بي توجهي به شرايط توپوگرافي و عدم بررسي هاي کارشناسانه در زمان طراحي از دلايل توقف پروژه عنوان شده

قطار ميانه- اردبيل با صرف 300 ميليارد هزينه به ايستگاه بلاتكليفي رسيد

12 سال پيش عمليات اجراي راه آهن ميانه – اردبيل به عنوان يکي ازمطالبات مهم ساکنان طرفين آغاز شد و با اينكه آهنگ كندي داشت اما تا سال 94 با صرف هزينه اي بالغ بر 300 ميليارد تومان پيش مي رفت. پروژه اي كه از همان ابتدا با اما و اگرهايي شروع و پس از گذشت چند سال با موانع بزرگي مواجه شد، که بي توجهي به شرايط توپوگرافي و عدم بررسي هاي کارشناسي و مطالعات دقيق در زمان طراحي پروژه را بيش از پيش نمايان مي کرد. مشکلاتي که به ايجاد اختلاف نظرها در خصوص تداوم روند ساخت اين پروژه در شرايط فعلي و در نهايت پس از صرف هزينه هاي هنگفت به توقف و بلاتکليفي انجاميد .

در سال۱۳۸۴پروژه ساخت خط ریلی میانه –اردبیل به طول ۱۷۵ کیلومتراز ایستگاه زاویه در شهرستان میانه واقع در استان آذربایجان شرقی آغازو مقرر شد به تدريج وارد منطقه کوهستاني شده و به شهرستان اردبيل برسد. به دليل اهميت ايجاد ارتباط بين شهرستان میانه به عنوان شاهراه ارتباط ریلی شمالغرب و اردبيل به عنوان دروازه تجارت خارجي از مرزهاي شمالي، مدت زمان اتمام پروژه 5 سال در نظر گرفته شد. سال 91 عمليات احداث ايستگاه راه اهن مرکزي نيز اغاز شد و درنهايت قرار بود تا سال 95 قطار ميانه به اردبيل برسد.

‌از آنجا که مسير عبور اين خط آهن در منطقه اي کوهستاني واقع شده و براي احداث آن نياز به حفر چندين تونل و ساخت پل بود، از چند سال پيش برخي کارشناسان و مسئولان از جمله نمايندگان مردم اردبيل در مجلس نهم معتقد بودند مسير راه آهن میانه به اردبیل به دلیل وجود تونل‌های فراوان و دره‌های زیاد؛ بسیار خطرناک است و از انجا که پس از اتمام پروژه احتمال رانش زمین و ریزش کوه و خرابی پل ها وجود دارد، چاره اي جز توقف اين پروژه ملي و جابجايي مسير اين خط اهن وجود ندارد. ضمن اينکه اين جابجايي مي تواند سبب کاهش هزينه هاي مسير راه اهن سراب اردبيل نيز شود. اما اين نظرات با تعويض نمايندگان مجلس مسکوت ماند و حالا برخي از نمايندگان مجلس دهم مصرند اين خط آهن با همين شرايط بايد هر چه سريع تر تکميل و به بهره برداري برسد. چرا که معتقدند تاکنون به طور میانگین سالانه حدود ۳۰میلیارد تومان اعتبار برای اين پروژه صرف شده و در صورت ادامه این روند با احتساب مبالغ کلان مورد نیاز، حداقل در حدود ۱۵۰۰ میلیارد تومان لازم است که با توجه به شرایط فعلي اقتصادی و مالی دولت، اتمام آن بیش از ۴۰ سال طول مي کشد و اردبيل همچنان از داشتن خط آهن محروم مي ماند!

اين تنها گوشه اي از مشکلات اين پروژه است چرا که حالا بحث جانمايي ايستگاه راه اهن اردبيل هم مزيد بر علت شده و مي توان گفت پروژه ملي مذکور را معلق کرده است.

جانمايي نامناسب ايستگاه مشکل ديگر!

سال 91 همزمان با عمليات کلنگ زني ايستگاه مرکزي راه آهن اردبيل در مسافتي د رحدود 10-15 کليومتري شهر اردبيل وزير راه وقت اعلام کرده بود امکان انتقال پروژه ایستگاه راه‌آهن به مکانی مناسب‌تر قابل بررسی است! اظهاراتي که نشان مي دهد از همان زمان ترديدهايي در خصوص جانمايي نامناسب مکان ايستگاه وجود داشته و حالا پس از گذشت 4 سال برخي مسئولان استان از جمله استاندار اذعان مي کنند ایستگاه قطار اردبیل در منطقه‌ای بادخیز و برف‌گیر قرار دارد که با کوچکترین تغییرات هوایی به خصوص در فصل زمستان می‌تواند دسترسی شهروندان به ایستگاه راه‌آهن را سخت و سبب ايجاد مخاطرات جانی و مالی شود. از اين رو شهروندان خواستار توقف هر چه سريعتر اجراي پروژه ايستگاه راه اهن اردبيل در مکان فعلي هستند!

موانع موجود برسر راه اتمام اين پروژه به خوبي نشان مي دهد که به دليل ضعف ناشي از مطالعات و طراحي هاي اوليه، مسسير راه اهن اردبيل –ميانه با توجه به مشخصات زمین‌شناسی و ژئوتکنیکی خاص با پیچیدگی‌های فنی و اجرایی روبرو شده که جز با تصميم گيري هاي دقيق و برنامه ريزي اصولي رفع نخواهد شد. اين در حالي است که همچنان اختلاف نظرها در خصوص تداوم پروژه به شيوه فعلي و توقف و جابجايي آن ادامه دارد و با اين تفاسير معلوم نيست ارزوي ديرينه اردبيلي ها براي پيوستن به شبکه مرکزي راه اهن کشور تا چه زماني به طول مي انجامد.