طي هفته‌هاي اخير در ميان موضوعات مربوط به ايران، بعد از مذاكرات هسته‌اي و «برجام»، سخنان آقاي روحاني در جمع هيئت دولت در مرقد امام (ره) و نشست مشترك هيئت دولت و استانداران پيرامون عدم مداخله امام (ره) در كار دولت، نوع مواضع مسئولان بعد از برجام و اختيارات شوراي نگهبان در احراز صلاحيت نامزدهاي انتخاباتي بيشترين بازتاب را در رسانه‌هاي بيگانه و ضدانقلاب داشته است و اين در حالي است كه مواضع ايشان در زمينه توان و اقتدار دفاعي كشور يا ضرورت تحكيم وحدت ملي و... با بي‌اعتنايي آنها مواجه شده است.
نحوه پرداختن آن رسانه‌ها به اين مواضع حاشيه‌اي حتي به گونه‌اي است كه قبل از آنكه خبر در رسانه‌هاي داخلي به درستي منعكس شود، تفسير‌ها و گزارش‌هاي خبري و ميزگردهاي رسانه‌هاي معاند عملاً آن را به بستري براي دامن زدن بر چالش‌هاي دروني و القاي تقابل‌هاي دروني در نظام تبديل مي‌كنند.
اگرچه ممكن است برخي از اين مواضع و حاشيه‌سازي‌ها به دليل بازخوردهاي منفي در داخل در سخنراني‌هاي بعدي تعديل يا اصلاح شود، اما آن هم زماني است كه اهداف مورد نظر از طرح اين مواضع جنجالي تأمين شده باشد.
اين در حالي است كه بعد از امضاي برجام توسط تيم مذاكره‌كننده هسته‌اي مهم‌ترين راهبرد اوباما و ديگر متحدان غربي او تلاش براي تبديل اين سند به محوري براي تغيير وگذار در ايران و ارتقاي وزن، جايگاه مدعيان اصلاح‌طلبي و حاميان دولت در انتخابات آينده است و اگر نبود اعلام موضع هشدار مسئولان عالي نسبت به حساسيت مردم نسبت به مواضع مداخله‌جويانه، آن مواضع با همان شدت ادامه مي‌يافتند، فارغ از راهبردهاي دشمنان در اثرگذاري در فرآيندهاي داخلي در دوران پسابرجام، حاشيه‌سازي‌ها پيامدهاي زير را به دنبال دارد:
1- انتخاب شعار سال «دولت و ملت، همدلي و همزباني» توسط مقام معظم رهبري مبتني بر اهداف بلند نظام در شرايط حساس كشور در سال 1394 بود، عمل به اين شعار كه مورد انتظار از دولت، مسئولان، نخبگان و آحاد مردم است، فرصت مناسبي را براي كشور براي دستيابي به اهداف و آرمان‌ها ايجاد مي‌كند. حاشيه‌سازي هم كه به تقابل و طرح موضوعات و جبهه‌بندي‌هاي كاذب و غيرضروري مي‌انجامد، عامل بازدارنده‌اي براي تحقق شعار است و بر فرض هم اگر مردم و بخشي از نخبگان و فعالان سياسي با ملاحظه شرايط خاص دولت آن را رعايت كنند، بي‌اعتنايي دولتمردان تلاش‌هاي ديگران را نيز خنثي مي‌كند.
2- حاشيه‌سازي‌ها صف‌بندي‌هاي كاذب را ايجاد مي‌كند، مثلاً طرح مواضع اخير موجب واكنش رئيس قوه قضائيه، رياست مجلس خبرگان، فرمانده سپاه و... شد؛ چيزي كه به اعتقاد نگارنده مطلوب اين بزرگان نبود اما اگر پاسخ داده نمي‌شد، مي‌توانست مقدمه‌اي براي ايجاد خدشه بر قوانين موضوعي و قانون اساسي در كشور و بستري براي ساير بازيگران اين عرصه و حريم‌شكني‌هاي بعدي باشد و اين در حالي است كه در شرايطي كه كشور در شرايط پسابرجام نياز به وحدت و انسجام داخلي دارد، بخشي از فضاي رسانه‌اي كشور درگير اين موضوعات مي‌شود.
3- تجربه نشان داده است كه بسياري از فرصت‌طلبي‌ها و مفاسد اقتصادي در كشور در زماني رشد مي‌يابد كه مسئولان و دستگاه‌هاي اصلي كشور به جاي پرداختن به مسائل اساسي كشور، درگير اين موضوعات مي‌شوند، شايد تجربه دو سال آخر دولت دهم شاهد مثال روشني براي اين مدعا باشد.
4- يكي از پيامدهاي مورد انتظار در حصول توافق، تحول در زندگي اقتصادي مردم مطابق آنچه كه مذاكره‌كنندگان وعده داده بودند، بود. انتظار مردم هم اين بود كه تلاش دولتمردان در اين راستا باشد اما روند فزاينده نرخ دلار در كنار كاهش قيمت نفت، ركود مضاعف توليدات در كشور به ويژه ركود در صنايع خودرويي و صنايع سنگين نه تنها اين انتظار را برآورده نكرد بلكه طرح مسائل حاشيه‌اي غيرضرور، سرمايه اجتماعي اندكي را كه در پي تهيه اين سند برجام ايجاد شده بود، متزلزل ساخت.
5- اگرچه در اينكه دولت و جريان‌هاي سياسي حامي حق داشته باشند دستاورد مذاكرات هسته‌اي را كه حركتي ملي است به بستري براي پيروزي در انتخابات آينده تبديل كنند، ترديد جدي وجود دارد، اما بر فرض كه به عنوان يك نقطه مثبت در روند عملكرد دولت مطرح باشد، هزينه‌كرد آن در شرايطي كه هنوز تأثير جدي در زندگي مردم نداشته، نتيجه معكوس در پي خواهد داشت.
متاسفانه اشتباه محاسباتي روحاني آن است كه به آمريكا اعتماد مي كند ... 
