به نظر می‌رسد اختلافات کهنه و قدیمی فدراسیون ورزش زورخانه‌ای و کشتی پهلوانی با فدراسیون جهانی این رشته دوباره سر باز کرده است.
فدراسیون جهانی ورزش زورخانه‌ای با ریاست محسن مهرعلی‌زاده طی تمام سال‌های فعالیت خود سعی در این داشت تا رشته سنتی ایران را که آمیخته با اعتقادات مذهبی کشورمان است در دنیا توسعه دهد، اما نتیجه این اقدامات نه‌تن‌ها چندان مثمرثمر نبود که حتی بعضاً شاهد آن بودیم که ورزش سنتی ایران با شکلی سخیف و دور از آداب و رسوم واقعی این ورزش در دنیا به اجرا درآمد، موضوعی که حتی با انتقاد‌های تند پیشکسوتان و پهلوانان ایران‌زمین همراه بود.
ثمره این حرکت انزوای فدراسیون جهانی طی چند سال گذشته و برنامه‌ریزی درست فدراسیون ایران برای معرفی ورزش پهلوانی کشور و برگزاری مسابقات بین‌المللی با شرایط درست بود. موضوعی که باعث شد تا دو فدراسیون ملی و بین‌المللی این رشته بیشتر و بهتر به‌هم نزدیک شوند و کار معرفی و گسترش ورزش زورخانه‌ای و کشتی پهلوانی در سطح جهان را پیش ببرند.
اوضاع خوب پیش می‌رفت، اما یک تغییر ناگهانی ظاهراً همه چیز را به‌هم زده است. تغییر دولت و متعاقب آن تغییر وزیر ورزش ظاهراً مسئولان فدراسیون جهانی را به تکاپوی دوباره انداخته تا باز هم عنان کار را در دست بگیرند و هر کاری را که دلشان می‌خواهد انجام دهند. موضوع در حال حاضر با اختلاف دو فدراسیون در برگزاری دوره‌های مربیگری آغاز شده، جایی که فدراسیون جهانی برخلاف قوانین موجود اقدام به ثبت‌نام متقاضیان بدون شرکت در دوره‌های مربوط به فدراسیون ایران کرده است.
همین مسئله واکنش فدراسیون کشورمان را در پی داشت، اما ناگفته پیداست که این تازه شروع ماجرایی است که به نظر می‌رسد فدراسیون جهانی ورزش زورخانه‌ای با حمایت وزارت ورزش در حال شکل دادن آن است. آنچه از ابتدای حضور احمد دنیامالی در وزارت ورزش مشخص شده، حضور پررنگ محسن مهرعلی‌زاده در مجامع مختلف برخلاف چند سال گذشته است. حضوری که البته بیشتر آنها با دعوت فدراسیون ملی ورزش زورخانه‌ای انجام شده، اما ظاهراً رئیس فدراسیون جهانی از همین فرصت به دست آمده و البته رابطه نزدیکش با وزیر ورزش نهایت استفاده را برده است و می‌خواهد دوباره عنان کار را به دست بگیرد.
در اینکه ورزش زورخانه‌ای به عنوان ورزش سنتی و پهلوانی ایران باید به جهان معرفی شود هیچ شکی نیست، اما این حقیقت را هم نباید نادیده گرفت که اقدامات قبلی فدراسیون جهانی در این خصوص چندان جالب نبوده و اگر قرار باشد دوباره همان طرز تفکر ادامه پیدا کند، آن وقت باید شاهد اتفاقاتی به مراتب تلخ‌تر از آنچه که طی سال‌های قبل در ترکیه و آذربایجان شاهدش بودیم، باشیم.
ایران به عنوان مهد ورزش زورخانه‌ای و پهلوانی باید فدراسیونی قوی داشته باشد که دارد و فدراسیون جهانی هم باید تابع فدراسیون ایران به عنوان کشور صاحب این رشته باشد و برنامه‌های خود را در راستای اعتلای این رشته با فدراسیون ایران هماهنگ کند، نه اینکه خودسرانه چیزی را به عنوان این ورزش در جهان ترویج کند که هیچ سنخیتی با مرام و مسلک ورزش زورخانه‌ای و کشتی پهلوانی ایران نداشته باشد. یادمان باشد که راه درست توسعه ورزش زورخانه‌ای از ایران و زورخانه‌های آن می‌گذرد و مسیر دیگری جز این وجود ندارد حالا هر دولتی می‌خواهد سرکار باشد.
