کد خبر: 927195
تاریخ انتشار: ۲۶ شهريور ۱۳۹۷ - ۰۹:۴۰
چرایی سرکوب مسلمانان در این کشور از نکات حائز اهمیت به شمار می‌رود. شمال، جنوب و غرب چین، عمده‌ترین مناطق زندگی مسلمانان این کشور است. در شمال و جنوب این کشور مسلمانان بدون هیچ مشکلی در حال زندگی هستند اما در غرب و استان «سین‌کیانگ»، اوضاع متفاوت با سایر مناطق است
جوان آنلاین: مایک پمپئو، وزیر امور خارجه آمریکا چند روز پیش در توئیتی از سکوت جمهوری اسلامی ایران نسبت به آنچه او «آزار و بازداشت صدها هزار شهروند مسلمان توسط چین» می‌خواند، انتقاد کرد. او در پایان توئیت خود، هشتگ #رژیم_ریاکار را به فارسی نوشت تا جریان رسانه‌ای وابسته به این کشور، این هشتگ را به یکی از ترندهای جهانی تبدیل کنند. اما مهم‌تر از هشتگ، موضوع آزار و بازداشت صدها هزار مسلمان توسط دولت چین است.

چرایی سرکوب مسلمانان در این کشور از نکات حائز اهمیت به شمار می‌رود. شمال، جنوب و غرب چین، عمده‌ترین مناطق زندگی مسلمانان این کشور است. در شمال و جنوب این کشور مسلمانان بدون هیچ مشکلی در حال زندگی هستند اما در غرب و استان «سین‌کیانگ»، اوضاع متفاوت با سایر مناطق است. در این مناطق که اقلیت «ایغور» ترک‌تبار زندگی می‌کنند، فضا به‌شدت امنیتی است. چند دهه قبل از درون این اقلیت، جنبش‌های جدایی‌طلبانه اعلام موجودیت کرد. این جنبش‌ها که حمایت‌های ترکیه، آمریکا و عربستان سعودی را به همراه داشتند، دو دهه پیش رسما فعالیت‌های نظامی را علیه حکومت مرکزی در دستور کار خود قرار دادند. همین مساله بهانه‌ای شد حکومت چین که در برابر هر گونه موضوع ناامن‌کننده به‌شدت واکنش نشان می‌دهد، با هدف جلوگیری از اقدامات جدایی‌طلبانه، مسلمانان این مناطق را به شدت سرکوب کند. سرکوبی که البته شامل مسلمانان اویغور بی‌گناه هم می‌شود.

با حضور این جنبش‌های جدایی‌طلبانه در سوریه- که با حمایت آمریکا، ترکیه، عربستان و قطر صورت گرفته است- چین نگران بازگشت آنان به استان «سین‌کیانگ» و افزایش ناامنی در این مناطق با هدف جدایی‌طلبی است. بر همین اساس پکن تدابیر شدید امنیتی را در این مناطق اجرایی کرده است. حکومت چین علاوه‌بر نگرانی از بازگشت این افراد، با سایر اعضای این جنبش که آموزش‌های نظامی ویژه در پاکستان و افغانستان دیده‌اند، برخورد کرده است. اکنون وزیر خارجه آمریکا در اقدامی ریاکارانه و در حالی که کشورش در جنایات دولت میانمار در کشتار مسلمانان این کشور سکوت کرده بود، از ایران خواسته درباره این موضوع سکوت خود را بشکند. در این گزارش به صورت کامل به بررسی پرونده اویغورها در چین پرداخته شده است.

 

ترکیب جامعه مسلمان چین

ترکیب‌بندی چین در قالب 56 گروه قومی صورت گرفته است. از این 56 گروه، 10 گروه قومی را مسلمانان تشکیل می‌دهند. منابع رسمی آمار مسلمانان چین را 27 میلیون نفر اعلام کرده‌اند که 10 هزار نفر آن را شیعیان تشکیل می‌دهند. البته بر اساس آمارهای غیررسمی، تعداد مسلمانان بسیار بیشتر و در حدود 70 تا 100 میلیون نفر تخمین زده می‌شود. از میان 10 گروه مسلمان در چین، اقلیت «هویی‌ها» (مخفف هویژو) 50 درصد جمعیت مسلمانان چین را تشکیل می‌دهند. اجداد پدری هویی از مسلمانان عرب، ایران و آسیای میانه هستند که به چین مهاجرت کردند. دومین گروه بزرگ پس از آنها «اویغورها» با 40 درصد جمعیت مسلمانان چین هستند.

بر اساس کتاب مسلمانان در چین که در سال 1953 توسط اتحادیه مسلمانان چین به چاپ رسید، اویغورها و 9 ملت دیگر مسلمان در چین که همگی غیرچینی هستند از اقوام منچور، مغول، سین‌کیانگ، ایران و آسیای میانه قبل از ظهور اسلام هستند. اویغورها که نژاد ترکی دارند، ساکن استان سین‌کیانگ در شرق چین و در همسایگی آسیای میانه و افغانستان هستند. درحالی که دیگر مسلمانان در نواحی شمالی و جنوبی چین بدون مشکل در حال زندگی خود هستند، استان سین کیانگ بنا به دلایل سیاسی ملتهب است و آنچه در رسانه‌ها تحت عنوان برخورد حکومت چین با مسلمانان عنوان می‌شود، عمدتا مربوط به این استان شرقی است. این استان مرزی در سال‌های گذشته تبدیل به مرکز فعالیت‌های گروه‌های وهابی تحت حمایت عربستان سعودی و گروه‌های «پان ترک» منبعث از ترکیه هستند. تفاوت نگاه حکومت چین به اویغورها در برابر دیگر مسلمانان در موضوع دخالت‌های سعودی و ترکیه نهفته است. بارزترین تفاوت بین دو گروهی که هویی‌ها و اویغورها، مواضع دولت این کشور درباره آنهاست که به‌نوعی مسلمانان هویی را «مسلمان خوب» و الگویی مناسب برای دیگر مسلمانان و اویغورها را «مسلمان بد» معرفی می‌کند.

 

اویغورها و آغاز تجزیه‌طلبی

چالش حکومت چین با ایغورها اگر چه سابقه نزدیک به یک قرنی دارد اما تشکیل و فعالیت دو گروه جدایی‌طلب «جنبش اسلامی ترکستان شرقی» و «کنگره جهانی اویگور» در منطقه سین‌کیانگ که مرکز آن شهر «ارومچی» است، باعث شد تا فضای حاکم بر این منطقه نسبتا امنیتی شود. سازمان جدایی‌طلب ترکستان شرقی مهم‌ترین جریان جدایی‌طلب در منطقه ترکستان شرقی (سین کیانگ) است. پس از فروپاشی شوروی در اواخر دهه 80 میلادی، پکن سیاست «درهای باز» را دنبال کرد و همین مساله باعث قوت گرفتن این گروه‌ها شد. سال 1992 میلادی، سازمان ترکستان شرقی با حمایت مالی ترکیه و چند کشور اسلامی دیگر، کنفرانسی در شهر استانبول ترکیه برگزار کرد. مهم‌ترین تصمیمات اتخاذشده در آن، تاکید بر تشکیل دولت ترکستان شرقی بود.

تا سال 1996 میلادی شاخه‌های سازمان جدایی‌طلب ترکستان شرقی در نشست‌ها و کنفرانس‌های خود بیش از آنکه بر صبغه دینی و اسلامی جنبش تاکید کنند، تلاش کردند با بین‌المللی‌کردن قضیه ترکستان شرقی و تمرکز بر مقوله حقوق بشر، آزادی بیان و آزادی مذهب، به آن بُعد بین‌المللی داده و پکن را تحت فشار بگذارند. سازمان جدایی‌طلب ترکستان شرقی در کنفرانس دسامبر 1999 میلادی در استانبول ترکیه، اعلام کرد که از این پس، سازمان جدایی‌طلب ترکستان شرقی خط‌مشی مبارزه مسلحانه را برای تشکیل دولت مستقل در ترکستان شرقی دنبال خواهد کرد. برای تحقق این هدف، سازمان جدایی‌طلب ترکستان شرقی، شمار زیادی از عناصر خود را برای دیدن دوره‌های نظامی و میدانی به افغانستان، چچن و منطقه کشمیر اعزام و برای آموزش‌دادن رهبران، اعضای بارز و فرماندهان سازمان بیش از 20 پایگاه و اردوگاه آموزشی - نظامی در کشورهای آسیای مرکزی و غرب آسیا و افغانستان دایر کرد و با کمک و حمایت بازرگانان و تجار اویغوری مقیم عربستان سعودی، مقادیر زیادی سلاح و تسلیحات و تجهیزات نظامی از ریاض و شیوخ عرب حوزه خلیج فارس خریداری کرد.
 

فروش اویغورها به داعش

روز گذشته یکی از مسئولان ارشد چینی اعلام کرد برخی اویغورهای ساکن استان «سین کیانگ» ینجیانگ در غرب چین کارت‌های شناسایی ترکیه‌ای از دیپلمات‌های ترک مقیم کشورهای جنوب شرق آسیا دریافت می‌کنند و سپس به ترکیه فرستاده می‌شوند تا به گروه‌های تروریستی همچون داعش فروخته شوند. به گزارش «العالم» به نقل از «میدل ایست آنلاین» تونگ بیشان، رئیس بخش تحقیقات جنایی وزارت امنیت عمومی چین در جمع خبرنگاران در پکن گفت: «بدون شک اویغورها چینی هستند، ولی سفارتخانه‌های ترکیه کارت‌های شناسایی ترکیه‌ای به آنها می‌دهند.»

سرنوشت اویغورهایی که توسط دیپلمات‌های ترکیه‌ای به این کشور قاچاق می‌شوند چه می‌شود؟ این گروه قومی پس از انتقال به ترکیه به وسیله گروه تروریستی «جنبش اسلامی ترکستان شرقی»  جذب می‌شوند. جنبش اسلامی ترکستان شرقی که 120 سال قبل به‌منظور پیگیری حقوق اویغورها در ترکستان شرقی تشکیل شده است توسط سرویس‌های جاسوسی غربی و نیز سازمان جاسوسی ترکیه و عربستان سعودی دچار استحاله فکری شده و با انحراف از عقاید و اهداف اولیه، به گروهی تکفیری تبدیل شده است. طی پنج سال اخیر دولت و سازمان اطلاعاتی ترکیه و عربستان سعودی، صدها نفر از این اقلیت را در پادگان‌های آموزش نظامی ترکیه آموزش و حداقل در قالب یک تیپ هزار نظامی مجهز به تسلیحات سنگین (توپخانه، تانک، نفربر و... ) را داخل خاک سوریه و زیر پرچم القاعده به‌کارگیری کرده است. دولت ترکیه و سازمان جاسوسی آن طی سال‌های گذشته حمایت‌های گسترده‌ای را از اویغورها به عمل آورده و با انتقال هزاران نفر از این اقلیت به ترکیه، به آنها تابعیت ترکیه اعطا کرده است.

 

بیعت با داعش در سوریه

«جنبش اسلامی ترکستان شرقی» یکی از گروه‌های تشکیل‌دهنده سازمان جدایی‌طلب ترکستان شرقی، پس از اعلام مشی سیاسی، مورد حمایت و پشتیبانی گسترده از سوی گروه تروریستی «القاعده» قرار گرفت که در آن زمان به رهبری «اسامه بن‌لادن» در افغانستان فعالیت داشت. رهبر این جریان حتی با اسامه بن لادن دیدار خصوصی داشت و پس از آن بود که اعضای این جنبش در کوهستان‌های مرزی افغانستان و پاکستان آموزش نظامی دیدند. بنابر اعلام منابع امنیتی چینی این گروه‌های جدایی‌طلب طی دهه 90 میلادی 250 عملیات تروریستی را در چین انجام داده‌‌اند که منجر به کشته و زخمی‌شدن 600 نفر شده است. با آغاز بحران در سوریه در سال 2011، جنبش اسلامی ترکستان شرقی نیز مانند دیگر گروه‌های تندروی تکفیری، به دنبال اعزام نیرو به سوریه بود. عناصر تکفیری منطقه ترکستان شرقی، در ابتدای بحران سوریه به صورت فردی از خاک ترکیه که از بزرگ‌ترین حامیان جنبش اسلامی ترکستان شرقی است، راهی سوریه می‌شدند، اما با افزایش تعداد و گردهم آمدن آنها کنار یکدیگر در سوریه به یکی از گروه‌های تروریستی فعال در این کشور تبدیل شدند.

در همان زمان «عماد مصطفی» سفیر سوریه در چین گفت که «بنا بر اطلاعات ما حدود ۳۰ جوان اویغور برای گذراندن دوره آموزش نظامی به پاکستان رفته‌اند و قرار است از آنجا راهی ترکیه شوند. این جوانان به‌منظور شرکت در جنگ با سوریه در پاکستان مهارت‌های نظامی را آموزش می‌بینند.» اویغورهای تکفیری در ابتدا به صفوف گروه تکفیری «جبهه النصره»، به‌عنوان شاخه رسمی القاعده در سوریه ملحق شدند. برخی نیز به گروه تروریستی «احرار الشام» پیوستند، با اعلام موجودیت و فعالیت گروه تروریستی تکفیری «داعش» در سوریه اویغورهای تکفیری به صفوف این گروه ملحق شدند و هم‌اکنون بسیاری از آنها در داعش فعالیت دارند.
 

۵ هزار اویغور در سوریه

تازه‌ترین آمار نشان می‌دهد حدود پنج هزار نفر از اعضای جنبش تکفیری ترکستان شرقی در سوریه حضور دارند. این آمار را مصطفی عماد سفیر سوریه در چین داده است. او گفته «حدود پنج هزار نفر از اویغورهای چینی از منطقه سین‌کیانگ در گروه‌های تروریستی مختلف در سراسر سوریه در حال جنگیدن هستند و پکن باید نسبت به این مساله به‌شدت نگران باشد.» عماد مصطفی سفیر سوریه در چین به «رویترز» گفت: «در حالی که اویغورها در حال جنگ با داعش هستند، اکثر آنها تحت بنر اصلی خود و با هدف دستیابی به آرزوهای جدایی‌طلبانه مبارزه می‌کنند.» اما این تروریست‌های چینی در کدام مناطق سوریه حضور دارند؟

به گزارش منابع رسمی سوریه، گروه تروریستی تکفیری جنبش ترکستان شرقی از ابتدای بحران در سوریه از سوی سازمان اطلاعات و امنیت ترکیه «میت» آموزش دیده و تسلیح شده و تحت پس از بیعت با گروه تروریستی تکفیری بین‌المللی «القاعده» وارد استان‌های حلب و ادلب در شمال سوریه شده‌اند. از مهم‌ترین عملیات‌های تروریست‌های جدایی‌طلب چینی در سوریه می‌توان به عملیات اشغال ادلب، محاصره شهرهای شیعه‌نشین فوعه و کفریا، نبل و الزهرا در حلب و اشغال فرودگاه نظامی ابوالظهور در غرب ادلب اشاره کرد. طبق برآوردهای نظامی سازمان امنیت ترکیه حدود 1500 نفر از تروریست‌های چینی را پس از طی دوره‌های آموزشی ویژه به صورت گردشی در محورهای مختلف عملیاتی حلب و ادلب به‌کار گرفته است. این تروریست‌ها حتی یگان ویژه کودکان جنبش تروریستی ترکستان شرقی را نیز در خاک سوریه راه‌اندازی کرده‌اند. در این یگان به کودکان آموزش‌های نظامی و عقیدتی داده می‌شود.

 

آمریکا و اویغورها

در همان سالی که گروه‌های جدایی‌طلب چین، از آغاز مبارزات مسلحانه در چین خبر دادند، آمریکا اولین گزارش خود از اوضاع ساکنان ترکستان شرقی و وضعیت حقوق بشر در این منطقه و نقض این حقوق توسط دولت چین را صادر کرد. از همان سال به بعد، قضیه ترکستان شرقی به اهرم فشار آمریکا و کشورهای غربی علیه پکن تبدیل شد تا به واسطه آن چین را تحت فشار قرار دهند.

این کشورها برای دامنه‌دار بودن این فشار، اقدام به راه‌اندازی شبکه‌های رادیویی و تلویزیونی و انتشار مطبوعات و افتتاح مراکز چاپ و نشری کردند که هدف مشترک تمام آنها تحریک و ترغیب ساکنان این منطقه برای افزایش فعالیت‌های خود با هدف جدایی از دولت چین و به دست‌آوردن استقلال ترکستان شرقی بود. اما حوادث 11 سپتامبر 2001 میلادی باعث شد سازمان جدایی‌طلب ترکستان شرقی که از سوی القاعده، طالبان و کشورهای غربی و در رأس آنها آمریکا حمایت می‌شد، باعث شد تا جنبش اسلامی ترکستان شرقی از سوی آمریکا در فهرست تروریسم و تحت پیگرد قرار گیرد. اما حضور این گروه تروریستی در سوریه و نقش‌آفرینی در پازلی که آمریکا با مشارکت ترکیه، عربستان و قطر در سوریه طراحی کرده بود، باعث شد تا آمریکا حمایت‌های پشت‌پرده خود از این جریان تکفیری را از سر بگیرد.

اکنون و با روی کار آمدن دونالد ترامپ و سیاست‌های تهاجمی او علیه کشورها، این کشور برای افزایش فشار بر چین، سیاست‌های حمایتی خود را از این جنبش در چین از سر گرفته است. بر همین اساس هم مایک پمپئو وزیر خارجه آمریکا در توئیتی بدون اشاره به دلیل ایجاد جو امنیتی در استان سین‌هیانگ چین و برخورد با اقلیت اویغورها، تلاش کرده تا با سوءاستفاده از مسلمان بودن این قوم، از تناقض سیاست‌های ایران در حمایت از مسلمانان بگوید.

 

نظر شما
جوان آنلاين از انتشار هر گونه پيام حاوي تهمت، افترا، اظهارات غير مرتبط ، فحش، ناسزا و... معذور است
تعداد کارکتر های مجاز ( 200 )
پربازدید ها
پیشنهاد سردبیر
آخرین اخبار