اشتباهات ديگر صداي همه را درآورده است. برانكو كه كمتر به داوري اعتراض مي‌كرد حالا صراحتاً مي‌گويد كه عصباني است و نمي‌تواند باور كند اين اتفاقات سهوي باشد، خداداد هم فرياد مي‌زند كه يا بازي را تكرار كنيد يا سه امتياز ما را بدهيد. البته پر هم بيراه نمي‌گويند. ارزش امتيازها و گل‌هاي زده در نيم‌فصل دوم براي تيم بسيار بالاست. پرسپوليس تجربه از دست رفتن قهرماني به دليل تفاضل گل كمتر را چشيده و خداداد هم خوب مي‌داند اين امتيازهايي كه يكي پس از ديگري به بهانه اشتباهات داوري از دست مي‌رود، مي‌تواند آخر فصل تيم او را روانه ليگ پايين‌تر كند. حال آنكه نه فقط سرمربي پرسپوليس و سياه‌جامگان كه اكثر مربيان ليگ از اين روند شاكي و ناراضي هستند، اما به نظر نمي‌رسد قرار بر اين باشد كه در پي اين اعتراض‌ها دست‌شان به جايي برسد.
بله، اشتباهات داوري جزئي از فوتبال است، اما نه هر اشتباهي! اشتباهي كه به يك اوت، كارت زرد يا خطاي ميانه ميدان ختم شود و تأثير چنداني در روند بازي نداشته باشد را مي‌توان به خطاي انساني ربط داد و پذيرفت، اما وقتي كار به جايي مي‌رسد كه بازيكن با دست به خود پاس داده و گل مي‌زند، يا بازيكن دوكارته تا انتهاي بازي در زمين مي‌ماند، برخورد توپ به سر بازيكن به ضرر تيمش پنالتي اعلام مي‌شود، ديگر نمي‌توان به بهانه اينكه اشتباهات داوري نيز جزئي از فوتبال است و چشم برآنها بست. بي‌توجهي‌ها كه در واقع شانه خالي كردن آقايان از زير بار مسئوليت است، باعث شده شكافي عميق بين جامعه داوري و فوتبال ايجاد شود و حالا به صراحت مي‌توان گفت كه مردان سياه‌پوش ميدان‌ها، منفورترين‌هاي فوتبال هستند، اما آيا دليل تمام اين نفرت كه گاه در بدترين شعارها از روي سكوها خود را نشان مي‌دهد و گاه در قالب اعتراض مربيان، به قضاوت‌هاي مشكوك داوران برمي‌گردد يا عدم مديريت مسئولان كميته داوري است كه اين بلبشو را به راه انداخته است؟
بدون شك بايد اشتباهات داوري مورد بررسي‌هاي موشكافانه قرار گيرد، نه فقط چون اذهان عمومي دچار شك و ترديد نشود و ديدش به جامعه داوري تغيير نكند. بلكه از آن جهت كه حتي اگر اشتباهات، خطاي انساني هم هست، مورد بررسي قرار گرفته و اقدامي براي عدم تكرار آن شود، اما آنچه همواره در چنين موقعيت‌هاي خطيري شاهد آن بوده‌ايم، تصميمات و اقدامات آني و ضرب‌الاجلي بوده است. تصميماتي كه هرگز نتوانسته گره از اين مشكل باز كند.
كميته داوران كه پيش از اين با حمايت‌هاي همه‌جانبه، حاضر به پذيرفتن اشتباهات داوري نبود و تنبيهي هم اگر در نظر مي‌گرفت و آن را رسانه‌اي نمي‌كرد، حالا طي اقدامي غيرمنتظره، دو داور را در كمتر از 24ساعت محروم مي‌كند، اما آيا محروميت مشكل قضاوت‌هاي بحث‌برانگيز را حل مي‌كند يا اين تصميم آني راه فرار جديد مسئولان براي انداختن توپ به زمين داوران و كنار كشيدن خود از وسط ماجراست؟
داور خاطي بايد مورد مؤاخذه قرار گيرد. اين مسئله بدون شك به سود خود او هم خواهد بود تا مرتبه ديگر، قضاوت بهتري ارائه دهد، اما آيا آموزش‌هاي لازم در پي هر يك از اين اشتباهات فاحش تأثيرگذار به داوران داده مي‌شود و گامي براي پيشرفت آنها برداشته مي‌شود يا دانش آنها به همان چيزي خلاصه مي‌شود كه روز اول آموخته‌اند و چند جلسه كلاس توجيهي نصفه و نيمه‌اي كه ابتداي فصل برپا مي‌شود؟ در واقع با اندكي تأمل مي‌توان دريافت مقصران اصلي اشتباهات داوري، قبل از آنكه قاضيان ميدان باشند، مسئولان كميته داوري هستند. نفراتي كه كوبل‌هاي داوري را مي‌نويسند و بي‌توجه به حساسيت‌ها، توانايي‌هاي داوران و با توجه به اشتباهات قبلي، بازي‌هايي را براي آنها انتخاب مي‌كنند كه قبل از شروع، تنش‌هاي خاص خود را دارند و مي‌توانند در نحوه قضاوت مردان سوت به دست ميدان‌ها تأثير مستقيم داشته باشد.
محروميتي كه امروز براي دو داور خاطي هفته هجدهم در نظر گرفته شده، بدون شك نمي‌تواند پرونده اشتباهات داوري را بسته و مانع از تكرار اتفاقات اخير باشد؛ چراكه قبل از هر چيز تصميمي شتاب‌زده است براي آنكه مقصران اصلي بتوانند خود را پشت آن پنهان كرده و نقطه‌اي بر سرخط انتقادها بگذارند. تصميمي كه بيش از هر چيزي به ضرر جامعه داوري است.
