در حالي که وزير ارشاد در مراسم افتتاحيه جشنواره فيلم فجر از اينکه فيلم‌هاي اين دوره از جشنواره محصول دولت يازدهم هستند ابراز مسرت مي‌کرد، آيا بي‌برنامه بودن و بي‌تدبيري در اجراي جشنواره را هم مي‌توان از ثمرات دولت ناميد يا اينکه امسال و در سومين دوره برگزاري جشنواره در زمان رياست حجت‌اله ايوبي بر سازمان سينمايي قرار است به جاي پخته‌تر عمل کردن مديران منسوب وي در فجر، شاهد افت چشمگيري نسبت به دوره‌هاي قبلي باشيم.
سلسله اتفاقاتي که در روز اول برنامه کاخ جشنواره فجر رخ داد سبب شد تا بعد از چند سال برگزاري نسبتاً مرتب جشنواره، روز اول سي و چهارمين جشنواره فيلم فجر در سطح برگزاري با جشنواره‌هاي محلي رقابت تنگاتنگي پيدا کند!
پيدا کنيد مدير پرتقال فروش راشروع جشنواره امسال با تراکم انتصاب‌هاي غيرمعمول همراه بود، اين که مدير کاخ جشنواره و مدير کاخ مردمي جشنواره انتخاب شوند با آنکه با روح چابکسازي و بهره‌وري نيروي انساني در تعارض بود، اما حداقل بايد حضور چنين افرادي در ساختار اداري جشنواره فجر باعث شود که کارها روي روال بهتر انجام شود.
ولي برعکس انتظار آنچه حضار در برج ميلاد مشاهده کردند چيزي بيشتر از يک سردرگمي همگاني نبود. جايي که لذت حضور در مهم‌ترين رخداد سينماي ايران جاي خود را به يک کلافگي همگاني مي‌دهد که هيچ‌کس از بودن در آن احساس رضايت نکند. نکته جالب اينجا است که در شرايطي که اصحاب رسانه به دنبال راه‌حلي براي مشکلاتي بودند که جشنواره براي آنها ايجاد کرده بود، مديران محترم جشنواره در دسترس نبودند!
جالب اينجا است که مهم‌ترين بخش جشنواره که همان نشست‌هاي نقد و بررسي است از روز نمايش فيلم‌ها حذف و به روز بعد از آن موکول شده است. اين اتفاق با صدور کارت‌هاي خاص نشست همراه بوده و جالب‌تر اينجاست که براي بسياري از رسانه‌ها تنها يک کارت صادر شده و عکاس و خبرنگار براي حضور در يک نشست مجبورند با هم به توافق برسند که تنها يک نفر در جلسه حاضر شود. اين وضعيت براي خبرگزاري‌هايي که گزارش‌هاي تصويري و متني تفصيلي از نشست‌ها منتشر مي‌کنند، مشکلي اساسي را ايجاد کرده که باز هم به دليل نبود مديريت پاسخگو و مدبر باعث شد اين نارضايتي ادامه داشته باشد.
از جشنواره بودن فقط فرش قرمز‌ش را داريم در طول چند سال اخير برگزاري مراسم فرش قرمز در برج ميلاد(کاخ جشنواره) به يکي از شاخصه‌هاي جشنواره بودن اضافه شده است. فرنگي‌مآبي که اين مراسم وارداتي به جشنواره القا کرده است هر سال افزايش پيدا مي‌کند و عکاس‌ها امسال هم با چهره‌هاي عجيب و حرکات غريب برخي از اهالي سينما که در جشواره حضور پيدا کرده‌اند، سوژه‌هاي نابي براي عکاسي به دست مي‌آورند. تنها نکته‌اي که در روز اول جشنواره هم چشمگير و مهم به نظر مي‌آمد اصرار عجيب تيم برگزارکننده جشنواره براي اجراي مراسم فرش قرمز و استقبال از هنرمندان بود، اما اين تنها پوسته زيبا باعث نشد که چيزي به نام جشنواره در برج ميلاد ديده شود. زيرا همين بازيگرهايي که در استيج در نظر گرفته شده ايستاده بودند تا عکس دسته‌جمعي بگيرند مجبور شدند براي نمايش فيلم گيتا حدود يک ساعت علاف شوند. اولين فيلم بخش مسابقه جشنواره به نام «گيتا» ساخته مسعود مددي، قرار بود رأس ساعت18:30 اکران شود، اما در حالي که صف حضور براي رفتن به داخل سالن ايجاد شده بود، اعلام شد فيلم با تأخير پخش مي‌شود و اين اعلام‌ها آنقدر ادامه پيدا کرد تا به لغو اکران فيلم منجر شد ولي بعد از دقايقي «گيتا» اکران شد و در حالي که هنوز تماشاگران در حال ورود به سالن بودند، فيلم شروع به پخش شد که کارگردان با حضور در روي سن و با فرياد درخواست کرد تا نمايش فيلم متوقف و با پر‌شدن سالن دوباره از اول آغاز شود. اکران «گيتا» با کيفيت نازل پخش که ناشي از آماده نبودن نسخه نمايش فيلم بود، همراه بود و تماشاگران در برج ميلاد حدود 90 دقيقه پرش تصوير و خرابي پخش را تحمل کنند. اين شرايط در سينماهاي مردمي نيز تکرار شد و مردمي که پول داده بودند تا فيلم سينمايي ببينند نسخه بازبيني فيلم را ديدند.
متأسفانه اين نکته مهم که آوردگاه مهمي مانند جشنواره فيلم فجر که پيشاني سينماي ايران به شمار مي‌رود، محل پياده شدن تجربه است نه تجربه‌اندوزي، هنوز از سوي سياست گذاران سينماي ايران جدي گرفته نشده است، که اگر جدي گرفته مي‌شد وضعيت روز اول فجر تفاوت آشکاري با آنچه رخ داد پيدا مي‌کرد.
