انتخاب مجدد یک بانوی ورزشکار به عنوان پرچمدار کاروان کشورمان در افتتاحیه بازیهای آسیایی را باید به فال نیک گرفت. در روزهایی که هجمههای زیادی علیه بانوان ایران در رسانههای غربی مطرح میشود، پرچمدار شدن یک بانو میتواند پاسخ محکمی به جوسازیهای غربیها باشد که سعی در منزوی نشان دادن بانوان ایرانی دارند. البته درخشش بانوان ورزشکار کشورمان در سالهای اخیر در رقابتهای مختلف هم نقش زیادی در خنثی کردن سیاهنماییها داشته و توانسته چهرهای مقتدر از بانوی ایرانی در محافل ورزشی دنیا نشان دهد. بهرغم مشکلاتی که ممکن است بانوان ایرانی با آن روبهرو باشند، اما آنها توانستهاند روی سکوهای جهانی و آسیایی بایستند. مانند بازیهای آسیایی که از چند روز آینده در اندونزی آغاز میشود در رشتههای مختلف ورزشی مانند ووشو، کاراته، تکواندو، قایقرانی، تیراندازی و چندین رشته دیگر، بانوان کشورمان شانسهای اصلی مدال هستند و پیشبینی میشود که بتوانند سهم قابل توجهی در مدالهای کاروان ایران در جاکارتا داشته باشند.
در چنین شرایطی پرچمداری یک بانوی ورزشکار از نظر خیلیها بهترین انتخابی بود که میتوانست صورت گیرد، انتخابی نمادین که نشان از توجه ویژه متولیان ورزش به بانوان ورزشکار دارد. با وجود این، اما به نظر میرسد توجه به ورزش بانوان نباید تنها در چنین انتخابهای نمادینی خلاصه شود. اینکه هم در المپیک ریو و هم در بازیهای آسیایی یک بانو به عنوان پرچمدار، پیشاپیش کاروان ایران حرکت کند قابل تقدیر است، اما ورزش بانوان به حمایتهایی فراتر از انتخابهای نمادین نیاز دارد. حمایتهایی که با توجه به ظرفیتها و پتانسیلهای بالایی که در ورزش کشورمان در بخش بانوان وجود دارد، میتواند به افتخارآفرینیهای بیشتری در مسابقات بینالمللی منتهی شود.
با وجود این ظرفیت بالا، اما ورزش بانوان از کمبودهای زیادی رنج میبرد، کمبودهایی که سبب شده تا بانوان نتوانند در شرایطی برابر با رقبای خارجیشان در مسابقات رقابت کنند و در شرایط نابرابری از نظر امکانات تمرینی و اردویی آماده مسابقات آسیایی و جهانی میشوند، مسئلهای که سبب شده تا یک بانوی ورزشکار نتواند در رقابتهای بینالمللی از تمام تواناییهایش استفاده کند. در چنین شرایطی همانطور که با انتخاب یک بانو به عنوان پرچمدار سعی میشود جایگاه زن ایرانی به رخ جهانیان کشیده شود، در بخش زیرساختها و امکانات نیز باید آن توجه و حمایت لازم هم صورت گیرد. حمایتهایی که امروز در مقایسه با ورزش مردان بسیار ناچیز است و یکی از مهمترین گلایههای بانوان قهرمان کشورمان است، قهرمانانی که انتظار دارند حداقل امکاناتی که برای درخشش در رقابتها نیاز دارند برایشان فراهم شود.
بنابراین متولیان ورزش از وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک گرفته تا فدراسیونهای ورزشی باید همان حمایت و توجهی را که نسبت به انتخاب نمادین بانوان به عنوان پرچمدار دارند، متوجه مشکلات و کمبودهای بانوان ورزشکار نیز بکنند و نسبت به رفع این مشکلات اقدامات لازم را انجام دهند. البته در سالهای اخیر برای ایجاد زیرساختهای مناسب در ورزش بانوان فعالیتهایی صورت گرفته، اما چنین فعالیتهایی با توجه به پتانسیل بالای ورزش بانوان اندک و ناچیز است. حمایت و فعالیتها باید هموزن افتخارات و ظرفیتی باشد که در ورزش بانوان کشورمان وجود دارد. باید شرایط را طوری فراهم کرد که بانوان ورزشکار ایرانی با دلگرمی و آمادگی بیشتری در رقابتها حضور پیدا کنند، مسئلهای که میتواند موفقیتهای بانوان را دوچندان کند.