«توجه به فرهنگ ديني و انقلابي يكي از وظايف خطير مسئولان است و دولت محترم بايد به اين موضوع توجه كند و مسئولان فرهنگي نيز بايد توجه داشته باشند كه چه ميكنند، زيرا در مسائل فرهنگي نميتوان بيملاحظگي كرد. مسئله فرهنگ مهم است زيرا اساس ايستادگي و حركت نظام اسلامي، مبتني بر حفظ فرهنگ اسلامي و انقلابي و تقويت جريان فرهنگي مؤمن و انقلابي است. واقعاً همه بايد قدر جوانان مؤمن و انقلابي را بدانند زيرا همين جوانان هستند كه در روز خطر، سينه سپر ميكنند.» اين اظهارت مقام معظم رهبري در اولين روز سال جديد و در جمع مجاوران مضجع و مرقد شريف ثامنالحجج(ع) و با رويكرد تبيين ابعاد مختلف دغدغههاي مطروحه و نيز شعار سال جديد يعني «اقتصاد و فرهنگ با عزم ملي و مديريت جهادي» است.
حجت الاسلام احمد سالك، با يادآوري فرمايشات مقام معظم رهبري مبني بر اينكه دولت و مسئولان فرهنگي بايد توجه داشته باشند كه چه ميكنند، زيرا در مسائل فرهنگي نميتوان بيملاحظگي كرد، ميگويد: فرمايشات مقام معظم رهبري را بايد در دو بُعد مهم مورد بررسي قرار داد تا يك نتيجه مطلوب دهد؛ اول رفع آسيبهاي فرهنگي و اجتماعي است مانند برطرف ساختن معضل موادمخدر، طلاق يا قانونگريزي كه بدونشك اين امر نيازمند عزمي ملي از سوي مسئولان فرهنگي است تا برخوردي درست براي اين معضلات را مدنظر قرار دهند. اين نماينده مجلس ميگويد:رفع معضل آسيبهاي فرهنگي، بستر را براي تكيه بر بهرهگيري از تواناييهاي جوانان مؤمن و انقلابي فراهم ميكند و به طور حتم سرمايهگذاري خاص روي اين جوانان براي كشور اثربخش خواهد بود. بديهي است رفع آسيبهاي فرهنگي و تكيه بر جوانان مؤمن و انقلابي نبرد سنگيني با مجموعه مديران و طراحان پشت پرده جنگ نرم است كه اين امر نيازمند عزمي ملي است و سران سه قوه مسئول مستقيم تحقق آن هستند.
وي با بيان اينكه با برونرفت از آسيبهاي فرهنگي و اجرايي كردن درست مسائل فرهنگي، دين در جامعه حاكم ميشود، ميافزايد: براي رسيدن به اين هدف علاوه بر ورود دستگاههاي ذيربط مانند وزارت فرهنگ و ارشاد، ورزش و جوانان، ارتباطات و كشور، مردم نيز بايد با مشاركت عظيم در هيئتهاي مذهبي و كانونهاي فرهنگي و مساجد به مقابله با آسيبهاي فرهنگي رفته تا بستر حاكم شدن مسائل اسلامي در جامعه بيش از گذشته عملي شود.
محمد خزايي كه سابقه دبيري جشنواره فجر و نيز «جشنواره بينالمللي فيلم مقاومت» را در كارنامه دارد، در گفت و گو با خبرنگار «جوان» نظراتش را درباره اينكه اولاً چه كساني در زمره و گستره «جناح مؤمن و انقلابي» قرار گرفته و تعريف ميشوند، به همراه تاكتيكها و راهكارهاي مديريتي و اجرايي تقويت اين «جناح مؤمن و انقلابي» را بيان ميكند.
دبير «سيزدهمين دوره جشنواره بينالمللي فيلم مقاومت» ميگويد: در ابتدا بايد گفت كه ما چند نوع مؤمن داريم. يك گروه افراد مؤمني كه سرشان به كار خودشان گرم است و كاري به هيچ چيزي ندارند و در جريان روزمرگي زندگي قرار گرفتهاند و به انجام امور و تكاليف شرعي نيز ميپردازند و كارهاي عبادتيشان را انجام ميدهند. يكسري ديگر از افراد مؤمن هستند كه به نوعي گوشه عزلت گزيده و مشغول انجام واجبات و مستحباتند و ممكن است در مسيرِ طي طريق و سلوك معنوي، به مدارج عاليهاي هم برسند. اما گروه ديگري وجود دارند كه علاوه بر توجه به همه موارد توصيفي درباره دو گروه قبلي، داراي روحيه انقلابي نيز هستند. يعني در جايي كه نياز به حضورش باشد در صحنه حاضر ميشود و اگر انقلاب براي ثبات يا حركت روبه رشد نياز به دادن هزينه داشته باشد، اين گروه مؤمنين در صحنه حضور پيدا ميكنند.
خزايي در ادامه با اشاره به اينكه حتي ما اگر يك بررسي اجمالي درباره عاشورا، حضرت اباعبدالله الحسين(ع) و يارانشان داشته باشيم، ملاحظه خواهيم كرد كه در آن بازه زماني افراد سالك و مؤمن نمازگزار و ظاهرالصلاح كم نبودند اما افراد مؤمن انقلابي(به تعبير امروزي) كه همراه با ايشان باشند، بيشتر از هفتاد و چند نفر نبوده است، ميافزايد: در جريان مديريت فرهنگي كشور افرادي كه به عنوان مسئول يا مدير بر سر كار ميآيند، وقتي در مورد آنها كنكاش ميكنيم كه اين فرد چگونه مديري است، ممكن است بگويند كه فرد ظاهرالصلاح و خوبي است يا اينكه بگويند مؤمن است. اينها خوب است اما واقعيت اين است كه جريان فرهنگي امروز كشور نياز به مديران «مؤمن و انقلابي» دارد نه صرفاً مؤمن! مديري كه از كنار هر موضوعي به سادگي عبور نكرده و بتواند در مواقع ضروري و بزنگاه عكسالعمل و بهترين اقدام را انجام بدهد. چنين كسي ميتواند فضاي انقلابي اطراف خودش را نيز تقويت كند و با تساهل و تسامح با مسائل مواجه نميشود. داشتن اين نگاه مؤمنانه و انقلابي توسط يك مدير به قطع و يقين باعث خواهد شد كه اجازه ورود هر نوع خوراك و توليدات مضر يا مسمومي به افراد داده نشود و از انتشار آثاري كه ممكن است مثل ويروس باعث آلودگي و بيماري در پيكره جامعه و مردم گردد، جلوگيري به عمل آيد.
دبير سابق جشنواره فيلم فجر درباره راهكارهاي تقويت جناح مؤمن و انقلابي اظهار ميدارد: يك واقعيتي وجود دارد و آن اينكه مديريت فرهنگي كشور چه بخواهد و چه نخواهد در كشورمان و مشخصاً در حوزه فرهنگ اتفاقاتي در حال رخ دادن است. چه برنامه جدي داشته باشيم يا نداشته باشيم، افراد و جريانات خودجوش و انقلابي شروع به فعاليت كردهاند و به زودي زود و در دهه جديد ما شاهد خروجي مثبت، اثرگذار و قابل توجه اين تحركات خواهيم بود.
وي ميافزايد: درباره تقويت و به دستگيري ادامه روند روبه جلوي حركت فرهنگ «جناح مؤمن و انقلابي» بايد بگويم كه كسي يا كساني بايد متصف به صفت «تقويتكننده و ياريگر» باشند كه خودشان نيز قائل به اين تفكر و مشي و منظرگاه مفروض آنها باشند و به اين حركت اعتقاد قلبي و ايماني داشته باشند. ضمناً اين همراهي، تقويت و همياري اين گونه هم نميشود كه در ظاهر و جلوت ما فريادهاي انقلابيگري سر بدهيم اما در خلوت به دنبال حركت در مسير ديگري باشيم كه كمترين تناسب يا وجه شباهتي با هم ندارند يا به تعبيري متعارض و متناقض با يكديگر باشند.
وي در ادامه ميگويد: بنابراين با تظاهر و دورويي نميتوان به كمك اين جريان رفت؛ چه اينكه نميشود نتيجه اَعمال يك مدير مدعي حمايت و حركت در مسير فرهنگ انقلابي با سخنانش در تعارض باشد! هر چند صحت و واقعيت گفتاري هر مديري را ميتوان از طرق مختلف احصا كرد، اما يكي از بهترين راههاي چنين پايشي، خروجي و توليدات گستره تحت امر آن مدير است كه به خوبي مويِد كُنه اعتقادي، عملي و دستوري وي ميباشد. خوب است كه همه بدانند چون اين جريان بدون دستور و بخشنامه شروع به كار كرده است، در آينده نيز به حول و قوه الهي بسيار قوي و اثرگذارتر از قبل خواهد شد.
اين تهيهكننده سينما در پايان ميگويد: بحث بسيار مهم ديگري كه لازم است به آن اشاره شود، موضوع لزوم پيگيري «مفاسد فرهنگي»، همتراز و همسطح با حساسيتهايي همچون پيگيري و متلاشي كردن «مفاسد اقتصادي» است. چطور مسئولان در حوزه برخورد محكم و قاطعانه با «مفاسد اقتصادي» و مشابهاتي در حوزه فساد اصرار و ابرام دارند؛ خب همين حساسيت و دقت نظر چه بسا بيشتر و با عمق زيادتر هم بايد براي پيگيري و ريشهكني «مفاسد فرهنگي» وجود داشته باشد. با توجه به مباحث مطروحه توسط كارشناسان و خبرگان امور حوزه فرهنگي، اگر در مواجهه با آثار سخيف فرهنگي چنين اتفاقي رخ بدهد، بايد مطمئن باشيم كه ديگر كسي به خودش جرئت نميدهد هر فيلمي يا هر اقدام فرهنگي را كه دلش ميخواهد- بدون داشتن دغدغه «پيگيري» و «پيگرد»- تهيه و روانه بازار و جامعه كند.