از نظر شما به عنوان دبير كارگروه ساماندهي مد و لباس با وجودي كه چند سالي از آغاز به كار اين كارگروه مي‌گذرد و تلاش‌هايي هم در زمينه مد و لباس صورت گرفته است، چرا ماحصل اين تلاش‌ها را در سطح جامعه نمي‌بينيم و وضعيت مد و لباس امروز به چنين شرايطي افتاده است؟
موضوع كاربردي كردن آثار طراحي شده توسط طراحان و ورود آن به بازار توسط توليد‌كنندگان يك فرآيند چند وجهي است و ابعاد گوناگوني دارد. تلاش گسترده‌اي صورت گرفته تا نظرات طراحان به توليد‌كنندگان نزديك شود و به نوعي ذائقه مردم هم در اين موضوع دخالت داده شود اما به دليل ساختار سنتي ديرينه و داراي قدمت در عرصه توليد لباس ما در ابتداي كار هستيم. تعداد زيادي از آثار و طرح‌هايي كه توسط طراحان مد و لباس طراحي شده الگوسازي شده و به توليد انبوه هم رسيده است اما حجم نياز جامعه بسيار گسترده‌تر از آن است كه ما شاهد اين باشيم كه تغييرات در اين حوزه سريع اتفاق بيفتد. ما معتقديم تأثيرات براي تغييرات در حال عملياتي شدن است و شاهد اين هستيم كه اصل موضوع طراحي كم كم دارد به بخش توليد ورود پيدا مي‌كند. پيش از اين شايد در حوزه توليد به خصوص در توليد سنتي اعتقاد چنداني به مسئله توليد مستقل وجود نداشت و نمونه‌هاي توليد‌شده قبلي را كه عمدتاً غيرايراني بود و مشكلات متعددي داشت شاهد بوديم.
با وجود اينكه شما مي‌گوييد در حال حاضر به سمت اثرگذاري تلاش‌هاي كارگروه براي تغيير در بخش توليد حركت مي‌كنيم اما چنين تغييراتي در سطح جامعه به هيچ وجه ملموس نيست و ما شاهد فراگير شدن مدهاي نامناسب هستيم. دقيقاً سؤال من اين است كه چرا با وجود روندي كه شما ذكر مي‌كنيد همچنان اين اثرگذاري وجود ندارد؟
تأثير‌‌گذاري و ملموس شدن تأثير اقدامات صورت گرفته زمانبر است و فرصت كافي را مي‌طلبد. اما تغييرات و تأثيرات شروع شده است و تعداد زيادي از توليد‌كنندگان دارند اين تغييرات را شروع مي‌كنند.
پس درباره مدهاي نامتعارفي مانند مانتوهاي شيشه‌اي كه هم‌اكنون به يكي از مدهاي فراگير در جامعه تبديل شده است چه مي‌گوييد؟
درباره نمونه‌هايي كه هر از چند گاه در كشورمان به عنوان مد از آن ياد مي‌شود بايد عرض كنم كه از آنجايي كه متأسفانه ما سال‌هاي سال به عنوان مصرف‌كننده مد غيرايراني بوديم و نه توليد‌كننده آن، هنوز مسئله ظهور و بروز برخي مدهاي غير‌متعارف در جامعه وجود دارد. اما بايد روي اين نكته تأكيد كنم كه هيچ‌گاه مانتوي شيشه‌اي در جامعه ما نمي‌تواند جايگاه حرفه‌اي و جايگاه اصلي به خودش اختصاص دهد به طوري كه بتواند جريان جدي را به دنبال خودش بكشاند.
اما بر خلاف صحبت‌هاي شما اين اتفاق در حال رخ دادن است.
اگر از پارچه تور يا حرير براي تزئين و تكميل لباس استفاده شود و پوشيده باشد اشكالي ندارد اما بديهي است كه ما با استفاده از اين جنس پارچه‌ها براي كل لباس مخالفيم و اصولاً چنين لباسي نمي‌تواند به عنوان لباس اجتماع مطرح باشد و نيروي انتظامي با طرحي كه در دست اجرا دارد هم در سطح توليد‌كننده و هم با كساني كه احياناً دارند از اين دست لباسها استفاده مي‌كنند برخورد مي‌كند. اين دسته افراد جزو كساني هستند كه لباس مجلس را با لباس اجتماع اشتباه گرفته‌اند يا تعمداً مي‌خواهند اين لباسها را به جاي لباس اجتماع استفاده كنند. ولي اينكه از پارچه تور يا حرير در تكميل و براي تزئين لباس مثل سرآستين يا انتهاي لباس استفاده شود تكنيكي است كه با حفظ اصالت و پوشيدگي لباس، برخي از توليد‌كنندگان از آن استفاده مي‌كنند.
آنچه شما به عنوان يك تكنيك در طراحي لباس و تزئين از آن ياد مي‌كنيد در صورتي مي‌تواند به عنوان لباس اجتماع استفاده شود كه به نوعي با آستر كشي بخش تور يا حرير پوشيدگي لازم را داشته باشد. اما آنچه در مانتوهاي مد جديد مي‌بينيم پوشش مناسبي را براي خانم‌هايي كه از اين نوع مانتو استفاده مي‌كنند فراهم نمي‌آورد. غير از اين است؟
دقيقاً همينطور است. اين نوع لباسها به هيچ عنوان درچارچوب‌هاي ما نيست و قطعاً مغاير با ارزش‌هاست و نيروي انتظامي هم با توليد‌كنندگان و هم با مصرف‌كنندگان آن برخورد خواهد كرد.
آقاي قبادي! ما هيچ وقت وضعيت بدحجابي را در اين سطح و به صورت مانتوهاي شيشه‌اي و جلوباز به همراه شلوارهاي ساپورت نداشتيم و اين در شرايطي است كه شما هم مشغول فعاليت‌هايي در حوزه مد هستيد. شما قبول نداريد كه وضعيت حجاب به رقم فعاليت‌هاي ستاد ساماندهي مد و لباس از قبل بدتر شده است؟
ببينيد شما اين را در نظر بگيريد كه يك روزي ما لباس‌هاي به شدت چسبان را داشتيم كه آن هم يك ضد‌ارزش بود و حالا داريم لباس‌هاي جلوباز يا مانتوهاي شيشه‌اي را مي‌بينيم. در واقع همه اينها تبعات و آفت‌هاي توجه به مد غيرايراني است با اينكه بسياري از اين لباسها طراحي ايراني شده است. در واقع با اينكه لباس واجد عنصر طراحي است، نحوه استفاده از آن مسئله‌دار است. بسياري از توليد‌كنندگان و طراحان شايد از ابتدا براي بسته شدن جلوي لباس دگمه و انواع تكنيك‌هايي را كه به اين منظور استفاده مي‌شود، به كار ببرند ولي متأسفانه اين مصرف‌كننده است كه اين موارد را رعايت نمي‌كند و به اين شكل در جامعه ظاهر مي‌شود و رفتار ضد‌ارزشي نشان مي‌دهد.
صحبت‌هاي شما در اين باره نشان مي‌دهد كه ذائقه‌سازي مناسبي صورت نگرفته است و ذائقه‌سازي و جريان مد در جامعه را مدل‌هاي غربي هدايت مي‌كنند. اينطور نيست؟
من معتقدم ما داريم تلاش خودمان را مي‌كنيم اما اول راهيم. به بيان ديگر هم اكنون بيش از 150 سال است كه ما مصرف‌كننده مد هستيم و مدل‌هاي غيرايراني را در صنعت لباس مد نظر داشته‌ايم. حتي بعد از انقلاب هم به شكل ديگري تقليد از الگوهاي غيرايراني داشته‌ايم و ارائه‌دهنده طرح‌هاي جديد و مدساز نبوده‌ايم. الان طي چند سال اخير كار ما در حوزه مد و لباس ايراني - اسلامي شروع و گام‌هايي جدي هم در اين باره برداشته شده است. با اطمينان مي‌توان گفت كه بسياري از تغييراتي كه در جامعه شاهد آن هستيم محصول همين ذائقه‌سازي و مدسازي جديد ايراني - اسلامي است اما شما قبول كنيد فشار جريان‌هاي غيرايراني كم نيست. اين در حالي است كه ما هم داريم تلاش مي‌كنيم و مؤسسات مدساز هم دارند تلاش مي‌كنند اما تغيير نگاه سنتي به حرفه‌اي كار ساده‌اي نيست.
اين تغيير نگاه سنتي به حرفه‌اي در حوزه مدسازي چگونه است و چه اثري بر مدهاي ايراني - اسلامي مناسب مي‌تواند داشته باشد؟
يعني اينكه طرح‌هاي ايراني و طرح‌هايي كه به نوعي با ارزش‌هاي جامعه منطبق نيست بايد تبديل به توليد صنعتي شده و به صورت انبوه وارد جامعه شود. يكي از مشكلات جدي ما كافي نبودن مراكز عرضه لباس ايراني - اسلامي است. تمامي موارد ذكر شده همزمان در جبهه‌اي مختلف در حال شكل‌گيري است. به نظر من از كارگروه ساماندهي مد و لباس و جريان مرتبط با كارگروه نمي‌توان توقع داشت ظرف مدت 5-4 سال يا 10 سال همه چيز را بخواهد تغيير دهد اما همين كه آهسته آهسته بتواند نگاه و باور را تغيير دهد خود گام مهمي است.
طبيعتاً از كارگروه چنين انتظاري وجود ندارد اما اين انتظار هست كه ظرف مدت همين 5-4 سال تغييراتي را در جامعه شاهد باشيم.
الان در هفته‌هاي مد تهران كه در سال گذشته و امسال اجرا شد به خصوص اين هفته مد آخر بيش از 170 مدل را به جامعه عرضه كرد؛170 مدلي كه توليد مي‌شود. اما در مصرف تيراژ بسيار كلان حجم قابل ملاحظه‌اي نيست و بايد بيشتر شود. ما نبايد تلاش طراحان ايراني را كه شروع شده و قدرتمند هم شروع شده با برخي كژرفتاري‌ها و رفتارهاي مغاير با ارزش‌ها ناديده بگيريم. درصد بد‌رفتاري‌ها و پوشش‌هاي نامناسب نسبت به كل جامعه درصد بالايي نيست. گرچه همين مقدار هم براي ما زننده و نامناسب و نازيباست.
اينكه درصد اين نوع از رفتارها بالا نيست كاملاً درست است اما قبول داريد كه نمود بسيار بالايي دارد؟
بله به شدت نمود دارد و دليلش هم اين است كه در هر حوزه‌اي يك موضوع نامناسب و بد‌رفتار نمودي به مراتب بيشتر و تأثير‌‌گذارتر دارد. حرف شما كاملاً درست است اما با اطمينان مي‌شود گفت كه مسير مدسازي ايراني - اسلامي كار خودش را آغاز كرده است. الان ديگر مثل گذشته نيست كه ما بگوييم لباس پوشيده پيدا نمي‌شود. همين الان در سايت ايران مد بيش از 520 مركز عرضه لباس ايراني - اسلامي وجود دارد كه در بحث لباس مردان، زنان و حتي كودكان لباس‌هاي مناسب را عرضه مي‌كند.
در حالي كه در گذشته 10 مركز عرضه چنين لباس‌هايي را به سختي مي‌شد پيدا كرد. اين نشان مي‌دهد مسير شروع شده اما اگر بخواهيم بگوييم مد ايراني - اسلامي كاملاً در جامعه فراگير شده و همه را تحت پوشش قرار داده، بايد اعتراف بكنم اين اتفاق نيفتاده و ما بايد به سرعت به اين سمت و سو حركت كنيم. لازمه اين كار هم تغيير نگاه توليد‌كنندگان به حرفه‌اي است كه اين مسئله هم شروع شده است.
آقاي قبادي! گاهي مطرح مي‌شود كه ما در صنعت پوشاك با يك مافيا مواجهيم كه به لباس‌هاي ايراني- اسلامي اجازه جولان نمي‌دهند. شما چقدر چنين فرضيه‌اي را قبول داريد؟
رفتار سنتي ما و عدم‌باور ظرفيت داخلي در حوزه طراحي و برنامه‌ريزي پيش از توليد اصلي ترين مشكل ماست. بايد برندسازي كنيم و تا روزي كه جريان سنتي نخواهد تغيير كند ما اين مشكلات را خواهيم داشت. الان در حوزه عفاف و حجاب به خوبي دارد بحث برندسازي پيش مي‌رود و برندهايي هستند كه در 70 فروشگاه اقلام عفاف و حجاب را عرضه مي‌كنند. در لباس مردانه و زنانه هم دارد اين اتفاق رخ مي‌دهد كه هم پارچه و هم طرح آن ايراني است. اما فراگير شدن آن و پاسخ به نياز آحاد جامعه اتفاق بزرگي است كه من معتقدم روش سنتي ديگر جوابگو نيست. توليد‌كنندگان سنتي بايد شيوه كارشان را تغييرداده و از عنصر طراحي بهره ببرند.
