فيصل ساري يلديز، نماينده مجلس تركيه از شهر شارناخ است كه وضعيت درگيري بين نيروهاي دولتي و اعضاي حزب كارگران كردستان تركيه، پ ك ك را به اين صورت توصيف مي‌كند: «در شهر جزيره طي يك ساعت چهار شهروند تركيه كشته شده‌اند. دو تن از آنها كودك زير 10 ساله هستند و يكي ديگر پرستار بيمارستان و ديگري كارمند دولت بوده است. تمام آنان شهروندان بي‌دفاع كرد تركيه بودند. وضعيت منطقه به شدت رو به وخامت است. خودروهاي زرهي كه در ورودي‌هاي شهر وجود دارند مانع آمدن شهروندان به بيمارستان‌ها مي‌شوند. منطقه بسيار آشفته است. هنوز صداي گلوله از شهر به گوش مي‌رسد.» اين نمايي كوچك از وضعيت كلي‌تر در تركيه بعد از حمله تروريستي شهر سوروچ در روز دوشنبه بيستم ژوئيه 2015 است كه گفته مي‌شود توسط يكي از اعضاي داعش انجام شد اما دولت تركيه به جاي داعش، نوك حملات هوايي و زميني خود را متوجه كردها به خصوص پ ك ك كرده است. حالا مي‌توان اين نما را در مناطق كردنشين و در شهرهايي مثل يوكسكووا، شانلي اورفا، ناظميه يا سانليورفا ديد كه نتيجه آن صدها كشته و زخمي از نيروهاي دولتي، شبه‌نظاميان كرد و حتي افراد عادي و غيرنظامي شده است. اين نماي خشونت‌بار در حالي طي اين مدت شكل گرفته كه با ناكام ماندن احمد داوود اوغلو، نخست وزير تركيه از برپايي دولت ائتلافي با ديگر احزاب، به تشكيل دولت موقت تن داده تا زمينه را براي انتخابات پارلماني در اول نوامبر فراهم كند.
ترديدي نيست كه نماي بي‌ثبات اين روزها در تركيه با اين انتخابات ارتباط نزديكي دارد و حتي مي‌توان گفت كه رجب طيب اردوغان، رئيس‌جمهور تركيه اين نقش خونين را در تركيه زده تا آنكه بتواند بهره مورد نظر خودش را از اين انتخابات داشته باشد. حصول اين بهره براي او از دو منظر قابل تصور است كه اولي به مناطق غير كردنشين به خصوص مناطق غربي‌تركيه ارتباط دارد و دومي مناطق كردنشين. علم كردن جنگ با كردها مي‌تواند نظر شهروندان ترك ملي‌گرا را به حزب عدالت و توسعه اردوغان در انتخابات اول نوامبر جلب كند تا از اين طريق بخشي از آراي اين دست افراد را به حزب او هدايت بكند. ملي‌گرايان تركيه كه از روند قبلي او در مذاكره با كردها و دستيابي به صلح چندان خشنود نبودند حالا در اين وضعيت او را در صف اول جنگ با كردها مي‌بينند و همين نيز مي‌تواند باعث حمايت انتخاباتي آنها از حزب او بشود. اين بهره جداي از نياز به امنيت و ثبات است كه مي‌توان گفت اردوغان گوشه‌چشمي به آن دارد و به همين علت هم بعد از تأييد دولت موقت داوود اوغلو، از مردم تركيه خواست تا در انتخابات اول نوامبر به «ثبات» رأي بدهند، البته بايد گفت كه ثبات مورد نظر او پيروزي قاطع حزبش است تا از موضعي محكم با كردها برخورد كند. به لحاظ بهره مربوط به مناطق كردنشين بايد به نتيجه انتخابات هفتم ژوئن نگاهي انداخت كه سرمنشأ تمام اتفاقات بعد بوده است. حزب طرفدار كردها به نام دموكراتيك خلق‌ها توانست در آن زمان با گذشتن از شرط 10 درصدي انتخابات و با كسب بيش از 13 درصد براي نخستين بار در تاريخ تركيه اولين حزب كردي باشد كه به پارلمان راه مي‌يابد. اين به معناي گرفتن كرسي‌هاي مناطق كردنشين از چنگ حزب عدالت و توسعه بود كه باعث شد يكه‌تازي بيش از يك دهه اين حزب بر تركيه پايان بگيرد. روشن است كه با اين كار اردوغان اين نتيجه در انتخابات اول نوامبر به دست بيايد اما بايد گفت كه وضعيت در شرايط عادي چندان تفاوتي با هفتم ژوئن ندارد. تازه‌ترين نظرسنجي توسط مؤسسه گزيچي نشان مي‌دهد كه حزب دموكراتيك خلق‌ها همان ميزان محبوبيت را دارد و حتي حزب عدالت و توسعه افت چند درصدي داشته و در مقابل، رقباي اصلي آن از حزب جمهوريخواه خلق و حركت ملي محبوبيت بيشتري پيدا كرده‌اند، بنابر اين اردوغان با اين وضعيت نمي‌تواند اميد به نتيجه‌اي بهتر از هفتم ژوئن در انتخابات آتي داشته باشد مگر اينكه تغيير وضعيت قابل توجهي به خصوص در مناطق كردنشين ايجاد كند. سزگين تانري گولو، رئيس فراكسيون جمهوريخواه خلق در مجلس اين تغيير را در شرايط به وجود آمده در آن مناطق توضيح داده كه بر اثر درگيري‌هاي فعلي به وجود آمده است. او از تغيير شرايطي مي‌گويد كه احزاب سياسي تركيه نمي‌توانند در مناطق كردنشين يك برنامه منظم و ثابت انتخاباتي داشته باشند و به قوانيني اشاره كرده كه همين يك سال پيش تصويب شده و به دولت اجازه مي‌دهد بالاترين وضعيت امنيتي را در آن مناطق ايجاد كند. او مي‌گويد: «به تمام فرمانداري‌ها و بخشداري‌هاي مناطق كردنشين تركيه دستور وضعيت اضطراري‌امنيتي (OHAL) داده شده است. هر فرماندار بخواهد مي‌تواند حكومت نظامي اعلام كند.» معلوم است كه اين شرايط عادي براي برگزاري يك انتخابات سالم و امن نيست و بايد گفت كه وضعيت تا اول نوامبر به همين صورت پيش مي‌رود تا دست كم حزب دموكراتيك خلق‌ها نتواند آن حد نصاب 10 درصدي را به دست بياورد و كرسي‌هاي مناطق كردنشين در مجلس مثل گذشته به عدالت و توسعه برسد، به عبارت ديگر اردوغان كه با هفتم ژوئن نتوانست اكثريت مطلق مجلس را نصيب حزبش كند حالا با جنگ و خشونت قصد رسيدن به اين هدف را دارد حتي اگر اين هدف به قيمت خون صدها شهروند تركيه به دست بيايد.
