كميسيون فرهنگي مجلس بار ديگر نسبت به اكران فيلم‌هاي توقيفي و حاشيه‌دار به وزير ارشاد تذكر داد. در پي انتشار اخباري مربوط به احتمال اكران فيلم‌هايي كه در دولت گذشته توقيف شده‌اند، يكي از اعضاي كميسيون فرهنگي مجلس ضمن ابراز نگراني از اين وضعيت، تهديد كرد، در صورت اكران اين فيلم‌ها ممكن است كار به تذكر به وزير و حتي كارت قرمز به جنتي كشيده شود.
حجت‌الاسلام نصرالله پژمانفر، نماينده مردم مشهد و رئيس كارگروه هنر كميسيون فرهنگي مجلس، در اين‌باره مي‌گويد: ما به‌شدت نسبت به احتمال اكران فيلم‌هايي كه خطوط قرمز نظام و مخصوصاً نظام خانواده را نشانه‌روي مي‌كنند و از بسياري عوامل نامشروع در ارتباط بين افراد قبح‌زدايي مي‌كنند، نگران هستيم. پژمانفر مي‌افزايد: مجلس درباره اكران فيلم‌هايي كه روابط غلط و غيراخلاقي را بدون موضع‌گيري نسبت به آن ترويج مي‌كنند و صرفاً راوي اين روابط غيراخلاقي هستند، سكوت نخواهد كرد. ما نسبت به اين فيلم‌ها شديدا نگران هستيم و به تمامي مسئولان به خصوص وزير ارشاد تذكر مي‌دهيم كه نسبت به اين مسائل در همه حوزه‌ها دقت كافي صورت گيرد تا كار به جايي نرسد كه ما بخواهيم براي مقابله با اين موضوع از تعاملات عبور كنيم و مجبور به تذكرات و گاهي هم مراحل بالاتر كه دادن كارت قرمز به وزير ارشاد است، مجبور شويم. سينما هميشه يكي از محور‌هاي چالش بر انگيز فعاليت‌هاي وزراي ارشاد در دولت‌هاي مختلف بوده است.
در دولت‌هاي گذشته نيز بار‌ها وزراي ارشاد مجبور شده‌اند تا در برابر برخي از اتفاقات حوزه سينما پاسخگو باشند. دولت يازدهم نيز از اين قاعده مستثني نبوده است اما در اين بين آنچه باعث شده است تا مجلس خيلي زود با وزارت ارشاد وارد اصطكاك شود، اصرار بر ادامه برخي از سياست‌هاي اشتباه درباره سينما است. سياست‌هايي كه نه‌تنها باعث شده سينما از وظايف اصلي خود باز بماند بلكه به ابزار حاشيه‌ساز براي فعاليت‌هاي ارشاد تبديل شود. عضو كميسيون فرهنگي مجلس درباره عدم برآورده شدن توقعات از سينما مي‌گويد: در دنيا، سينما براي اهداف سياسي و اقتصادي به عنوان يك ابزار پيشرفته نقش ايفا مي‌كند. اما متأسفانه سينماي ما بعد از انقلاب با يك فراز و فرود متفاوت نتوانست اين نقش را داشته باشد كه بتواند به عنوان يك ابزار، در جامعه ما به مسائل فرهنگي و اقتصادي ورود پيدا كند و حتي آنها را حل كند، بلكه گاهي حتي در شرايطي قرار گرفت كه سينما براي ما مسئله درست كرد و بحران‌هاي مختلفي به‌وجود آورد. بنابراين بايد به جايگاه اجتماعي فيلم توجه داشته باشيم و متولي اين موضوع وزارت ارشاد و معاونت سينمايي است تا به‌صورتي تدبير كنند كه توليد و اكران فيلم‌ها در چنين راستايي قرار نگيرد.
پژمانفر با انتقاد از مديريت سينمايي مي‌گويد: متأسفانه در حوزه سينما به دليل ضعفي كه در مديريت داشته‌ايم، بعضاً فيلم‌هايي را داشته‌ايم كه زيرپا گذاشتن خطوط قرمز، مسئولان سينمايي تصميم به توقيف آنها گرفته‌اند. توقيف فيلم در سينما در واقع يك معناي خاص دارد و اين گونه نيست كه بگوييم برخي اشكالات محدود دارد و امكان اصلاح هست؛ مفهوم توقيف اين است كه يك فيلم به هيچ وجه امكان اصلاح شدن ندارد و تمامي تلاش مديريت سينما و سازندگان آن نتوانسته فيلم را به درجه‌اي برساند كه با چند عمل جراحي آن را زنده كنند. اگرچه اكران برخي از فيلم‌هاي توقيفي هنوز در حد حرف است و تنها رئيس سازمان سينمايي در پرسش به سؤالاتي درباره فيلم‌ها از بلامانع بودن برخي از اكران‌ها سخن گفته، اما حساسيتي كه هم اكنون مجلس و كميسيون فرهنگي روي اين اقدام دارند، مي‌تواند در زمان اكران احتمالي كار را براي علي جنتي كه سابقه دريافت كارت زرد از مجلس نيز دارد، درد‌سر‌ساز شود. آثاري كه عمدتاً به دليل زير پا گذاشتن شئون اخلاقي جامعه يا هجو باور‌هاي ديني توقيف شده‌اند و حتي ممكن است اكران آنها باعث ايجاد واكنش‌هاي اجتماعي عليه وزارت ارشاد شود. سازمان سينمايي به خوبي مي‌تواند در اين شرايط ميزان سود و زيان احتمالي اكران اين گونه فيلم‌ها را بسنجد، مخصوصاً اينكه برخي از اين فيلم‌ها نه‌تنها آثار برجسته‌اي در سينماي ايران به شمار نمي‌روند بلكه تنها دليلي كه باعث شده است تا امروز به دست فراموشي سپرده نشوند، منافع برخي از رسانه‌ها در داغ نگهداشتن اخبار اين گونه فيلم‌ها است.
اي كاش اين تعارفات بي جا و سرگردان كننده و ملاحظاتي كه بر اساس آموزه هاي ... بي جا و هدفدار است كنار گذاشته شود و روزي شاهد اقدامات انقلابي ، بر اساس نص صريح قرآن ، روايات ، دستورات حكومتي ائمه اطهار صلوات الله عليهم اجمعين كه قوانين ما برگرفته شده از همين منابع غني اسلامي است باشيم .
