یکی از تذکرات مهم رهبرمعظم انقلاب به مسئولان ورزش کشور در جریان دیدار هفته قبل قهرمانان و مدال‌آوران با ایشان مسئله اخلاق ورزشی بود. موضوعی که طی سال‌های گذشته در میادین ورزشی به شدت کمرنگ شده و امروز کار به جایی رسیده که در تمام رشته‌ها خودنمایی می‌کند.
اگر تا پیش از این نگران سکو‌های ورزشگاه‌های فوتبال و درگیری‌های داخل زمین آن بودیم که پرده‌های حیا و عفت را می‌درید، امروز شاهد این هستیم که حتی در کشتی به عنوان ورزش اول کشور و ورزشی که مدعی پهلوانی و اخلاق‌مداری است هم چنین صحنه‌های زشت و کریه‌ای وجود دارد. بدون تعارف باید گفت لیگ بسکتبال، لیگ والیبال و لیگ‌های دیگر هم از این قاعده مستثنا نیستند. تأسفبارتر اینکه هرچه این لیگ‌ها و بازی‌هایشان از دید عموم و رسانه‌ها دورتر باشند عمق فاجعه اخلاقی هم بیشتر می‌شود. به این جمله توجه کنید: «۱۵ سال است که قضاوت میکنم، اما چنین برخورد‌هایی را ندیده بودم. اینقدر راحت به خودشان اجازه می‌دهند که به داوری بی‌احترامی کنند»، این بخشی از حرف‌های داور المپیکی کشتی ایران درباره آنچه در مسابقات کشتی انتخابی استان مازندران رخ داده است. اینکه چرا کار به اینجا کشیده شده، درست همان نکته‌ای است که رهبر انقلاب خطاب به مسئولان ورزش کشور گفته‌اند و به آن‌ها دستور رسیدگی داده‌اند.
اوضاع نابسامان اخلاقی حتی در حرفه‌ای‌ترین ورزش‌های جهان هم پذیرفتنی نیست، چه برسد به یک ورزش تقریبا آماتوری که تمام هزینه‌های آن را دولت و مردم می‌پردازند. اصلاً یکی از شعار‌های مهم ورزش قبل از سلامت تن، سلامت روح و روان و اخلاق است. بنابراین اگر این مهم اصلاح نشود، حتی قهرمانی‌های پی‌در‌پی و مدال‌آوری‌های فراوان هم هیچ تأثیری نخواهد داشت. فراموش نکنیم که دوران قهرمانی خیلی زود به پایان می‌رسد، اما رفتار‌های به یادماندنی و اخلاق‌مدارانه ورزشکاران بزرگ جهان هیچگاه از ذهن‌ها پاک نمی‌شود.
ورزش ایران نیز از این قاعده کلی و مهم مستثنا نیست. اینکه رهبر انقلاب مشکل اخلاقی را در کنار مافیا و فساد اقتصادی حاکم بر ورزش قرار می‌دهند، یعنی اینکه کار از ریشه ایراد دارد و اگر جلوی این مشکل گرفته نشود باید فاتحه ورزش را خواند. تأکید رهبر انقلاب به حل مشکلات اخلاقی ورزش کشور تلنگری بود برای آن دسته از مسئولان که تنها به پیروزی و کسب نتیجه، آن‌هم به هر قیمت ممکن می‌اندیشند، در‌حالی‌که اصلاً چنین نیست و اگر اخلاق نباشد هزاران هزار مدال و قهرمانی پشیزی نمی‌ارزد.
مسئولان وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک بهتر است به جای حرافی و کار‌های اضافه با دقت روی این موضوع و دغدغه رهبر انقلاب اسلامی تمرکز کنند تا هم آمار روزافزون بی‌اخلاقی در ورزش کشور کاسته شود و هم حرکتی رو به جلو صورت گیرد. بررسی وضعیت اسفبار امروز اخلاق در ورزش و تعیین مجازات‌هایی که جامع و مانع باشد، اصلی‌ترین کاری است که مسئولان ورزش کشور در مبارزه با بی‌اخلاقی‌های ورزشی باید انجام دهند. کمیته‌های اخلاق و انضباطی هم باید در این خصوص فعال‌تر از قبل کار کنند تا این معضل بزرگ حل و فصل شود. فراموش نکنیم که اگر این مشکل در داخل حل نشود با آبروی ایران در سطح بین‌الملل بازی خواهد کرد و آن روز دیگر حسرت خوردن فایده‌ای نخواهد داشت.
