رئيس جمهور به دلايل خاص و البته بسيار غيرمرتبط با عملكرد على جنتی در وزارت ارشاد، مجبور شد از ادامه حضور او در كابينه اش چشم پوشی كند. منتقدين دولت درباره علت اصلی بركناری او سكوت كرده‌اند تا در بالاترين سطح، رعايت خط‌قرمزهای اخلاقی را كرده باشند. اما به نظر می‌رسد اين سكوت اخلاق مدارانه با سوءاستفاده طرف مقابل همراه شده است.
علی جنتی در متن استعفای خود مسير مظلوم نمایی را می‌رود؛ یک گزارش عملكرد رويايی از دوران سه ساله وزارتش می‌دهد و بعد می‌نويسد: «این وزارت از آغاز کار تاکنون بیش از سایر دستگاه‌های اجرایی مورد هجوم بوده و عموم فعالیت‌های آن در فضای آلوده به دروغ پراکنی، افترا و اتهامات ناروا مورد تخریب قرار گرفته است... برخی از جریانات سیاسی با زیرپا گذاشتن همه تعهدات اخلاقی، سعی در وارونه جلوه دادن مسائل و بدبین ساختن عالمان و شخصیت‌های دینی و متدینین نسبت به عملکرد وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دارند...»
روزنامه شرق پا را از این هم فراتر می‌نهد و در گزارش روز پنجشنبه( 29 مهر) خود اين بركناری را استعفايی به توصيه مقامات عالی رتبه نظام كه از طريق آيت الله جنتی به پسرش منتقل شده، عنوان می‌كند!
شايسته آن بود در مقابل سكوت اخلاقی منتقدين دولت، خود وزير و رفقای هم جناحی‌اش اگر به قدر یک سپاسگزاری اخلاق مدار نیستند، حداقل به اندازه یک سکوت آزاده باشند؛ نه آنكه سراغ هزينه تراشی‌های بيشتر برای كل نظام بروند و از اخلاق مداری رسانه‌های منتقد سوءاستفاده كنند.
بديهی و البته طبيعی است كه اگر روند برخورد اصلاح طلبان با بركناری وزير ارشاد در همين مسير دروغ و بی اخلاق پيش رود، اين سو بر مبنای همان اخلاق‌مداری، ناچار به بازگويی حقيقت و دفاع از حيثيت نظام خواهد شد.
درود خدا بر او باد؛ فرموده بود اگر دین ندارید، آزاده باشید...
