چند روزي است كه خبر تكان‌دهنده فساد عظيم مالي در صندوق ذخيره فرهنگيان، درد ديگري بر درد دلسوزان كشور افزوده است. آنان كه دلسوزند و حقوق مردم و خصوصاً حقوق اقشار ضعيف جامعه از نظر اقتصادي برايشان مهم است با شنيدن اخبار فساد و اختلاس و دست بردن در جيب مردم، جز غم و غصه چيز ديگري بر دل‌هايشان نمي‌نشيند، اما كساني هم هستند كه به اين قبيل موضوعات، صرفاً از دريچه تنگ منافع حزبي و جرياني نگريسته و بر همين مبنا از خود واكنش نشان مي‌دهند. اگر از منظر اين افراد، فساد و اختلاس در اردوگاه رقيب رخ داده باشد، بايد تمامي ظرفيت‌هاي رسانه‌اي و تريبون‌هاي در اختيار را به كار گرفت و با منطق يك كلاغ، چهل كلاغ و با شيوه و روش هدف وسيله را توجيه مي‌كند، با پردازش‌هاي خاص نسبت به آن فساد، رقيب را آنچنان لگدمال كرد كه از ديده‌ها فرو نشيند.
اما اگر چنين فسادها و اختلاس‌هايي در اردوگاه اين حضرات رخ دهد، اول با سكوت بعد با انكار و سپس با هزار و يك دليل، آن را توجيه كرده و در نهايت هم رقيب را زمينه‌ساز و بسترساز آن فساد و اختلاس معرفي مي‌كنند.
صحبت اندر حكايت دو فساد بزرگ، يكي در دولت دهم و ديگري در دولت يازدهم است. وقتي اخبار فساد 3 هزار ميليارد توماني در زمان دولت دهم رسانه‌اي شد، دل دلسوزان واقعي به درد آمد و ضمن محكوم كردن آن، از دستگاه قضا خواسته شد تا با دقت و قاطعيت با مفسدان اقتصادي برخورد شود.
بررسي‌ها نشان مي‌دهد كه در آن زمان، رسانه‌هاي متعلق به جبهه انقلاب، نيروهاي ارزشي و اصولگرا، براساس اصول و ارزش‌ها در راستاي صيانت از حقوق ملت و مبارزه با فساد، چنين رويكردي را در پيش گرفته، ضمن اطلاع‌رساني و روشنگري در سطح افكار عمومي، پيگير موضوع از طريق دستگاه قضا براي محاكمه و مجازات مفسدان شدند. در آن دوران رسانه‌هاي جبهه اصلاحات، آن فساد را به گونه‌اي زير ذره‌بين بردند كه گويا در تاريخ بشر، چنين فسادي در اين سطح و حجم رخ نداده است.
جبهه اصلاحات و افزون بر آن اهل تدبير و اعتدال، با چنين رويكرد رسانه‌اي نسبت به آن فساد مالي تا به امروز تنور خود را گرم نگه داشته و همواره نان داغ و كباب داغ خورده‌اند، اما اكنون در اردوگاه اين جماعت، يك فساد نزديك به سه برابر آن فساد 3 هزار ميلياردي، خبرش رسانه‌اي شده است. به طور قطع آنان كه دلسوزند و با بصيرت و دورانديش، نفس وقوع چنين فسادهايي، صرف‌نظر از اينكه مفسدان به كدامين اردوگاه تعلق دارند، آزارشان مي‌دهد. اكنون رسانه‌هاي جبهه انقلاب و نيروهاي ارزشي با همان معيارها و ملاك‌هايي كه با فساد 3هزار ميلياردي برخورد كردند، با اين فساد برخورد مي‌كنند و از مسئولان و خصوصاً قوه قضائيه خواهان رسيدگي جدي به اين پرونده 8 هزار ميليارد توماني هستند. حق هم همين است. فساد بد است و بايد با مفسدان مالي، اقتصادي و اخلاقي، صرف‌نظر از عقبه سياسي و اردوگاه جناحي آنان برخورد شود.
زماني در اين كشور، فساد ريشه‌كن خواهد شد كه تمامي نخبگان سياسي و مذهبي، تمامي جريان‌ها و گروه‌هاي سياسي، در مبارزه با فساد اقتصادي، مالي و اخلاقي رخ داده از سوي هم‌حزبي‌هاي خود، پيشقدم شوند.
آيا امروز اين‌چنين است؟ بررسي‌ها نشان مي‌دهد در روزهاي گذشته به‌رغم تأييد اخبار فساد عظيم مالي در صندوق ذخيره فرهنگيان كشور و حتي بازداشت تعدادي از مسئولان و دست‌اندركاران اين صندوق كه همگي منصوب از سوي دولت تدبير و اميد بوده‌اند، دولتمردان و رسانه‌هاي جبهه اصلاحات و رسانه‌هاي وابسته به دولت، در اين خصوص رويكردي شگفت‌انگيز داشته‌اند؛ ابتدا اين رسانه‌ها فساد را تكذيب و آن را يك شيطنت رسانه‌اي از سوي جريان رقيب قلمداد كردند. با انتشار برخي از اسناد و مدارك مربوط به وقوع فساد، عده‌اي آن را طبق روال معمول به دولت قبل نسبت دادند و اما پس از قطعي شدن اين فساد بزرگ 8هزار ميليارد توماني در صندوق ذخيره فرهنگيان از سوي منصوبان دولت يازدهم و بازداشت تعدادي از دست‌اندركاران اين فساد، رسانه‌هاي دولت و جريان اصلاحات سكوت پيشه كرده‌اند! گويا با هنرمندي و با استفاده از اصل تدبير، آن هم از منظر اعتدال، مي‌توان به مردم فهماند كه: «فساد 8 هزار ميلياردي از فساد 3 هزار ميلياردي كه بزرگ‌ترين فساد در تاريخ بشر بود، بسيار كوچك‌تر و حتي يك رقم ناچيز و قابل اغماض است!»
از وقوع فساد مهمتر و با اهمیت‌تر، نحوه برخورد با فساد است! تا زمانی که آنقدر برخورد با فساد ضعیف، با تعلل و همراه با شک وشبهه است که حتی مفسد به خود اجازه میدهد آنرا توجیه کند، و عده‌ای به هواداری فساد و آن مفسد برمیخیزند، باید هر روز شاهد ثبت رکورد مفاسد بزرگتر و بزرگتر باشیم!! از طرفی با این نوع برخورد،از قبح فساد نزد مردم کاسته شده و میبینیم مردم تا حدودی بی‌تفاوت و حتی از آن بدتر، به انقلاب، و مسئولین بدبین شده‌اند! 
