منطقه الموت به دلیل كوهستانی بودن و ویژگیهای خاص خود، زیستگاه گونههای مختلفی از حیات وحش مانند كل و بز كوهی، سیاه گوش، گرگ، گراز، پلنگ، خرس قهوهای، خرگوش، جوجه تیغی، روباه، شغال، انواع پرندگان همچون عقاب، هما، كبک، كبک دَری، تیهو، كبوترسانان، لاشخور و گنجشکسانان (سهره، بلبل) میباشد. انواع مارمولکها، مارها، لاکپشتها از خزندگان این منطقه و وزغ و قورباغه از دوزیستان آن به شمار میروند. در زیستگاههای آبی منطقه حفاظت شده الموت ماهی سفید رودخانهای، زردپر و قزلآلا ساکن میباشند.
این منطقه چنانچه حمدالله مستوفی در نزهةالقلوب نوشته تا قرن هفتم هجری با عنوان رودبار معرفی میشد تا این که با آمدن حسن صباح به آن جا و رواج فرقه اسماعیلیه و فعالیت خداوندان الموت، نوشته شد رودبارالموت و خوانده شد الموت.
عده اي نيز معتقدند نام قلعهای است مشهور که مابین قزوین و گیلان واقع است و آن را به سبب ارتفاعی که دارد آله آموت ناميدند یعنی عقاب آشیان كه «اله» عقاب و «آموت» آشیان است.