يوكيو آمانو وارد تهران شده است تا با مقامات سياسي و هسته اي كشورمان گفت و گو كند. وي پيش از سفر و در فرودگاه وين گفته است كه هدفش بررسي پيشنهاد ايران مبني بر برداشتن گام هاي عملي است.
در گذشته هر زماني كه قرار بر مذاكرات هسته اي بود، آژانس بين المللي انرژي به سرعت جلسه اي با محوريت فعاليت هاي هسته اي برقرار مي كرد و حتي در برخي موارد گزارش دو پهلو و شبهه ناكي ارائه مي كرد تا غرب با خيال راحت آن را روي ميز مذاكره بگذارد و به همين دليل فشارهايش را اضافه كند.
در مقابل تيم هسته اي پيشين سياست «فشار در برابر فشار» را برگزيد و به همين منظور بر پيشرفت هسته اي تاكيد كرد. اما در دور جديد تيم هسته اي با تغيير رويكرد در مقابل غرب قرار گرفته است كه بيش از هر چيز از آن با عنوان تعامل ياد مي شود. به همين منظور رئيس آژانس بين المللي انرژي اتمي به تهران آمده تا نه تنها اعلام كند كه آژانس پيش از مذاكرات با 1+5 گزارشي شبهه ناك ارائه نمي دهد بلكه به دنبال چكش كاري بر سر اختلافات است. البته آمانو انتظار دارد كه اين چكش ها بيشتر بر سر ميز ايران بخورد تا طرف خودي.
اين رويكرد كاملا در سخنان ديروز جان كري، وزير امور خارجه آمريكا پيدا است كه گفته است ما نظرات و نگراني هاي متحدان خود را در نظر مي گيريم و بعد اقدام مي كنيم. در دنيا كمتر كسي است كه نداند منظور جان كري همان اسراييل است و بقيه كشورها براي تزئين دور آن چينش شده اند. بخصوص كشورهاي جنوب خليج فارس كه همواره براي آمريكا نقش پادو داشته اند.
در چنين شرايطي نبايد فراموش كرد كه تيم هسته اي ايران اگر چه ميل به تعامل را روي ميز گذاشته است اما نبايد فراموش شود كه در عقب نشيني هاي احتمالي نبايد پل هاي پشت سر را خراب كرد تا هر زمان مجبور به بازگشت شد، اين زمينه وجود داشته باشد. چون به هر حال غرب همان سياست فشار را در ادامه خواهد داد و حال سفر يوكنو اقناع ايران براي پذيرش همان سياست فشار است.
تيم هسته اي ايران حتما همانند همه سياست مردان دنيا مي داند كه در دنياي بازيگري نبايد ابزارها بازي را به راحتي از دست داد گاهي حتي يك ابزار ساده بازي در سياست، حريف را وادار به عقب نشيني مي كند. بنابراين انتظار اين است كه در بازي هسته اي جديد، ابزارهاي بازي ايران حذف نشوند تا در تاكيد غرب به سياست فشار، ايران نيز بدون ابزار نماند و قدرت چانه زني اش را به حداقل نرساند.