتماد به نفسی کم نظیر به بر و بچه های ایرانی داد. تا آنجا که از مواجه با مدافع عنوان قهرمانی ترسی نداشتند.
جام قهرمانی به ایران رسید، اتفاقی که خیلی ها تصورش را هم نمی کردند. اما نباید فراموش کرد که سرمربی برزیلی در دو سال گذشته چقدر زحمت کشیده، شاگردانش چه سختی هایی را پشت سر گذاشته اند و چند بار شاهد نا مهربانی های مسئولان بوده. در روزهایی که فوتبال ساحلی خئدش را برای فتح جام قاره ها آماده می کرد همه سران به لیگ برتر و حواشی تمام نشدنی اش بود. از قهر فلان بازیکن بگیر تا پرونده تبانی. بدتر از همه اینکه کفاشیان با همان لبخندهای همیشگی اش صبح روز فینال به جای بالا بردن روحیه ملی پوشان در مصاحبه ای اعلام کرد پولی نداریم که به ساحلی بازان بدهیم!
این نخستین باری نبود که شاهد رفتار غیر حرفه ای رئیس فدراسیون برتر آسیا بودیم. کفاشیان در حالی دم از بی پولی می زند که همین چند روز قبل پیش دستی کرد و به آلمان سفر کرد تا قرارداد با اسپانسر تیم ملی را نهایی کند. کاش آقای کفاشیان بلد بود قدر بودجه ای که در اختیارش را بداند و با رفتن به سفرهایی که شان فوتبال کشور را پایین می آورد پول های بیت المال را حیف و میل نکند. در آن صورت مجبور نبود ملی پوشان را پای فینال تضعیف روحیه کند. البته رئیس بعد از قهرمانی تیم ملی حرفش را پس گرفت و قول پاداش مناسب داد!
قهرمانان ساحلی با قهرمانی مسئولیتشان را به بهترین نحو انجام دادند. حالا زمان آن است که کفاشیان به عهدش وفا کرده و پاداش مناسب را به موقع پرداخت کند.
