«خاطرات كردستان» نزديك به يك سال يك‌شنبه‌ها و در همين ستون منتشر مي‌شد. رواياتي از عبدالله نوري‌پور از رزمندگان گروه دستمال سرخ‌ها كه به فرماندهي شهيد اصغر وصالي قبل از شروع جنگ تحميلي غوغايي در نقاط مختلف كردستان به راه انداختند و خار چشم ضد انقلاب در تمامي اين خطه شدند.
اما در آخرين قسمت اين خاطرات، وقتي پاي صحبت‌هاي نوري‌پور نشستيم، گفت‌و‌گوي‌مان بوي دلتنگي جامانده‌اي از قافله شهدا را به خود گرفت كه در فراق ياران شهيدش خون مي‌گريست و از ناملايمات زمانه گلايه داشت. خلاصه صحبت‌هاي نوري‌پور همان درد دل رزمندگاني است كه به خاطر دسيسه‌چيني‌هاي قدرت‌هاي استكباري چون امريكا سر به كوه و بيابان گذاشته و چندين سال رخت رزم برتن كردند، اما اكنون شاهد آن هستند كه حتي شعار «مرگ بر امريكا» به مذاق خيلي‌ها خوش نمي‌آيد و از آن تبري مي‌جويند. مرگ بر نظامي استكباري كه مستقيم و غير‌مستقيم عامل قتل چندين هزار ايراني است و همچنان در پي به تضعيف كشاندن كشور اسلامي‌مان، دنبال بهانه‌جويي‌هاي تازه است.
به راستي در كشور ما چه اتفاقي افتاده كه نظير شعارها و اتفاقات مطرح شده در تشييع جنازه شهداي غواص، مرگ بر قاتل چندين هزار نفر از شهداي‌مان توسط برخي از جريان‌ها نكوهش مي‌شود. مگر پرواز شماره 655 ايرباس را يادمان رفته كه 290 ايراني و غير ايراني به دست ناوگان وينسنس امريكا تكه‌تكه شدند. يا كمك‌هاي تسليحاتي و خصوصا اطلاعاتي امريكا به رژيم صدام در دفاع مقدس مگر مورد اعتراف خود امريكايي‌ها نظير مارك پري (نويسنده سرشناس امريكايي) و آنتوني كردزمن ( تحليلگر پنتاگون) قرار نگرفته است؟
حرف نوري‌پور هم همين بود كه اگر كساني قصد دارند رابطه با امريكا را عادي سازند، حداقل به اين سؤال پاسخ دهند كه دولتمردان اين كشور از كدام اقدام ناجوانمردانه خود در قبال كشورمان به شكل زباني تبري جسته‌اند كه حالا قصد دارند دست جاني‌ترين حكومت تاريخ را به گرمي بفشارند. چه برسد به اينكه امريكا در عمل تغيير رويه داده باشد و ديگر قصد آسيب رساندن به كشور و نظام ما را نداشته باشد.
امريكاي كنوني همان كشوري است كه رزمندگاني چون عبدالله نوري‌پور از اغتشاشات كردستان گرفته تا قضيه كودتاي نقاب و سپس هشت سال جنگ تحميلي و فتنه 18 تير78 و فتنه سال 88 دائما با او رودررو بوده‌اند و طرفداران عادي‌سازي رابطه با امريكا حداقل يك دليل قانع كننده به نسل سوخته عبدالله نوري‌پورها ارائه دهند و بگويند به چه دليلي بايد اين دشمن كينه‌جو را دوست خطاب كرد و از تمامي گناهانش گذشت؟
نوري‌پور مي‌گفت: هرچند گرد پيري بر چهره بسياري از رزمندگان كشورمان نشسته است، اما آنها هنوز خود را رزمنده مي‌دانند و تحت لواي ولايت با هر ظالمي در هر كجاي جهان روبه‌رو مي‌شوند. از نظر ما امريكا قاتل بسياري از همرزمان شهيدمان است و گناهان او با آب زمزم هم پاك نمي‌شود.
