ترامپ اجازه نداد كه روحاني مزه «بازگشت عزت به پاسپورت ايراني» را بچشد. هر چند پيش از اين اوباما هم به سفير روحاني براي سازمان ملل ويزا نداد. در همين دولت يازدهم بارها پاسپورت ايرانيان بي عزت شد و در همين دولت سفر حج نيز به هم خورد. حالا ميپرسند «اينكه ديگر نه ميتوانيم به مكه و خانه خدا برويم و نه به امريكا و خانه شيطان، از اعتدال دولت سرچشمه گرفته است يا از تدبير او؟!»
به هرحال معلوم نيست ناراحتي روحاني از ديوار كشيدن ترامپ بين ايران و امريكا به خاطر چيست. چون بعيد است كه نگران سفر افراد خاص در دولت باشد كه با گرين كارت امريكا مشكل خاصي نخواهند داشت. عموم مردم ايران هم كه راهي به امريكا ندارند. ميماند كساني كه خون مردم را در شيشه ميكنند تا سالي دست كم يك بار بتوانند پز سفر به امريكا را بدهند. رئيس جمهور محترم قطعاً قسم ياد نكرده است كه براي اين عده نگران باشد.
اما روحاني براي تلافي چه راههايي دارد؟ شايد بگوييم راه ندادن امريكاييها به ايران تضمينكننده هيچ فايدهاي نيست. پس عملاً راه تلافي براي روحاني بسته است و براي رئيسجمهور محترم ايران جز آنكه از ديوار ترامپ ابراز بيزاري كند، چارهاي نميماند. يادآوري اينكه در تبليغات انتخاباتياش قول داده بود كه عزت را به پاسپورت ايراني باز ميگرداند، برايش ناراحتكنندهتر ميشود و ميداند كه رقبا در انتخابات 96 اين مهم را به طنز و كنايه فراوان به رخ او ميكشند كهآفرين براين اعتدال كه در دولت تو هم از خانه خدا بازمانديم و هم از خانه شيطان!
روحاني احتمالاً با يك «اعتدال» ديگر هم در دولت ترامپ روبه رو ميشود. وقتي بهزودي خواهد ديد كه در مقابل «كندي اجراي برجام در دولت اوباما» با «سختگيري اجراي برجام در دولت ترامپ» مواجه شده است. هرچند كندي و سختگيري از يك جنس هستند، اما به درد جفت و جور كردن نوع خاصي از اعتدال ميخورند!
به هرحال بعيد است صداي رئيسجمهور محترم ما و اعتراضاتش به گوش ترامپ برسد، همانطور كه توصيههاي خطيب محترم جمعه به گوش او نميرسد. او حالا ميزبان نخست وزير انگليس است و حرفهاي پيرزن مستأصل انگليسي كه «دوباره با هم رهبري جهان را به عهده خواهيم گرفت»، آن قدر مستش كرده است كه گوش به روي حرف همه دنيا ميبندد.
كاش دولت ما سرانجام ميآموخت كه با مردم خود سخن بگويد تا نيازي به تأسف خوردن از رفتار امريكا نداشته باشد.