از روزي كه اين رشته پرطرفدار صنعتي و پول‌هاي هنگفت در آن جابه‌جا شد، دلالان و دست‌هاي پشت پرده فعاليت‌شان را چند برابر کردند تا از اين آب گل‌آلود ماهي بگيرند. تا جايي که اگر مديريت قوي در اين رشته حاکم نباشد مستطيل سبز با فساد دست و پنجه نرم خواهد کرد. انتشار خبر نقش سرمربي تيم ملي انگليس در دلالي بازيکن و بنگاه‌هاي شرط‌بندي به قدري عجيب بود که در ابتدا به نظر يک اتهام بي‌اساس مي‌آمد، اما اخراج سم آلاردايس نشان صحت آن و حساس بودن مقامات فوتبال انگلستان روي اين امر را دارد. البته پرونده فساد آلاردايس در فوتبال انگليس اهميت زيادي براي ما ندارد، آنچه مهم است برخورد قاطع و سريع با اين مربي متهم است که اميدواريم مسئولان فوتبال و ورزش ايران از اين موضوع درس‌هاي لازم را بگيرند.
کمتر کسي در فوتبال ايران تصور مي‌کرد اتحاديه فوتبال انگليس به اين سرعت سرمربي سه‌شيرها را از کار برکنار کند، چراکه در فوتبال ما تاکنون خبري از اين همه قاطعيت در مديريت سابقه نداشته است اما در فوتبال اروپا کسي که جرمي مرتکب شده و خطايي کرده بايد بدون هيچ‌گونه ملاحظه‌اي سزاي کارش را ببيند. آلاردايس باتجربه که تا همين چند روز پيش همه‌کاره نيمکت سه‌شيرها بود از امروز ديگر با او مثل دلالي که زد و بندهاي پشت پرده‌اش لو رفته رفتار مي‌شود. هرچه قحطي اين برخوردهاي قاطعانه در فوتبال کشورمان است در فوتبال جهان مي‌توان به موارد زياد و حتي مهم‌تري هم اشاره کرد. فرارهاي مالياتي اولي هوينس، رئيس پيشين باشگاه بايرن مونيخ و محکوميتش به زندان را هنوز به خاطر داريم. هوينس اگرچه در حال حاضر از زندان آزاد شده، اما نيمي از دوران محکوميتش را در زندان سپري کرد. اتفاقي که براي سپ بلاتر رخ داد و برخوردي که با او شد نيز تا ابد مي‌تواند براي دست‌اندرکاران ما درس عبرت باشد. رئيس فدراسيون جهاني فوتبال بود، اما پس از رسوايي‌هاي مالي چاره‌اي جز استعفا نداشت.
اخراج سرمربي انگليس ناخودآگاه ذهن آدم را به سمت پرونده بزرگ فساد در فوتبال ايران مي‌برد، پرونده‌اي که هيچ‌کس حاضر نيست در موردش حرف بزند و اظهارنظر کند. اصلاً معلوم نيست پرونده‌اي که قرار بود نتايج بررسي‌اش در صحن علني مجلس شوراي اسلامي قرائت شود در چه مرحله‌اي قرار دارد و آيا مي‌توان به نتيجه رسيدن آن اميد داشت يا نه. به غير از اين، در فدراسيون فوتبال، کميته انضباطي و کميته اخلاق پر است از پرونده‌هاي ريز و درشتي که پاي بسياري در آنها گير است، از فلان بازيکن و مربي مشهور گرفته تا فلان مدير و دلال شناخته شده. وجه تشابه همه اين پرونده‌ها نيز به نتيجه و سرانجام نرسيدن آنهاست. اينکه چرا علت ريخت و پاش‌هاي ميلياردي آقايان، قراردادهاي نجومي و حضور فعال دلالان در تيم‌هاي فوتبال مشخص نمي‌شود را بايد مديراني که به مديريت‌شان در اين فوتبال بي‌دروپيکر افتخار مي‌کنند، پاسخ دهند. در حالي که همه مي‌دانند ارزش بازيکنان حاضر در ليگ برتر به مراتب کمتر از قراردادهاي نجومي است که امضا مي‌شود ولي محض رضاي خدا يک مدير، مسئول يا رئيسي نيست که نسبت به اين حيف و ميل‌ها واکنش نشان دهد.
از آن مهم‌تر اينکه در حيف و ميل‌ها و ريخت و پاش‌ها جيب‌هاي زيادي پر شده و عده زيادي از همين راه حالا از جمله ثروتمندان کشور به حساب مي‌آيند. چطور مي‌توان ادعا کرد فوتبال ايران حرفه‌اي شده، اما هيچ برخورد حرفه‌اي و قانوني با متهمان و اختاپوس‌هاي پشت پرده نمي‌شود! تصور کنيد روزي در همين فوتبال آنها که از دلالي و اتفاقات پشت پرده مولتي ميلياردر شده‌اند مجبور به استعفا شوند، در چنين شرايطي معلوم نيست که چند فوتباليست، مدير و مربي قادر به ادامه حضور در فوتبال ايران باشند. اگرچه تقليد کورکورانه از غربي‌ها همواره مورد نکوهش ما ايراني‌ها بوده با وجود اين نحوه مديريت آنها بر ورزش و فوتبال نقاط مثبت زيادي داشته و استفاده از تجربيات آنها در اين زمينه قطعاً به نفع ورزش و فوتبال ما خواهد بود. آنها که در فوتبال ايران دستي برآتش دارند همگي از دلالي و وجود فساد در اين رشته مي‌نالند و گله مي‌کنند. آيا وقت آن نرسيده که به اين همه انتقادها و اعتراض‌ها ترتيب اثر داده شده و يک بار براي هميشه تکليف مفسدان و متخلفان فوتبالي را روشن کنيم؟!
