براي جلوگيري از بروز يك ناهنجاري يا قانون‌شكني يا بي‌اخلاقي بايد ابتدا فرهنگ‌سازي كرد. بايد اول جلوي شرايط و راه‌هاي بروز آن را گرفت و بعد براي خاطيان و مرتكبان جرائم، تنبيه و جريمه در نظر گرفت. اين بديهي‌ترين و مرسوم‌ترين راه جلوگيري و مبارزه با تخلف و بي‌اخلاقي است. با اين حال گويا در فوتبال به ظاهر حرفهاي ايران حتي در اين خصوص هم نارسايي و اعمال سليقه‌هاي من‌درآوردي وجود دارد وقتي كه مسئولان انضباطي حتي تحمل شنيدن صداي اعتراض را هم ندارند.
ديروز رئيس كميته انضباطي اعلام كرد كه عوامل تيم‌ها در اظهارنظرهاي پيش و بعد از بازي‌هاي خود در خصوص مقامات برگزاركننده مسابقات يا داوري شكايت و اعتراض نكنند، چراكه به زعم جناب حسن‌زاده اينكار باعث تشويش اذهان عمومي مي‌شود و مصداق توهين و اهانت به ديگران است.
بيان اين حرف ناخودآگاه اظهارنظر جالب چند سال قبل علي دايي را به يادمان آورد، وقتي كه از او خواستند صعه‌صدر نشان دهد و او در پاسخ گفت: «اگر يك ورزشكار به خانواده شما توهين كند صعه‌صدر نشان مي‌دهيد؟» حالا قصه همان قصه است. رئيس كميته انضباطي مي‌خواهد صداي هرگونه اعتراض به داوري، برنامهريزي به مسابقات و اعمال سليقه‌هاي گاه و بي‌گاه را ساكت كند بدون آنكه راهكار و چاره‌اي براي اصل اين ماجرا در نظر گرفته باشد.
22 هفته از ليگ برتر گذشته، رقابت‌هاي ليگ دسته اول هم در جريان است و بر كسي پوشيده نيست كه اشتباهات تأثيرگذاري از سوي داوران صورت گرفته، چقدر در برنامهريزي ضعف داشته‌ايم و چه اتفاقات تلخي در ورزشگاه‌ها رخ داده است. سؤال اينجاست، آيا نبايد جلوي اين همه نقص و ايراد را گرفت؟ آيا اينكه صرفاً اعلام كنيم كسي حق اعتراض لفظي را ندارد و بايد مكاتبه صورت گيرد، مشكلات فوتبال باشگاهي را حل مي‌كند؟ و آيا نبايد فكري اساسي براي نواقص و معضلات فوتبال كرد؟
اينها سؤالاتي است كه قاعدتاً بايد مسئولان فدراسيون فوتبال از جمله مسئولان كميته انضباطي به آنها پاسخ دهند، اما آقايان در عين ناباوري به فكر پاك كردن صورت مسئله و پنهان كردن آن هستند. مربي يك تيم وقتي با ناداوري روبه‌رو مي‌شود بايد فرياد اعتراض را به گوش هوادار برساند. بايد اعلام كند كه در حقش ناداوري شده، اما كميته انضباطي مي‌خواهد او را از حق فرياد زدن هم محروم كند آن هم در شرايطي كه به گفته خود آقاي رئيس بسياري از گزارش‌هاي داوري ناقص و پرايراد به اين كميته مي‌رسد. حالا تصور كنيد يك مربي و يك باشگاه يا تيم حتي در صورت شكايت كتبي چه جوابي قرار است بگيرد.
كليت حرفهاي رئيس كميته انضباطي درست است، بايد جو حاكم بر فوتبال آرام باشد. نبايد توهيني صورت گيرد و اين امر محقق نمي‌شود مگر آنكه بزرگان تيم‌ها از مربي گرفته تا كاپيتان اين موارد را رعايت كنند، اما كاش مسئولان فوتبال و كميته انضباطي قبل از چنين اظهارنظرهايي راهكار مناسب براي جلوگيري از اين قبيل مسائل را هم ارائه مي‌دادند، كاش به رشد سطح داوري هم مي‌انديشيدند و اي كاش برنامه‌ريزي‌هاي حرفه‌اي‌تري را براي فوتبال باشگاهي در نظر مي‌گرفتند، آن وقت مي‌شد از مربي و مسئول تيم خواست اعتراض نكند و فرياد نكشند تا خداي نكرده نه اذهان عموي تشويش و نه به كسي توهين شود!
