سرویس تاریخ جوان آنلاین: محمدرضا کائینی، دبیر سرویس تاریخ روزنامه جوان، به‌مناسبت سالروز شهادت حجت الاسلام محمدعلی منتظری در صفحه اینستاگرام خود نوشت:
درباره شهید محمد علی منتظری فراوان می‌توان نوشت، چه اینکه پرتکاپو بود و تلاشگر و در عرصه‌های گوناگون سیاسی و مبارزاتی دارای جای پا. با این همه، این قلم در سالگشت او سعی دارد به نکته‌ای اشاره کند که به عمد و عمدتا از سوی بیت آیت الله منتظری مغفول نگاه داشته می‌شود، به شرح ذیل:
محمد پس از پیروزی انقلاب اسلامی، با شناختی که از جریان لیبرال-ملی گرا در دوران مبارزه داشت، بر این اعتقاد بود که رویکرد‌های آنان نهایتا به ضربه دیدن نظام و حتی سقوط آن خواهد انجامید! هم از این روی در کنش گری سیاسی در این باب، قاطع بود وافشاگر و سازش ناپذیر. محمد در آن روز‌ها توهین‌ها و حملاتی فراوان و دشوار را تحمل می‌کرد که یکی از جالب‌ترین و در عین حال عجیب‌ترین آن‌ها، اوصافی بود که پدرش آیت الله حسینعلی منتظری طی اطلاعیه‌ای در بیست و هفت شهریور پنجاه و هشت نثار او کرد:
"دچار نوعی بیماری عصبی و کوفته گی شدید اعصاب"، "دست زننده به کار‌های بی رویه و جنجال آفرین"، "نیازمند کنترل و مهار و معالجه"، "تحریک شده از سوی فرصت طلبان برای دست زدن به کار‌های جنجالی و فراهم کننده خوراک برای دشمن" و "نیازمند معالجه و استراحت"... الخ!
معدل برداشت جامعه از اوصافی که پدر درباره فرزند بیان کرده بود، "دیوانه گی" او بود و از آن پس دادن این صفت به محمد، برهانی قاطع یافت! هر چند اندکی پس از آن، آقای منتظری دیوانه گی محمد را تکذیب کرد، اما دیگر دیر شده بود و توصیفات او درباره فرزندش، بر افکار عمومی تاثیری غیرقابل انکار نهاده بود!
پس از هفتم تیرماه هزار وسیصد و شصت، اما، به یکباره فضای ذهنی آقای منتظری و بیت او دگرگون شد! استفاده از نام و تصویر محمد در شمار اصلی‌ترین تکیه گاه‌های تبلیغی ایشان قرار گرفت و حتی در دوران حصر و پس از آن نیز، برگزاری مراسم سالگرد برای او از سوی آقای منتظری ترک نمی‌شد! این رفتار دوگانه برای بسیاری که آغاز و انجام داوری پدر درباره پسر را دیده بودند، اسباب تعجب و مطایبه می‌نمود!
پ.ن: نگارنده در این باب، از دوستان محمد خاطراتی فراوان گرد آورده است، اما در این اندک مجال، به همین میزان بسنده کرد.
